definitief zou gaan wonen. In dat bevolkingsregister
staat genoteerd dat op 9 januari 1927 zich vestigde
'den heer Willem Imandt gepensioneerd hoofdon
derwijzer met vrouw en 7 kinderen'. Dat was wel wat
voorbarig want hij ging pas twee jaar later met pensi
oen en zou zich juli 1929 in Sint-Gillis-Waas vestigen.
Imandt regelde ook nog iets anders. Omdat hij
nu in elk geval in Nederlands-Indië een zeer geres
pecteerd kunstenaar was geworden, zocht hij in Den
Haag, dat een grote uit Indië gerepatrieerde bevol
kingsgroep kende, een kunsthandel die hem zou
willen vertegenwoordigen. Die vond hij in H. Bos,
een gerespecteerde kunsthandel die Imandt graag
in zijn portefeuille wilde opnemen. Bos had kort
tevoren een artikel in de krant kunnen lezen over de
opening van het Koloniaal Instituut (nu Tropenmu
seum) waarin de journalist zich afvroeg waarom de
koepel van de centrale hal van dat instituut niet door
in Nederlands-Indië werkende kunstenaars beschil
derd werd. 'Mogen daarom onze Indische schilders
het eens met hunne krachten beproeven. Jongeren als
Imandt, Dezentjé en Eland.' Bos zette in december
1926 een drietal advertenties in Het Vaderland waarin
de Indische schilderijen van W. Imandt te koop wer
den aangeboden in zijn galerie aan de Frederik Hen
driklaan. Kort voor zijn terugkeer naar Indië bezocht
Imandt aan het begin van 1927 de Middelbare Land
bouwschool in Deventer en het internaat Instituut St.
Louis in Oudenbosch waar zijn zonen konden gaan
studeren. Op 23 februari 1927 vertrok het gezin vanuit
Rotterdam op de Tambora; het kwam eind maart in
Tandjok Priok aan. Aan boord 'Fam. W.J.F. Imandt en
7 kinderen'.
Expeditie naar de Anak Krakatau
Zijn terugkeer in Bandoeng ging niet ongemerkt
voorbij. Een artikel in De Indische Courant geeft ons
een idee van de populariteit van de schilder. 'Onze
bekende schilder-stadgenoot, de heer Imandt, keerde
met zijn gezin, na een jaar verlof, met de Tambora
terug. Hij is te Tjimahi geplaatst bij het volksonder
wijs, doch vestigt zich in Bandoeng. Wij vernemen dat
de heer Imandt groot succes had met zijn schilder
stukken. Ook aan boord werd hem het verzoek gedaan
een kleine expositie te willen houden van zijn doeken,
die hij bij zich had. Bij die gelegenheid kon deze
bekwame schilder vele van zijn doeken verkoopen en
zelfs op de onafgemaakte bestellingen ontvangen.'
In de twee jaar die hij in Bandoeng woonde maakt
hij nog vele schilderijen al dan niet in opdracht. Hij
besteedde zijn vrije tijd voornamelijk aan biljarten bij
de biljartclub van Bandoeng. Hij was al volop bezig
met de voorbereiding van zijn terugkeer naar Europa
toen hij de uitnodiging van de geofysicus Ch.E. Rehn
kreeg de nieuw ontstane Krakatau te gaan schilderen.
Hij aarzelde geen moment.
'De schilder W. Imandt is naar Lang-eiland ver
trokken', meldt de Banten-Bode, 'om daar op uitno
diging van dr. J.W.H. Rehn, de Krakatau-erupties op
het doek te brengen.' Dat was niet geheel van gevaar
ontbloot want in de eerste dagen van februari 1929
waren er maar liefst 12.000 erupties geweest. Stehn
was ook een bekend vulkanoloog die de nieuwe vul
kaan die na de uitbarsting van de Krakatau in 1928
uit de zee was opgerezen - en anno 2008 300 meter
hoog is - ging bestuderen in opdracht van de Neder
lands-Indische regering. Dit deed hij in navolging van
de Russische geofysicus W.A. Petroeschevsky die kort
na de uitbarsting het nieuw ontstane eiland de naam
Anak Krakatau (kind van de Krakatau) had gegeven.
Ih knHiUtutut (fj op heiirri. inj nwtrHrmhujHfund
tiru E rakai-
Expeditieleden van de Krakatau-expeditie op het Lang eiland bij de
Anak Karakatau. In het midden Willem Imandt en rechts naast hem
j.W. Rehn.
41 Zeeuws Tijdschrift 2015 1-2
