De worsteling met mijn identiteit was niet in de
verticale lijn maar betrof met name de structuren,
de goegemeente en hoe die met zekere bijbelteksten
omgaat. We maken godsgeloof al snel te klein, te
beperkt. Je bent op weg in dit leven, je maakt keuzes
en je interpreteert de dingen. En dan op momenten
ervaar je 'God' en weet je jezelf gedragen. Zoiets als
Mark Rothko die stelde dat (het bekijken van) zijn
schilderijen spontaan sacrale ervaringen kan oproepen.
Het gaat me nu meer om het horizontale. De
kerkgemeenschap van mensen is cruciaal; samen zin
gen, teksten lezen die verheffen. En zo laat God zich
vinden.
Alsnog gelovig, ja. Noem het spiritueel. Ik beweeg
me langs de grens, wil discussies stimuleren en cli
chés ontmantelen. Hoe mooi is het om nieuwe woor
den te vinden voor klassieke geloofsbelijdenissen.
Het mainstream-geloof om ons heen is nog sterk
maar doet me steeds minder. Ondanks een volle
agenda zoek ik persoonlijke verdieping. De passie
van mijn klanten boeit mij zeer. Ik doe yoga en lees
veel over spiritualiteit. Ik ben vriend geworden van de
Doopsgezinde gemeente in Middelburg. Die beweegt
zich ook langs de grens en zoeken naar nieuwe
omgang met zijn rijke traditie om te gaan. Ik help
mee met projecten zoals de 'lunchlezing' en verzorg
de website.
In groepen zal ik minder op de voorgrond treden.
Ik vind het prettig om onafhankelijk te zijn. Daarnaast
geniet ik van de ervaring van een op een gesprekken en
maatschappelijk vrijwilligerswerk. Ik ben geen wereld
verbeteraar, maar de ervaring iets voor iemand anders te
doen, is tegelijkertijd een klankbord voor jezelf.
21 Zeeuws Tijdschrift 2015 3-4
