Katholiekapostolisch tot de jongste dag
tekst |an j. b. Kuipers
Nieuwerkerk, zomer 2008. De buurman van het
Katholiekapostolische kerkje aan de Molenstraat biedt
aan om zijn auto weg te zetten. Hij draagt een T-shirt
en korte broek. Tegen zijn rondhangende zoontje
spreekt hij Duivelands, tegen ons volwassenen Neder
lands met een vaag Rotterdams accent. Meestal is
dat net andersom tegenwoordig. We kijken naar het
negentiende-eeuwse schuurkerkje. 'Een paar keer per
jaar houden ze nog een dienst,' zegt de buurman.
'Dan komt er iemand van het hoofdkantoor in Den
Haag, en hoor je hierbuiten heel zacht de gezangen.
Het klinkt katholiek.'
Als er voorbereidselen voor een van de schaarse
diensten werden getroffen ging hij wel eens binnen
kijken. 'Er is nog een mooi altaartje,' zegt hij. We
mogen zijn poort door om de zij- en achterkant van
het hermetisch gesloten kerkje te bekijken. Buurman
woont tussen het Katholiekapostolische godshuisje en
de veel grotere kerk van de gereformeerde gemeente.
'De gereformeerde gemeente is 's zondags een stuk
luidruchtiger,' zegt hij lachend. 'Dit is heilige grond,
en dat hebben we hier wel nodig ook.'
De apostolischen zijn omstreeks 1830 voortgeko
men uit een charismatische opwekkingsbeweging in
26 Zeeuws Tijdschrift 2015 3-4
