werden aldus Klikspaan opgeheven. De auteur van het
boekwerk Minerva voor het Leven, denkt te weten dat
Klikspaan twee sociëteiten door elkaar heeft gehaald.
Dat zou dan gekomen zijn doordat de auteur zijn
wijsheid pas dertig jaar na datum aan het papier toe
vertrouwde. Een bewijs uit het ongerijmde, waar wel
wat tegen in te brengen is. Wat hadden de toenmalige
studenten-heren van stand in 1814 te zoeken op een
lege zolder boven een verlaten koffiehuis? Hoe moest
het met de verwarming, bediening, het entertainment
en de versnaperingen? De heren waren beter gewend.
Neem bijvoorbeeld café L'Esperance, tegenwoordig
Lesp geheten. Een roemruchte zaak, waar het Non
Sordentlid jhr. mr. Ernst Willem de Jonge ook al aan
de jenever zat. Hij ontgroende ooit de soldaat van
Oranje, Erik Hazelhoff Roelfzema. Daarbij sneuvelde
een soepterrine. De twee werden goede vrienden en
later ook verzetshelden. Café L'Esperance was er al
in 1814 en claimde, net als nog een handjevol andere
stemmige Leidse café's, het oudste koffiehuis van
Leiden te zijn. Dus keus genoeg voor de toenmalige
groensenaten en corpora.
Voor Non Sordent is deze vraag niet relevant. Het
gezelschap werd opgericht in 1813 in Middelburg,
kreeg in 1815 een apart Leids vervolg en nam in 1820
de naam Non Sordent in Undis aan. Een sociëteit
was niet nodig, want om de veertien dagen werd er
's avonds steeds bij één van de leden thuis gediscus
sieerd en gedeclameerd. De eerste keer was dat in
december 1815. Het gezelschap heette toen nog Fide,
Amicitia et Virtute en fungeerde als de Leidse tak van
het scholierendispuut uit Middelburg. Het was een
ingetogen en stijlvol gezelschap, dat zich netjes hield
aan de eigen richtlijnen, de Wet. Deze komt in het
volgende hoofdstuk aan bod.
Na 1815 groeiden de afdeling Middelburg en de
afdeling Leiden uit elkaar. Waar het precies wrikte,
is niet bekend. Het kan zijn dat de heren in Leiden
inmiddels van het echte wilde leven hadden geproefd,
waardoor het accent in Leiden steeds meer ging lig
gen op volwassen studentenvermaak. Een andere
verklaring kan zijn dat de belangstelling voor Fide,
Amicitia et Virtute in Middelburg taande nadat de
oprichters naar Leiden waren vertrokken. Feit is dat
17
