M AARTJE
KORSTANJE
OP DE GRENS VAN LEVEN EN DOOD
Zonder titel, 2014. Karton, hout, houtlijm, PU-schuim, PU-coatings, pigmenten, kar. Collectie Groninger Museum. Foto: Gert Jan van Rooij
Het gesprek met Maartje Korstanje over het kunste
naarschap vindt plaats op een moment dat elke kun
stenaar kent. Je zou het een tussentijd kunnen noe
men, een periode van stilte tussen grote evenementen
in. Maartje Korstanje heeft in 2015 een belangrijke
duo-tentoonstelling gehad in het Groninger Museum,
en ze heeft net de opening achter de rug bij haar vaste
galerie in Nederland, galerie Upstream in Amster
dam, waarvoor ze nieuw, groot werk gemaakt heeft.
Dat is wat achter haar ligt. In het verschiet dienen
zich grote veranderingen aan. Ze betrekt binnenkort
een voormalige boerderij nabij Groede in Zeeuws-
Vlaanderen en ze gaat voor een jaar naar New York
als artist-in-residence. De rust en de ruimte versus
de hectiek van de internationale kunstwereld in een
metropool die nooit slaapt. Over uitersten gesproken.
Zo'n tussentijd is voor een kunstenaar een fase
van kwetsbaarheid. In je laatste shows heb je laten
zien wat je kunt, nu is het tijd voor bezinning en
onderzoek. Tijd voor een nieuwe weg waarvan je nog
niet weet waar die uit zal komen. Want het beeld
moet altijd weer opnieuw uitgevonden en veroverd
worden. Voor een goed kunstenaar is niks vanzelf
sprekend. Kunst gaat altijd verder, altijd op weg naar
het onbekende. Zoals voor Maartje Korstanje dus.
Ik tref haar in haar atelier in Amsterdam-Noord,
in een reusachtige hal waar ooit schepen werden
gebouwd en nu een veelheid aan kunstenaars en
ontwerpers aan het werk is. Ze werkt met een bor-
duurmachine, een nieuwe techniek die ze heeft leren
kennen in het Tilburgse Textielmuseum, een oncon
ventionele stap die ze zet in haar altijd durende
zoektocht om haar eigen wereld uit te vinden. Het
borduursel dat ze met een staalborstel weer bewerkt
tot het pluizig en zacht wordt, monteert ze op het
oppervlak van haar kartonnen beelden. Het roept het
li Zeeuws Tijdschrift 2015 7
