Gino Anthonisse, ontwerp uit zijn collectie Lost Wonder2014.
Model: Jip Loots. Foto: Lisandro Suriel
in het Zeeuwse culturele landschap? In ieder geval
dat de infrastructuur ernstig zal worden aangetast.
Daarmee loopt ook een fijnmazig netwerk gevaar van
kunstenaars en liefhebbers die elkaar nodig hebben,
als vitaal onderdeel van onze samenleving. Tentoon
stellingsruimtes en een daarbij horend beleid zijn
nodig om kunst te tonen en zichtbaar deel uit te laten
maken van een samenleving die kritisch op zichzelf
durft te reflecteren. Die ideeën en impulsen nodig
heeft om grenzen te verleggen en zicht te hebben op
de toekomst. Kunst bindt, daagt uit, stimuleert, zet
dingen op scherp: alles wat een zichzelf respecterende
samenleving nodig heeft om dynamisch en energiek
te blijven.
Dat is wat in gevaar komt als de voortekenen van
een guur cultureel klimaat werkelijkheid worden.
Om dat gevaar te keren, is samenwerking en dialoog
nodig, zoals Joop Daalmeijer, voorzitter van de lan
delijke Raad voor Cultuur, na een werkbezoek aan
Zeeland onlangs bepleitte. En vooral visie, een idee
over wat kunst en cultuur inhoudelijk kunnen bete
kenen, ook voor de provincie Zeeland. Want sinds
in Nederland de opvatting voet aan de grond heeft
gekregen dat kunst een linkse hobby is, lijkt de jacht
geopend en is het kennelijk minder nodig om je te
verantwoorden als je wilt snijden in het maatschap
pelijk organisme waar kunst onverbrekelijk mee
verbonden is.
Zeeland heeft (nog) een relatief rijke en stevige
culturele infrastructuur en er is nog altijd een klimaat
waar kunst ruimte krijgt en kan gedijen. Wat dat kan
opleveren, toont Van Zeeuwse Bodem. Laten we er
voorzichtig mee zijn. Want wat eenmaal weg is, komt
niet gemakkelijk meer terug.
Kathrin Ginsberg,
directeur CBK Zeeland
9 Zeeuws Tijdschrift 2015 7
