:iek in Zeeland
u maar
Dat de mens halverwege de levensweg sterft,
zonder zijn opdracht voltooid te hebben,
zo wil het de hemel! (Mencius)
In memoriam
Peter van Houte (1958-2015)
86 Zeeuws Tijdschrift 2016 1
tekst Paul van der Velde
'Met de voorspelling dat ik vermoedelijk tien jaar
korter dan het gemiddelde te leven heb, is mijn laatste
periode nu toch echt al aangebroken. Later is al lang
begonnen en tijd is me steeds dierbaarder geworden.
Tijd om me bezig te houden met dingen en mensen
die er echt toe doen.' Dat schreef Peter van Houte
medio 2005 in reactie op mijn mail waarin ik vroeg
waarom hij zo prikkelbaar was de laatste tijd. Ik kende
Peter toen ruim tien jaar en dacht dat het aan zijn sui
kerziekte lag. Kennelijk was er dus meer aan de hand.
In 1994 trad hij toe tot de redactie van het Zeeuws
Tijdschrift en hij zou er tot eind 2005 lid van blijven.
In die periode schreef hij meer dan 50 bijdragen en
was hij een van de drijvende krachten. In de redactie
vergaderingen had Peter een uitgesproken inbreng en
dat was niet verwonderlijk. Met zijn brede journalis
tieke achtergrond (zowel krant als radio) versterkte hij
het meer op de hedendaagse maatschappij gerichte
karakter van het tijdschrift. Regelmatig wipte ik bij
hem langs in Krabbendijke waar hij in die periode
leefde. Zijn werkkamer lag bezaaid met dossiers over
Zeeuwse onderwerpen en de wanden waren behangen
met tapes en cd's. Het was het kloppende hart van pvh
Mediaproducties.
pvh Mediaproducties
Zijn grote liefde was de muziek - gekscherend noem
de ik hem de Zeeuwse Willem Duys - en zijn eerste
bijdrage ging dan ook over 25 jaar Nieuwe Muziek in
Zeeland. Bij die organisatie was hij in contact geko
men met Iannis Xenakis voor wiens muziek hij grote
bewondering had. Dat kwam tot uitdrukking in de
titel van zijn terugblik op het leven van de componist
'Iannis Xenakis is dood. Leve de muziek!' Die uit
roeptekens, kapitalen en accenten waren typisch voor
Peters nadrukkelijke schrijfwijze. Hij kon zich erover
opwinden als er bij de eindredactie accenten sneuvel
den want ze stonden er echt allemaal met een bedoe-
ling! Toen hij in 2002 met het Xenakis Ensemble op
tournee kon door Japan was hij over the moon. Terug
in Zeeland bracht hij de Zeeuwse componist Douwe
Eisenga voor het voetlicht en maakte zich ook sterk
voor de toen nog onbekende Danny Vera die het
onlangs tot 'De Wereld Draait Door' schopte. Het lag
tegen deze achtergrond voor de hand dat ik hem in de
zomer van 2004 vroeg een muzieknummer samen te
stellen en daarbij een cd met Muziek uit Zeeland te
produceren...
Zijn interesse voor muziek werd geëvenaard door
die voor maatschappelijke ontwikkelingen. Zijn
goed geïnformeerde interviews met spraakmakende
personen blijven nog steeds de moeite van het lezen
waard. Hij sprak met de leden van Bkf, Wim Hofman,
Jan Raas, Roelof Ruules, Kees Slager, Rinus Stoffels,
Hans Warren, Rien Verburg en Rudi ter Heide. Die
laatste was in 1999, na een conflict met het bestuur,
ontslagen als directeur van het toenmalige Bureau
voor Toerisme Zeeland. 'Men heeft de neiging om
klinkende namen of mensen van organisaties van
naam naar Zeeland te halen. Als ze eenmaal aan de
slag gaan, worden ze neergehaald op het moment dat
ze hun kop boven het maaiveld uitsteken. Ze moeten
uiteindelijk vertrekken om wat onbenullige redenen.
Ze krijgen de kans niet, worden gewoon een kopje klei
ner gemaakt. Dat is blijkbaar de aard van het beestje.'
Zelf had Peter begin jaren negentig iets vergelijkbaars
meegemaakt bij Omroep Zeeland, dus in de woor
den van Ter Heide herkende hij zichzelf. Het gevoel
ondergewaardeerd te zijn, lag bij Peter sinds die tijd
altijd op de loer. In zijn artikelen had hij oog voor wat
klein en bijzonder is, en vaak (nog) niet door een groot
publiek wordt gewaardeerd. Hij had een zwak voor de
underdog, voor mensen die anders durven zijn, andere
muziek maken of een nieuw bedrijf durven te starten.
Aan echte ondernemers en echte kunstenaars.
87 Zeeuws Tijdschrift 2016 1
