Nina Beier en Marie Lund The Archives 2008
tekst Julia Mullié
In de collectie van SBKM/Vleeshal zit een bijzondere
reeks van het kunstenaarsduo Nina Beier en
Marie Lund: vier ingelijst en naar binnen gevouwen
vredesposters uit de serie The Archives (2008).
Naast hun eigen praktijk, werken Nina Beier (1976,
Denemarken) en Marie Lund (1975, Denemarken)
sinds 2003 samen. Beide zijn gefascineerd door
geschiedenis en hoe groepen zich daarin hebben ge
vormd en gemanifesteerd. In hun werk reflecteren ze
vaak op deze groepsdynamiek en op het falen hiervan
wanneer het gaat om groepen die ontstaan vanuit een
gezamenlijk politiek idee of doel.
Voormalig directeur Lorenzo Benedetti nodigde
het tweetal uit om in 2009 een tentoonstelling voor de
Vleeshal te maken. Dit werd The Object Lessons waarin
Nina Beier en Marie Lund zowel eigen als gezamen
lijk werk toonden. Voor hun tentoonstellingen gaan
Beier en Lund vrijwel altijd een relatie aan met de
specifieke omgeving van de tentoonstelling. Hiervoor
vertrekken zij vanuit hun interesse voor geschiedenis
en de gegeven, reeds bestaande materialen en contex
ten. In het geval van de Vleeshal waren zij met name
geïnteresseerd in de geschiedenis van het gebouw, dat
een zeer uitgesproken ontwerp heeft, in de Tweede
Wereldoorlog werd gebombardeerd en vervolgens weer
werd opgebouwd. De tijd heeft aldus zijn uitwerking
gehad op het gebouw zelf, maar ook op de betekenis
ervan. De interesse voor dergelijke niveaus van presen
tatie en representatie die zich met het voortschrijden
van de tijd ontwikkelen, keert veelvuldig terug in het
werk van Beier en Lund.
34 Zeeuws Tijdschrift 2016 3
V.l.n.r.:
Nach den nachsten krieg wird kein kind mehr spielen
Solidaridad, Solidarity, Solidarité
Pour la solidarité anti-imperialiste, pour la paix et l'amitié
Chile
Het werk dat zich in de collectie bevindt, was wel
iswaar geen onderdeel van de tentoonstelling in de
Vleeshal, maar vormt wel een goede representatie van
het werk dat Beier en Lund er destijds toonden. De
ondertitels van The Archives refereren aan de teksten
op de posters en daarmee aan het doel van het protest
waarvoor ze oorspronkelijk werden gebruikt. Zo heeft
een poster de ondertitel: Pour la solidarité anti-impe-
rialiste, pour la paix et l'amitié en een ander: Nach den
nachsten krieg wird kein kind mehr spielen. Ook hier
wordt een geschiedenis getoond waarbij de aanvanke
lijke betrokkenheid van een groep en diens dynamiek
niet meer bestaat. De posters, die allemaal verband
houden met een roep om vrede, zijn enkel nog de
resten van een verhaal dat eens heel urgent was voor
de betrokkenen.
Nina Beier en Marie Lund benadrukken het belang
van hoe hun werk verwijst naar gemeenschappelijke
culturele referentiekaders. Dit is belangrijker dan een
directe verwijzing naar een historische gebeurtenis,
aldus het tweetal. Dit spreekt ook duidelijk uit de
vredesposters: voor iedereen zijn deze direct herken
baar. Of je nu betrokken bent bij het doel waarvoor
ze oorspronkelijk dienden of niet. Het is precies deze
tussenruimte die Beier en Lund zo interessant vinden:
tussen het specifieke en algemene van de loop van de
geschiedenis, maar ook tussen het persoonlijke en al
gemene van hoe deze geschiedenis wordt ervaren. The
Archives zijn hiervan een goed voorbeeld: zij refereren
niet direct aan de historische gebeurtenis waarop zij
betrekking hebben, maar aan het belang dat zij had
den voor een groep met gedeelde overtuigingen.
35 Zeeuws Tijdschrift 2016 3
