VOOR ONZE LEZERESSEN
I -
p
E
i
s'
r
pl
he
I
r
EEN LES IN LIEFDE VAN DE
CHINEEZEN
EEN TWEETAL ELEGANTE COSTUUMPJES
VOOR HET NAMIDDAGBEZOEK.
in c
vun
za
jK
EEN VLUG COSTUUMPJE VOOR DE WANDELING
BUITEN. Het jasje is van een geheel andere stof dan de
jurk. Door een juiste keuze van harmonieerende kleuren
werd evenwel een smaakvol geheel gekregen.
aangelegenheid, die door een rechtbank wordt
behandeld. Een aankondiging in de courant, dat
die en die niet langer man en vrouw zijn, is
voldoende.
De Chineezen vormen een trotsch ras en geen
Chineesche vrouw zou zichzelf vernederen om
een aalmoes van haar man te aanvaarden. Ze
keert naar het huis van haar vader terug, wan
neer zij niet meer met haar man samen leeft,
en ze is daar steeds welkom, zegt dr. Young.
Jonge menschen uit het Westen, die vrij zijn
een levensgezellin te kiezen, doen dit vaak in
een opwelling. Het aantal echtscheidingen wijst
uit, hoe vaak zij zich vergissen. In China is het
huwelijk meer een familie-zaak, waarvan de
details tot voldoening der wederzijdsche fami
lies worden geregeld en waarbij de schoon
moeder (vooral wanneer zij weduwe is) ge
woonlijk de voornaamste rol speelt.
Een jonge man neemt zijn bruid mee om met
MODERNE COSTUUMPJES VOOR HET
SPORTMEISJE.
haar onder zijns vaders dak te leven. Indien
de vader arm is, krijgt het jonge paar een
kamer. Indien de vader welgesteld is, krijgen
zij een eigen huis of appartement binnen het
vaderlijk domein. Vaders in China geven hun
zoons vaak een ondersteuning, zoodat wat de
zoon ook verdient, deze toch zijn vrouw be
hoorlijk kan onderhouden. De vader heeft de
verantwoordelijkheid voor de armen van zijn
familie en onderhoudt daardoor vaak een zeer
groot aantal verwanten. In dit opzicht deelt de
rijke Chinees letterlijk met zijn arme familie.
In Westersche landen schijnt er een bepaald
soort grappen te bestaan op „ongewenschte"
schoonmoeders. Dergelijke grappen zouden in
China niet worden begrepen. Want ofschoon
de schoonmoeder met haar wijsheid het huis
houden bestuurt, is zij zeer gehecht aan haar
schoondochter. Ze is haar vriendin in ieder op
zicht en staat haar in alle omstandigheden des
levens bij.
Geld speelt zelden een rol bij het Chineesche
huwelijk. De man geeft alles wat hij verdient
aan zijn vrouw, daarbij volkomen vertrouwend
op haar handigheid en zuinigheid om het huis
houden te bestieren. Wat van hem is, is van
zijn vrouw, en wat van zijn vrouw is, is van'
hem.
In het oude China hingen zoowel de popu
lariteit als de sociale standing der vrouw af van
het aantal kinderen, dat zij ter wereld bracht.
Hoe grooter dit aantal was en hoe meer zoons
zij had, hoe meer zij gezien was. Ook in het
huidige China is dit voor een groot deel nog
zoo.
De zorg voor een baby in China komt bijna
geheel neer op de moeder omdat, hoe groot
het aantal bedienden ook mag zijn, kinder
meisjes zeldzaam zijn in China. Maar de vader
doet van zijn kant wat hij kan door de taak
van de moeder te verlichten.
De Chineezen zijn, naar ik heb ontdekt, veel
evenwichtiger in het huwelijks- en liefdeleven
dan eenig ander volk, hetgeen natuurlijk is toe
te schrijven aan hun tevredenheid en geluk
in de liefde. Volmaakte liefde beteekent een
volmaakt begrijpen en de Chinees nadert dit
begrijpen meer dan iemand anders.
iefde volgens dr. Soem Noeng Au
Young, den Chineeschen leeraar, diohter,
wereldreiziger en filosoof, een gevoel,
dat het meest wordt besproken doch het minst
begrepen is een kunst, die door de Chinee
sche beter wordt begrepen dan door de Wester
sche vrouw. Hij is daarom overtuigd, dat de
Europeesche vrouw over huwelijk en huwelijks
geluk veel kan leeren van haar Chineesche
zuster.
„Het Chineesche meisje kweekt een vol
maakte coquetterie aan, waarmee zij het huwe
lijksleven in hooge mate attractief maakt. Ze
begrijpt de waarde van „aantrekkelijkheid” en
weet op onopvallende wijze „anders” te zijn
dan de overige vrouwen uit haar omgeving.
Bovendien is zij aannemelijk, intuïtief, moeilijk
te naderen en subtiel. Bescheidenheid wordt
door haar als een groote deugd beschouwd, het
geen ook in haar kleeding tot uiting komt.
In China vindt een vrouw het niet vanzelf
sprekend, dat zij haar man zal houden, omdat
zij met hem getrouwd is. Ze is steeds op haar
qui-vive, steeds trachtend haar man te behagen,
opdat hij zelf haar gezelschap niet zou willen
missen. Ze begrijpt, dat liefde de essence van
het leven is en dat leven-voor-liefde gelijk staat
met leven voor waarachtig en duurzaam geluk.
Gewoonlijk denkt men, dat het Chineesche
ras weinig of geen emoties kent. Afgaand op
ons uiterlijk, meent men, dat wij geen groote
affecties kennen, dat wij niet weten, hoe wij
van iemand moeten houden. Maar dat is een
zeer verkeerde gevolgtrekking.
De Chineesch is van zijn jeugd af er op ge
traind, nooit zijn gevoelens te toonen. Mis
schien gaan we te ver in deze kunst. In het
heiligdom van het huis is teederheid echter het
allergewichtigste. Zoowel man als vrouw maken
een studie van de liefde, met het resultaat, dat
zij beter de schoonheid ervan begrijpen dan
eenig ander volk.
In den smeltkroes van Westersche civillisatie
verliest de liefde niet alleen haar charme en
haar gratie, maar ook veel van_haar innerlijk
heid: haar geduld, vriendelijkheid, hoffelijkheid
en onzelfzuchtigheid.
De Chinees verstaat als geen ander de
kunst om door middel van liefde toenade
ring te zoeken. Het huwelijk is het begin, niet
het einde van hun liefde.
Volgens dr. Au Young zou ook het probleem
der echtscheidingen gemakkelijk kunnen worden
opgelost, indien de Westersche mannen en
vrouwen dezelfde waardeering hadden voor het
huwelijk als de Chineesche. Ofschoon er in
China op het oogenblik wel mannen en vrou
wen zijn, wier huwelijk een mislukking is en
die daarom van elkaar gaan, is dit toch geen
