DE GROOTSTE GELUKSVOGEL
I
G
1
‘1
2 -I
deerd!
en
Blauwboer
r y
Van tienduizend meter hoogte gevallenen kalmpjes wèèr opgestegen.
lijk, hij haalde gemakkelijk adem en reeds meen
de hij, dat zijn vlucht dit keer met succes zou
worden bekroond
De temperatuur daalde met ongeloofelijke
snelheid: twintig, dertig, veertig, vijftig graden
beneden nul twee en tachtig graden vorst!
en nóg ondervond hij niet den minsten last van
de koude. Met vaste hand stuurde hij het vlieg
tuig omhoog, tot hij zich op 36.100 voet be
vond. Toen begon hij zich plotseling onwel te
gevoelen; de zuurstof vloeide niet meer in zijn
longen, zijn levensbron was afgesneden. Zich
verbaasd afvragend, wat er aan de hand was,
wilde hij voelen of het kraantje, dat den zuur-
stof-toevoer regelde, wel openstond. Maar eer
hij zoo ver kwam, hijgde hij reeds naar adem,
moest hij reeds vechten om zijn leven. Zijn bril
was met een dikke laag ijs bedekt, zoodat hij
niets kon zien, en zonder er bij te denken, zette
hij hem daarom af. Onmiddellijk scheen het
alsof zijn hoofd uit elkaar sprong. Alles werd
zwart. Niet begrijpend wat er aan de hand was,
trachtte hij zijn oogen zoo ver mogelijk te ope
nen, maar hij kón het niet, want zijn oogballen,
die in aanraking waren gekomen met de buiten
lucht, waarvan de temperatuur inmiddels was
gedaald tot 67 graden beneden nul, waren totaal
bevroren! Blind en bewusteloos viel hij met zijn
toestel naar omlaag, zoo snel, dat de wrijving
van de lucht de ijslaag van de vleugels deed
ontdooien! In drie minuten tijd viel hij meer dan
negen kilometer en het zou zeker geen tien
seconden meer hebben geduurd of hij zou te
pletter zijn gevallen, toen opeens een sprankje
bewustzijn in hem terugkeerde, zijn oogen voor
een kort oogenblik functioneerden en hij een
volmaakte landing kon uitvoeren, ofschoon hij
zoo goed als blind en bewusteloos was. Hij
werd ernstig ziek doch herstelde volkomen!
rgens in Engeland wordt met de grootste
geheimzinnigheid gewerkt aan den bouw
i; van een vliegmachine, waarmee het
ministerie voor de luchtvaart binnenkort het
hoogterecord hoopt te bereiken, dat thans op
naam staat van den Amerikaanschen marine-
luitenant Apollo Soucek, die een hoogte van
43.166 voet (plm. 14000 meter) wist te be
reiken en daarmee den Duitschen luitenant
Neunhofer, die vóór hem het record hield, met
meer dan duizend voet sloeg.
Deze aanvallen op het hoogterecord hebben
reeds tot de wonderlijkste en hachelijkste avon
turen geleid, die de wereld ooit heeft beleefd.
Een sober relaas van de pogingen, welke ma
joor Schroeder in het begin van 1920 in het
werk stelde om voor Amerika het hoogterecord
te winnen, doet iemand reeds van spanning
den adem inhouden.
In Februari van dat jaar deed Schroeder, die
chef-piloot van het Amerikaansche vliegercorps
was, zijn eerste poging om het hoogterecord op
zijn naam te brengen. Alles wat wetenschap en
geld vermochten, stond te zijner beschikking.
Om bestand te zijn tegen de ontzettende koude,
welke op deze enorme hoogten heerscht, was
hij uitgerust met een vliegcostuum, dat elec- vasten grond,
trisch werd verwarmd. Om hem in staat te
stellen te kunnen leven in de uiterst dunne at
mosfeer, waar een mensch zou moeten sterven
als een visch, die uit het water is gehaald, had
hij een voorraad zuurstof bij zich. En om ook
den motor van voldoende lucht te voorzien,
zoodat hij zou blijven werken, was deze toege
rust met een inrichting, welke de lucht samen
perste zoodra ze in den motor werd gevoerd.
Aldus topgerust hechtte de piloot zijn oor
kleppen vast, klom in zijn machine, startte en
schoot weldra als een vuurpijl de hoogte in.
In enkele minuten was de aarde meer dan
een kilometer beneden hem; in nog geen vijf
minuten was hij reeds op een hoogte van bijna
vijfduizend meter. De motor werkte uitstekend
en de koene vlieger zat welgemoed aan zijn
stuur-inrichting. Hij glimlachte, toen hij vijftien
duizend voet hoog was, glimlachte opnieuw,
toen zijn hoogtemeter twintigduizend voet aan
wees. en de machine nog steeds hooger en hoo-
ger steeg. Met de grootste voldoening consta
teerde hij, op dertigduizend voet hoogte te zijn
gekomen... Nog hooger klom hij, en alles ging
Verleden week had de officieele ingebruikneming plaats van de Schippersschool te Deventer.
Op onze foto, v. 1. n. r.: De burgemeester van Deventer, de heer Wttewaall, mevrouw Saunders
Blauwboer en de heer De Jong (directeur van het Onderwijsfonds voor de Binnenscheepvaart),
voor een bord, dat voor zichzelf spreekt.
goed, tot hij opeens merkte, niet meer te kunnen
ademhalen!
„De zuurstof!” dacht hij onmiddellijk en het
bleek, dat hij het laatste restje had verbruikt. De
dood bedreigde hem! Hij spande al zijn krachten
in om niet bewusteloos te raken, in de over
tuiging, dat zijn eenige kans op redding gelegen
was in het feit, zoo snel mogelijk te dalen. Alles
om hem heen scheen in een dikken mist gehuld.
Hoewel hij zijn toestel uitstekend kende, moest
hij tóch tastend zoeken naar de handels, welke
hij gebruiken wilde en slechts met de uiterste
moeite slaagde hij er in den motor af te zetten,
zoodat de machine met ontzettende snelheid
naar beneden viel, terwijl Schroeder zelf zijn
bewustzijn verloor. Steeds sneller en sneller viel
het vliegtuig met den bewusteloozen piloot in
den cockpit! Reeds was hij drieduizend meter
gevallen toen de steeds toenemende luchtdruk
de zuurstof als het ware in zijn longen perste
en Schroeder, alsof hij uit een zwaren slaap
ontwaakte, zijn oogen opende. Zijn motor stond
natuurlijk nog steeds Stil, en bijna automatisch
bracht hij hem weer op gang. Weldra begon de
schroef opnieuw te wentelen en eenige minuten
later landde de koene piloot behouden op den
Baart het verwondering, dat zijn collega’s
hem als den gelukkigsten man beschouwen, die
leeft?
Toch was dit avontuur niets in vergelijking
met hetgeen hem later overkwam. Inplaats van
het vliegen er aan te geven en zich gelukkig
te prijzen, dat hij het er in dat gevaarvolle spel
met den dood levend had afgebracht, beklom hij
veertien dagen later opnieuw zijn machine om
te trachten, een hoogte van veertigduizend voet
te bereiken. Niets kon zijn volhardingsvermogen
of zijn moed aan het wankelen brengen. Terwijl
hij in den cockpit zat, luisterde hij met een glim
lach onl zijn lippen naar het gezoem van zijn
motor en zag de aarde als het ware onder zich
wegzinken. Zijn geoefend oor zou onmiddellijk
de geringste afwijking hebben ontdekt, maar
alles werkte uitstekend. De electriciteit hield
hem behaaglijk warm, terwijl de temperatuur
om hem heen daalde. Op een hoogte van meer
dan zes kilometer zag hij, dat de thermometer
reeds beneden het vriespunt wees. Anderhalf
uur lang had hij nu den hemel letterlijk be
stormd. De machine deed haar taak voortreffe-
In den afgeloopen zomer wist luitenant
Soucek een hoogte van veertigduizend voet te
bereiken en hij vond toen een temperatuur van
76 graden onder nul. Dat zijn handen en voeten
bevroren en hij met stilstaanden motor twee
duizend voet naar beneden viel, schijnt nauwe
lijks meer de moeite waard om te vermelden na
de vreeselijke avonturen van Schroeder, maar
toch zijn er niet veel personen in leven, die er
op kunnen bogen, een vorst van 108 graden te
hebben meegemaakt!
In het jaar 1914 won een Franschman de
vlieger Van Laere een wedloop met den
dood met een voorsprong van slechts twee se
conden! Ook hij deed een poging om het
hoogterecord op zijn naam te brengen, toen zijn
zuurstofapparaat weigerde. Hij raakte bewuste
loos en zijn machine viel met den neus naar be
neden. Na drie kilometer te zijn gevallen, her
kreeg hij zijn bewustzijn. Hij probeerde toen
zijn machine wederom in zijn macht te krijgen,
maar dat bleek onmogelijk. Daarom trachtte hij
zichzelf te redden door met een parachute er
uit te springen. Door den enormen luchtdruk
kon hij zich echter niet uit den stuurstoel los
maken. Pas op een hoogte van ruim duizend
meter slaagde hij hierin. Hij sprong uit zijn ma
chine en viel als een steen naar beneden. De
laatste oogenblikken, welke hij had doorge
maakt, waren hem als een nachtmerrie voorge
komen en hij handelde dan ook zonder eigenlijk
te weten wat hij deed: hij rukte en trok aan de
touwen van zijn parachute enop een af
stand van slechts één honderd meter van de
aarde opende deze zich, terwijl Van Laere zijn
bewustzijn verloor. Buiten kennis vond men
hem in een boom hangen- volkomen onge
