U
13
H
r
f V
ij,
r J
jf'.J
S M
f g
4
r i
- -
is
f Wordt vervolgd).
witte kapjes. U ontmoet
I
.te
5g
IS
ir
J,
n,
le
>r-
in
d,
h-
P-
er
m
er
n.
n.
in
er
ie
ot
al
n,
n
sr
;n
al
n.
el
ns
Qi
Iler-
DE NLIL. In ons vorige nummer stond onder een foto
van den Nijl, dat deie rivier een der drukst bevaren water
wegen van Europa is. Men zal hebben begrepen, dat dit
een gevolg was van een „slip of the pen" en dat bedoeld
werd van de wereld.
Augustus hier met mijn auto te komen en ik
kreeg panne, is er dan altijd gelegenheid
om naaf de stad gesleept te worden
„O ja, mylord Dat kan altijd. Het hotel
heeft drie auto’s, dus is er altijd wel één vrij
om even naar de stad te rijden. Het is trou
wens niet zoo ver.”
„Lord Arvin” leunde nog wat meer voor
over als een gevolg van zijn zoo plotseling
opgekomen spraakzaamheid. „Zoo," zei hij
toen, „nou, dat is alles wat ik weten wilde,
Donlin 1” Opeens had zijn stem alle vriende
lijkheid verloren en klonk nu hard, bijna
dreigend.
De chauffeur werd zoo bleek als een doode.
„Eh.... wat bedoelt u, mylord?" vroeg
hij, naar adem hijgend.
„Dat „lord” kun je tusschen óns wel
achterwege laten, Donlin," zei zijn passagier.
„En je houdt je handen aan je stuur en je
oogen recht vóór je op den weg, begrepen?
Want er is een zware, geladen revolver tegen
je achterhoofd gedrukt en ze gaat af, als je
maar één verdachte beweging maakt. Voel
je het? Ik heb je nu herkend, Donlin en.
3 -
„Ik.... ik...." De handen van den chauf
feur hielden zich stijf om het wiel geklemd.
„Je kent me nu wel, nietwaar, Donlin
vroeg de man achter hem.
„Ja, mijnheer Brod. Ik meende u direct
al te herkennen, toen ik u daarnet kwam
halen, en.
„En nu ben je er zeker van, niet?" lachte
de detective. „In orde! En je herinnert je,
wat er .gebeurd is, toen wij elkaar den
laatsten keer hebben ontmoet?"
Zij wonen in een land van ijs en moerassen,
deze twee Lappen, die mutsen dragen, welke er
uitzien alsof ze van oude zakken zijn gemaakt.
Lapland, het land dat zij bewonen en dat binnen
het Poolgebied ligt, bestaat bijna geheel uit
bergen, bosschen en moerassen.
maar één seconde, maar toch had hij, toen
de auto was gekeerd en weer langzaam voort
reed, een grijns op Brods gezicht te voorschijn
geroepen, een soort weerspiegeling van een
heimelijke vreugde, die geruimen tijd duurde.
De auto was „The Scottish Inn” tot op
ongeveer drie kilometer genaderd, toen „Lord
Arvin” zich opnieuw wat naar voren boog.
„We zullen hier een oogenblikje stoppen."
Direct verminderde de auto zijn vaart.
„Er is aan het hotel zeker wel gelegenheid
om auto’s te herstellen, niet vroeg Brod.
„Neen, mylord.” Terwijl de chauffeur
dit antwoord gaf, ontsnapte hem duidelijk
hoorbaar een zucht van verlichting.
„Neen vroeg de lord verbaasd. „Maar
waar laten jullie je auto’s of die van de gasten
dan herstellen
„Ze moeten naar de stad gebracht worden,
mylord,” antwoordde een stem, waarvan de
eigenaar met ieder woord meer op zijn gemak
scheen te komen. „Daar is een uitstekende
reparatiegelegenheid.
„Werkelijk En als ik zou besluiten om in
eens af te wachten en met zichzelf te rade
te gaanIk zal maar eens wat rond
gaan wandelen," zei hij en slenterde op zijn
gemak naar de deur.
„Mag ik u een van onze auto’s aanbieden
om de omgeving te zien, mylord vroeg
de directeur.
„Dank u Ik zal liever een eindje loopen,"
antwoordde Brod. „Ik zit in het gewone doen,
bijna den heelen dag in een auto.”
Hij wandelde naar het meer, dat op eenige
honderden meters afstand van het hotel lag.
Hier zette hij zich neer om te kijken naar de
ondergaande zon, toen hij achter zich opeens
het geluid van een auto hoorde.
Hij wendde zich om. De auto was op eenige
meters afstand van hem blijven staan en de
chauffeur kwam aarzelend naar hem toe.
„De directeur heeft mij bevolen, u te
vragen waar u heen wilde rijden, mylord,”
zei hij, zijn pet in zijn hand nemend.
Brod kwam overeind en had moeite een
vloek in te houden. Maar de uitdrukking van
misnoegdheid verdween direct, toen hij de
Fleurig nietwaar, deze Zweedsche schoonen, met hun gestreepte schortjes, nauwsluitende keurs
lijfjes en witte kapjes. U ontmoet ze zóó gekleed echter niet in dé steden, doch alleen in de
dorpen van Zweden.
De Bedoeïn uit de Syrische woestijn hult zich
in een mantel, waarvan het boveneinde gelijk
tot hoofdbedekking dient.
oogen van den chauffeur, die achter groote
brüleglazen zaten, zag, en iets van een glim
lach zweefde een ondeelbaar oogenblik om
zijn lippen.
„Indien u echter geen gebruik van den
auto wenscht te maken, mylord
„Integendeel, man,” zei ,-,Lord Arvin”,
„ik heb mij bedacht en zal toch graag een
ritje in de omgeving maken.”
Zonder zich meer te bedenken, stapte hij
in den auto en installeerde zich behaaglijk
in de weeke kussens. De chauffeur zette zich
achter het stuur en een oogenblik later gleed
de prachtige wagen langs den stoffigen weg.
Een kilometer of vijf werd zwijgend voort
gereden en toen, terwijl het langzamerhand
donkerder was geworden, leunde de detective
wat voorover
„We zullen nu hier teruggaan en denzelfden
weg nemen. Rijd echter wat langzamer,
vooral wanneer we op ongeveer twee kilo
meter van het hotel gekomen zijn.”
De detective werd voor deze woorden
beloond met een plotselingen achterwaart-
schen blik van den chauffeur. De blik duurde
