k/lEKJLIlEFlD ©IP SYLVIJk
I
1
4
II V VI I I I III COIWLEET VIII//1
i
- M
van een der coulissen stootte.
eerste acte, werd hij reeds voor zijn trouw
verloor zijn
doo donge-
- 6 -
op handige wijze te kennen, dat hij steeds
een ware i
vro'
en i
vrei
van
wee
I
zijn
oog
zou
gee
11
me
dat
ma
V0(
ma
dat
om
het
Jin
een
I
zen
ha;
lie\
er
vra
ha;
voc
bar
zal
wei
der
vin
Syl
spr
OPÉ
ovc
I
3
wai
spr
c
goe
gaa
ik
krij
werd vuurrood van verlegenheid en stamelde:
„Ik wensch je veel succes, Sylvia
„Ken je je rol, Jimmy vroeg het meisje.
„Vergeet niet ze goed te zeggen, hoor. Het
is verschrikkelijk belangrijk, weet je, want
jij geeft mij het wachtwoord Laat me geen
J' lachte ze.
Jimmy voelde zich opeens een heel ander
Maar ofschoon hij gedwongen was zijn beloond. „Dag Jimmy,” zei Sylvia tegen hem,
leed in stilte te dragen, slaagde hij er toch toen ze hem passeerde. „Stond je hier op me
niet in, uit de buurt van de gevaarlijke zone te wachten om me moed in te spreken
jven. En toen zijn tante, die veel aan Ze zag er schitterend uit. Nog nooit had
practische liefdadigheid deed, op zekeren dag hij haar zoo mooi gezien als dien avond. Hij
het plan opvatte ten bate van een nieuw op
te richten ziekenhuis in intiemen kring een
i en daartoe een
aantal jongelui met dramatisch talent bijeen
bracht, Sylvia uitnoodigend, de hoofdrol op
schermen verkeerde iedereen in een staat van
nerveuze opwinding over vijf minuten zou
Jimmy stelde zich tusschen twee coulissen verkeerden knop had omgedraaid, maar op
waar hij geen gebaar, en geen woord van I
andere jongelui, die minder Sylvia behoefde te missen. Nog voor het góden hem te hulp
n hadden ten opzichte van gordijn vaneengèschoven werd voor de schuwing gingen de
I
har
de(
mei
har
vie
een
wel
is, i
nen
ind
hui
wa<
gro
een
ove
En
glai
die
rug
ouc
buij
sto<
sch
het
hall
een
omi
and
gezi
ziel
tafereel IN EEN
„Prachtig Schitterend riep hij enthou
siast uit. „Je hebt magnifiek gespeeld.
te weten, terwijl hij maar van gewone aardsche klei Sylvia
Sylvia kleurde van voldor ning en boog zich
naar hem over. Ze stond iets hooger dan hij.
„Geef me een hand,” vroeg ze coquet. „Ik j
hij de gepoederde pruik, die door zijn her- wil er afspringen.”
Dat liet Jimmy zich geen twee keer zeggen
en hij stak in plaats van een, twee handen uit.
„Spring maar,” zei hij.
Toen, zonder waarschuwing Jimmy
hoorde later, dat de tooneelknecht, in de
meening, het voetlicht uit te draaien, den
VCIM C1VICJ1 lldu Ulllgvul aaiu, Hm». «P
het bewuste oogenblik dacht hij, dat de
kwamen zonder waar-
ie lichten uit.
„Oriep Sylvia verschrikt en sprong
van het platform.
Jimmy voelde plotseling, dat er iets in zijn
armen lag. Hij voelde nog meer een warme
wang tegen de zijne en een kriebeling van
krullend, zijig haarHij drukte zijn
last dicht tegen zich aan en verloor zijn
hoofd.
„Sylvia stamelde hij. „Sylvia, lieveling
Een minuut later ontdekte de tooneel
knecht zijn vergissing en streek Sylvia kleu
rend de kreukels uit haar japonnetje.
„Sylvia, het' spijt me hakkelde
Jimmy, die het gevoel had alsof hij met zijn
eene been in den zevenden hemel en met zijn
andere in een gruwelkamer stond. „Ik heb
het niet zoo bedoeld ik had ik i
bedoel, ik had niet het récht je zulke dingen j
te zeggen 1”
„Waarom niet, Jimmy?” vroeg zij zacht
jes.
„Ja, zie je,” legde Jimmy uit, „ik heb
niets geen geld, behalve wat ik verdien, en jij i
hebt zooveel te goed. Ik had me voorgenomen I
liever mijn tong af te bijten dan je te zeggen
hoeveel ik van je houd
„Nu ja," antwoordde Sylvia lachend, j
„maar het was nu ook zoo’n onverwachte
situatie, nietwaar Ik wierp mc letterlijk
in je armen I”
„Jawel,” begon Jimmy weer
lukkig, „maar
;en was
e hij er toch
zone
En toen zijn tante, die veel aan
het plan opvatte ten bate van een nieuw op
tooneelopvoering te geven
scheen steeds op een hooger plan dan hij te
leven. Zij scheen een soort etherisch wezen.
was
„Het rijtuig wacht, freule herhaalde hij
woord geven Hij haalde diep adem, stak
zijn borst vooruit en 1 -
voor zich zelf: „Het rijtuig wacht, freule!”
1 voor je vinden. Ik moet en maakte daarbij zóón diepe buiging, dat
echter eerst iemand vinden, die in staat is hij. zijn hoofd gevoelig tegen een stuk hout
John te den jeune amant te spelen, want Sylvia speelt
i zoo uitstekend tooneel. Zij speelt alles even
,Tvia, die de hoofdrol vervulde voortreffelijk. Ik geloof, dat ze vast aan het Het gordijn sloot zich onder een storm van
Zooals de zaken nu stonden was Jimmy tooneel zou gaan, indien zij niet het enorme applaus. Telkens moest Sylvia terugkeeren
j-j --fortuin van haar grootmoeder zou erven --
Jimmy gromde vervaarlijk jn zichzelf Tusschen de coulissen klapte
toeschouwers niet meer, het gordijn schoof
voor den laatsten keer dicht, en Jimmy zag
van het leege tooneel af op zich toe-
den spiegel stond te buigen. Het
om de toejuichingen in ontvangst te nemen.
- - -■ en juichte
hij zich dit gesprek herinnerde, terwijl hij Jimmy zich schor. Eindelijk konden de
was
aan
aanzien, hoe een ander John tegen de hand was of het op geld betrekking had, Sylvia
Sylvia zei, wat hif juist zoo
haar wilde zeggen
Het was bijna méér dan Jimmy kon ver
dragen. Het was al erg genoeg om 1
dat Sylvia Melberry mijlen ver buiten zijn
bereik was. Hoe zou hij, .een eenvoudige
jongeman, zij het ook met een „behoorlijke ontmoedigd. Het ging niet en woedend zette
betrekking”, durven dingen naar de hand van 1
een meisje, dat den een of anderen dag haalde diepe buigingen bijna op zijn voor-
schatrijk zou zijn Hij kon haar niet om hoofd was gegleden, recht. Toen ging hij
haar geld trouwen verwend lievelingetje naar beneden, naar het tooneel. Achter de
als zij was van een enorm rijke grootmoeder,
kon hij haar echter ook niet zónder dat geld
trouwen. Zoo was Jimmy dus gedoemd zijn het spel beginnen,
harteleed in stilte te dragen, waarbij zijn x
eenige troost was, dat hij woedende blikken op,
kon werpen naar
gewetensbezwaren
Sylvia’s geld.
hij geen gebaar, en geen woord
„Het rijtuig wacht, freule,” verkondigde
Jimmy met veel strijkages tegen den spiegel.
Toen slaakte hij efn diepen zucht, nam
een kaarsrechte houding aan en probeerde te blij
het opnieuw „Het rijtuig wacht, freule -
Het was niet goed. Jimmy zag er echt als
een lakei uit, maar als acteur was hij een
mislukking, zelfs voor een amateur.
Hij kon niet tooneelspelen, had het nooit
gekimd en zou het nooit kunnen ook. En nu
was het juist zoo met hem gesteld, dat alle zich te willen nemen, omdat zij als het ware
andere dingen, die hij wél kon, hem absoluut een geboren artiste was, gaf Jimmy zijn tante flater slaan, hoor Jimmy!
niet meer interesseerden. Wat baatte het op handige wijze te kennen, dat hij steeds J‘ y
hem ook, uitstekend te kunnen voetballen, een ware passie voor het voetlicht in zich had mensch worden. Hij moest Sylvia het wacht -
een eerste klas zwemmer te zijn en volgens rondgedragen. woord geven Hij haalde diep adem, stak
het oordeel der meeste meisjes „zalig” te „Maar natuurlijk, Jimmy, jij speelt mee,” zijn borst vooruit en herhaalde zachtjes
kunnen dansen, ja wat baatte hem zelfs stelde zijn tante hem gerust. „Ik zal wel een
een behoorlijke betrekking met dito vooruit- gemakkelijke rol voor je vinden. Ik moet
zichten, wanneer de eenige ambitie in je x
leven isin de schoenen van J
stappen en je liefde te mogen verklaren aan
Sylvia, die de hoofdrol vervulde
gedoemd in het programma van zijn tante’s
amateur-tooneelopvoering vermeld te staan
onder, den weinig-zeggenden en heel niet nu
romantischen naam van „lakei” en in deze voor
zeer ondergeschikte functie lijdelijk te moeten altijd dezelfde geschiedenis. Wat er ook
graag tegen op schoonheid of op tooneelspelen, Sylvia komen.
soort etherisch wezen.