k/lEKJLIlEFlD ©IP SYLVIJk I 1 4 II V VI I I I III COIWLEET VIII//1 i - M van een der coulissen stootte. eerste acte, werd hij reeds voor zijn trouw verloor zijn doo donge- - 6 - op handige wijze te kennen, dat hij steeds een ware i vro' en i vrei van wee I zijn oog zou gee 11 me dat ma V0( ma dat om het Jin een I zen ha; lie\ er vra ha; voc bar zal wei der vin Syl spr OPÉ ovc I 3 wai spr c goe gaa ik krij werd vuurrood van verlegenheid en stamelde: „Ik wensch je veel succes, Sylvia „Ken je je rol, Jimmy vroeg het meisje. „Vergeet niet ze goed te zeggen, hoor. Het is verschrikkelijk belangrijk, weet je, want jij geeft mij het wachtwoord Laat me geen J' lachte ze. Jimmy voelde zich opeens een heel ander Maar ofschoon hij gedwongen was zijn beloond. „Dag Jimmy,” zei Sylvia tegen hem, leed in stilte te dragen, slaagde hij er toch toen ze hem passeerde. „Stond je hier op me niet in, uit de buurt van de gevaarlijke zone te wachten om me moed in te spreken jven. En toen zijn tante, die veel aan Ze zag er schitterend uit. Nog nooit had practische liefdadigheid deed, op zekeren dag hij haar zoo mooi gezien als dien avond. Hij het plan opvatte ten bate van een nieuw op te richten ziekenhuis in intiemen kring een i en daartoe een aantal jongelui met dramatisch talent bijeen bracht, Sylvia uitnoodigend, de hoofdrol op schermen verkeerde iedereen in een staat van nerveuze opwinding over vijf minuten zou Jimmy stelde zich tusschen twee coulissen verkeerden knop had omgedraaid, maar op waar hij geen gebaar, en geen woord van I andere jongelui, die minder Sylvia behoefde te missen. Nog voor het góden hem te hulp n hadden ten opzichte van gordijn vaneengèschoven werd voor de schuwing gingen de I har de( mei har vie een wel is, i nen ind hui wa< gro een ove En glai die rug ouc buij sto< sch het hall een omi and gezi ziel tafereel IN EEN „Prachtig Schitterend riep hij enthou siast uit. „Je hebt magnifiek gespeeld. te weten, terwijl hij maar van gewone aardsche klei Sylvia Sylvia kleurde van voldor ning en boog zich naar hem over. Ze stond iets hooger dan hij. „Geef me een hand,” vroeg ze coquet. „Ik j hij de gepoederde pruik, die door zijn her- wil er afspringen.” Dat liet Jimmy zich geen twee keer zeggen en hij stak in plaats van een, twee handen uit. „Spring maar,” zei hij. Toen, zonder waarschuwing Jimmy hoorde later, dat de tooneelknecht, in de meening, het voetlicht uit te draaien, den VCIM C1VICJ1 lldu Ulllgvul aaiu, Hm». «P het bewuste oogenblik dacht hij, dat de kwamen zonder waar- ie lichten uit. „Oriep Sylvia verschrikt en sprong van het platform. Jimmy voelde plotseling, dat er iets in zijn armen lag. Hij voelde nog meer een warme wang tegen de zijne en een kriebeling van krullend, zijig haarHij drukte zijn last dicht tegen zich aan en verloor zijn hoofd. „Sylvia stamelde hij. „Sylvia, lieveling Een minuut later ontdekte de tooneel knecht zijn vergissing en streek Sylvia kleu rend de kreukels uit haar japonnetje. „Sylvia, het' spijt me hakkelde Jimmy, die het gevoel had alsof hij met zijn eene been in den zevenden hemel en met zijn andere in een gruwelkamer stond. „Ik heb het niet zoo bedoeld ik had ik i bedoel, ik had niet het récht je zulke dingen j te zeggen 1” „Waarom niet, Jimmy?” vroeg zij zacht jes. „Ja, zie je,” legde Jimmy uit, „ik heb niets geen geld, behalve wat ik verdien, en jij i hebt zooveel te goed. Ik had me voorgenomen I liever mijn tong af te bijten dan je te zeggen hoeveel ik van je houd „Nu ja," antwoordde Sylvia lachend, j „maar het was nu ook zoo’n onverwachte situatie, nietwaar Ik wierp mc letterlijk in je armen I” „Jawel,” begon Jimmy weer lukkig, „maar ;en was e hij er toch zone En toen zijn tante, die veel aan het plan opvatte ten bate van een nieuw op tooneelopvoering te geven scheen steeds op een hooger plan dan hij te leven. Zij scheen een soort etherisch wezen. was „Het rijtuig wacht, freule herhaalde hij woord geven Hij haalde diep adem, stak zijn borst vooruit en 1 - voor zich zelf: „Het rijtuig wacht, freule!” 1 voor je vinden. Ik moet en maakte daarbij zóón diepe buiging, dat echter eerst iemand vinden, die in staat is hij. zijn hoofd gevoelig tegen een stuk hout John te den jeune amant te spelen, want Sylvia speelt i zoo uitstekend tooneel. Zij speelt alles even ,Tvia, die de hoofdrol vervulde voortreffelijk. Ik geloof, dat ze vast aan het Het gordijn sloot zich onder een storm van Zooals de zaken nu stonden was Jimmy tooneel zou gaan, indien zij niet het enorme applaus. Telkens moest Sylvia terugkeeren j-j --fortuin van haar grootmoeder zou erven -- Jimmy gromde vervaarlijk jn zichzelf Tusschen de coulissen klapte toeschouwers niet meer, het gordijn schoof voor den laatsten keer dicht, en Jimmy zag van het leege tooneel af op zich toe- den spiegel stond te buigen. Het om de toejuichingen in ontvangst te nemen. - - -■ en juichte hij zich dit gesprek herinnerde, terwijl hij Jimmy zich schor. Eindelijk konden de was aan aanzien, hoe een ander John tegen de hand was of het op geld betrekking had, Sylvia Sylvia zei, wat hif juist zoo haar wilde zeggen Het was bijna méér dan Jimmy kon ver dragen. Het was al erg genoeg om 1 dat Sylvia Melberry mijlen ver buiten zijn bereik was. Hoe zou hij, .een eenvoudige jongeman, zij het ook met een „behoorlijke ontmoedigd. Het ging niet en woedend zette betrekking”, durven dingen naar de hand van 1 een meisje, dat den een of anderen dag haalde diepe buigingen bijna op zijn voor- schatrijk zou zijn Hij kon haar niet om hoofd was gegleden, recht. Toen ging hij haar geld trouwen verwend lievelingetje naar beneden, naar het tooneel. Achter de als zij was van een enorm rijke grootmoeder, kon hij haar echter ook niet zónder dat geld trouwen. Zoo was Jimmy dus gedoemd zijn het spel beginnen, harteleed in stilte te dragen, waarbij zijn x eenige troost was, dat hij woedende blikken op, kon werpen naar gewetensbezwaren Sylvia’s geld. hij geen gebaar, en geen woord „Het rijtuig wacht, freule,” verkondigde Jimmy met veel strijkages tegen den spiegel. Toen slaakte hij efn diepen zucht, nam een kaarsrechte houding aan en probeerde te blij het opnieuw „Het rijtuig wacht, freule - Het was niet goed. Jimmy zag er echt als een lakei uit, maar als acteur was hij een mislukking, zelfs voor een amateur. Hij kon niet tooneelspelen, had het nooit gekimd en zou het nooit kunnen ook. En nu was het juist zoo met hem gesteld, dat alle zich te willen nemen, omdat zij als het ware andere dingen, die hij wél kon, hem absoluut een geboren artiste was, gaf Jimmy zijn tante flater slaan, hoor Jimmy! niet meer interesseerden. Wat baatte het op handige wijze te kennen, dat hij steeds J‘ y hem ook, uitstekend te kunnen voetballen, een ware passie voor het voetlicht in zich had mensch worden. Hij moest Sylvia het wacht - een eerste klas zwemmer te zijn en volgens rondgedragen. woord geven Hij haalde diep adem, stak het oordeel der meeste meisjes „zalig” te „Maar natuurlijk, Jimmy, jij speelt mee,” zijn borst vooruit en herhaalde zachtjes kunnen dansen, ja wat baatte hem zelfs stelde zijn tante hem gerust. „Ik zal wel een een behoorlijke betrekking met dito vooruit- gemakkelijke rol voor je vinden. Ik moet zichten, wanneer de eenige ambitie in je x leven isin de schoenen van J stappen en je liefde te mogen verklaren aan Sylvia, die de hoofdrol vervulde gedoemd in het programma van zijn tante’s amateur-tooneelopvoering vermeld te staan onder, den weinig-zeggenden en heel niet nu romantischen naam van „lakei” en in deze voor zeer ondergeschikte functie lijdelijk te moeten altijd dezelfde geschiedenis. Wat er ook graag tegen op schoonheid of op tooneelspelen, Sylvia komen. soort etherisch wezen.

Tijdschriftenbank Zeeland

Zeeland. Geïllustreerd Weekblad | 1931 | | pagina 6