s chuhRepa r
IS II
fr I
I
i\1
r
I
t
r
r
d
i
Tïêrkdi SOHLENH
2.g
I
huizen met allerlei historische
3
s!
w
le
is
n.
ie
ie
e!
et
:h
te
is
m
7
m
e-
P
jn
ut
ig
id
d.
üj
rd
in
of
in
et
•n
7
in
jr
“r
tM
w
;n
er
fd
>e
P
lb
e:
e-
B"
n,
jr
J*
r-
er
gt
r-
at
m
n.
r
ir
1"
I"
>e
i-
le
et
•i:
'P
onna-
bij de laatste woorden van
wederom diezelfde uitdruk-
HET BEKENDE ADAM- EN EVAHUIS TE FRANKFURT
getuigenis uit den tijd toen Duitschland nog romantisch genoeg
Den avond van dien dag zat de dokter met
zijn dochter in zijn kamer. Catlin was des mid
dags onverwachts op de fiets vertrokken zonder
te hebben gezegd, waar hij heen ging. Van deze
gelegenheid had de dokter gebruik gemaakt om
met den vreemdeling te spreken en hij was
daarbij, evenals zijn dochter, hoe langer hoe
meer tot de conclusie gekomen, dat deze geen
zelfmoord had willen plegen. Hij had gepro
beerd het geheugen van den jongeman wakker
te roepen en hoewel hij daarin niet geheel en
al was geslaagd, scheen hij toch belangrijke re
sultaten te hebben bereikt.
(Wordt vervolgd).
DE KAABA TE MEKKA. De kaaba is het oud-Arabisch heiligdom te Mekka, door Mohammed
na eenig weifelen overgenomen en tot centraal punt van den Islam-cultus gemaakt. Het heiligste
van den Kaaba is de ingemetselde zwarte steen, die door den aartsengel Gabriel uit den hemel
aan Abraham gebracht zou zijn. Elk jaar brengen de geloovigen uit Egypte een met Koran
spreuken bestikt, kostbaar kleed, om den Kaaba rondom te bekleeden. Op onze foto ziet men
het kleed om den steen bevestigd.
a. MAIN (Duitschland), een interessant
j was om de voorgevels van zijn
en andere voorstellingen te beschilderen.
in ieder geval vlak bij het hoofd moest zijn
gehouden, en de vlam de huid geraakt moest
hebben. Nu dit niet zoo was, lag de gevolg
trekking voor de hand, dat de kogel den jonge
man van eenigen afstand had getroffen, hetgeen
zelfmoord óf geheel uitsloot óf in ieder geval
onwaarschijnlijk maakte. Er was dus alle reden
om den jongeman aan het praten te krijgen!
Was het vermoeden van Daisy en van hemzelf
juist, dan zou hij zich immers in ieder geval
niets meer behoeven aan te trekken van Catlins
dreigement met de politie. Gelukkig, dat hij
tegenover zijn assistent nooit had toegegeven,
dat de ander zelfmoord had willen plegen
Hij behoefde nu niets te herroepen!
„En wat denkt u met dat uitstel te bereiken?”
vroeg Catlin opeens.
De dokter schrok op uit zijn overpeinzingen.
,4®, dat kan ik natuurlijk niet precies zeggen,
antwoordde hij en zijn stem klonk veel zekerder
dan daareven. „Maar in ieder geval kun jij er
niets bij verspelen, Catlin!”
De aangesprokene keek den dokter eenige
oogenblikken doordringend aan. Toen zei, hij,
„Het is goed. Ik zal nog een week wachten.
Maar ik stel als voorwaarde, dat ik.... eh....
den ander niet ontmoet en dat Daisy hem niet
meer spreekt....”
„Voor het eerste kan ik zorgen,” antwoordde
de dokter, „maar voor het tweede....’’
„Het is goed,” viel de ander hem driftig in
de rede. „Vertel haar in ieder geval wat ik heb
gezegd! En dan nog iets.je hoeft deze week
nog niet op mij te rekenen. Ik neem nog vacan-
tie. Misschien zal ik wel thuis zijn, maar het is
mogelijk, dat ik voor.... eh.... zaken af en
toe weg moet!”
De dokter knikte en Catlin verliet het vertrek
om naar zijn eigen kamer te gaan.
op den knop, toen Catlin, terwijl zijn oogen
zich tot spleetjes hadden vernauwd, siste: „Daar
zul je spijt van hebben, meisje. Tenzij....!”
Terwijl ze haar hand op den knop hield en ze
hem niet aankeek, herhaalde Daisy uiterlijk vol
komen kalm, maar van opwinding over haar
gansche lichaam trillend: „Tenzij....?”
„Tenzij je je nog bedenkt en met me trouwt.”
„Dat zal nóóit gebeuren!" Trotsch keek Daisy
hem aan, terwijl ze haar hoofdje in heur nek
wierp.
„Zoo,” zei Catlin sarcastisch, terwijl de hate
lijke glimlach weer om zijn lippen verscheen.
„Zal dat nóóit gebeuren? Het schijnt nog niet tot
je te zijn doorgedrongen, dat ik je vader geheel
en al in mijn macht heb! Ik kan hem niet alleen
op staanden voet uit zijn huis laten zetten,
maar.... ik kan hem ook, als ik dat wil, in de
gevangenis brengen! Hèm zoo goed als je gast,
waarmee je zoo groot bent.Je gast, mijnheer
de zelfmoordenaar!" riep hij toen.
Daisy wendde zich met een ruk om. Heur
bloed was naar haar wangen gestegen. „Laf
aard! Je moet doen, wat je niet laten kunt
maar met je trouwen nóóit! Wees echter voor
zichtig en ga in je haat niet te vèr.Als.
Ze zweeg abrupt, wendde zich om en verliet zon
der een woord meer de kamer.
Catlin staarde haar eenige seconden lang met
open mond na. Zijn oogen hadden zich
tuurlijk vergroot en
het meisje was er
king van vrees als des morgens in verschenen.
Hij beheerschte zich echter spoedig en wendde
zich tot den dokter.
„En?" vroeg hij. „Wat is üw opinie? Vindt u
ook, dat uw dochter nooit met mij moet
trouwen?"
De dokter zweeg eenige oogenblikken al
vorens te antwoorden: „Catlin.... je weet, hoe
ik er over denk en wat ik je vroeger al gezegd
heb. Ik kan mijn dochter niet dwingen met je
te trouwen.”
„Dan weet je, wat er op zit," viel Catlin ruw
uit. ,4e huis uit en de gevangenis in!” Met deze
woorden wilde hij de kamer verlaten, maar de
dokter hield hem terug.
„Luister nog eens even,” smeekte hij bijna.
„Misschien ben je wel wat ontactisch geweekt,
en had je niet moeten dreigen. Laat ik nog eens
met haar praten. Geef me nog eenige dagen
den tijd....”
Een dergelijke vraag lag geheel in de lijn van
het karakter van den dokter, die moeilijke be
slissingen altijd het liefst zoo lang mogelijk uit
stelde. Hij had nu echter inderdaad een ge
gronde reden om uitstel te vragen: hij wilde tijd
hebben, om met den vreemdeling te kunnen
spreken! Over hetgeen zijn dochter had verteld,
had hij aan de lunch ernstig nagedacht en het
leek ook hem nu noodzakelijk, dat hij probeer
de te weten te komen, wie hij was enof hij
inderdaad zelfmoord had willen plegen! Aan dit
laatste twijfelde hij nu zelf ook, want hij had
zich, nu hij opnieuw over het geval was gaan
nadenken, iets herinnerd, wat hij reeds op den
avond, dat de jongeman bewusteloos bij hem
was binnengebracht, had opgemerkt, namelijk,
dat de huid rondom wond niet was ge
schroeid. En dit had toch eigenlijk, wanneer de
jongeman zelfmoord had willen plegen, het ge
val moeten zijn, omdat het wapen dan tegen of
I
