l^ieiêif miT seksers
ENf ANDERE NATUURNZCNDEREN
IDE ZONNESTRALEN WERKEN
ï’ii*
i
TOB NIET!
STADSGEZICHT TE MERGENTHEIM. De
Markt met op den vóórgrond het Raadhuis.
HET FORNUIS VAN Dr. ABBOT, DAT MET
ZONNESTRALEN WORDT GESTOOKT.
De oppervlakte van dit meer is niet zwart,
zooals men zou veronderstellen, maar heeft
een grijs-blauwe kleur. Men kan met volkomen
veiligheid op het meer wandelen en het wordt
zelfs doorsneden door een netwerk van rails.
Zonderling genoeg worden de uitgravingen, die
de menschen overdag verrichten, des nachts
weer door de natuur aangevuld, zoodat de op
pervlakte van het meer steeds glad blijft. Alge
meen wordt aangenomen, dat het bodemloos is,
waarmee dan natuurlijk wordt bedoeld, dat de
voorraad pek onuitputtelijk is.
In Tanganyika Territory, Britsch-Oost-Afrika,
bevindt zich het Magadi-Meer, dat niets anders
is dan een groot, natuurlijk depot van soda. Het
meer is ongeveer tien kilometer lang en twee
a drie kilometer breed. Als men er van de om
ringende bergen op neerziet, lijkt het een reus
achtig, geplooid wit laken. De oppervlakte is
zoo hard als marmer, met hier en daar diepe
scheuren. Ze kan echter gemakkelijk worden
opgebroken en zonder veel moeite worden be
reid tot de’ fijnste soda, die in den handel is.
Zout-depots zijn vrij algemeen bekend en in
kooktoestel. Men kon er absoluut op vertrou
wen en alleen wanneer de zon eens achter de
wolken verdween, staakte het tijdelijk zijn
dienst, een ongemak, dat echter ruimschoots
werd vergoed door den gepresteerden arbeid en
’t uitblijven van gas- en electriciteitsrekeningen.
Dr. Abbot, die als een specialist op dit ge
bied ’mag worden beschouwd, heeft verklaard,
dat we, „wanneer we verstandig genoeg zullen
zijn, de vrije zonne-energie rechtstreeks zullen
weten te benutten om er de machines in onze
fabrieken mee te drijven, onze auto’s mee te
rijden, onze huizen mee te verwarmen en er ons
eten mee te kooken!”
Deze woorden werden gesproken in het zon
nige Californië. Misschien dat deze geleerde
minder optimistisch was geweest als hij in ons
veranderlijk klimaat had geleefd. Maar hoe dit
zijdat de zonnestralen een groote hoeveel
heid energie in zich bergen en dat de mensch
er te eeniger tijd in zal slagen deze energie te
- 15 -
Op den oever van het Salton Meer, een
binnenzee-tje in Zuid-Califomië, bevirfdt zich
een zonderlinge strook vulkanisch land, waar
geisers zonder ophouden een dikke vloeistof
van verschillende kleur uitspuiten, die, naar
men heeft vastgesteld, niets anders dan een uit
stekende verf is. Deze geisers bestaan uit kleine
kraters van ongeveer een meter doorsnede,
waaruit voortdurend een dikke vloeistof op
borrelt, die er uitziet als modder. De kleur va
rieert van vuil-wit tot donkerbruin. Niemand
heeft kunnen uitmaken, waaraan deze kleuren
hun ontstaan te danken hebben of dat er onder-
grondsche stroomen van deze vloeistoffen be
staan.
Men heeft de vloeistof evenwel, vermengd met
vischolie, gebruikt om er mee te schilderen en
het resultaat is uitstekend geweest. Verfspecia-
listen, die het hebben onderzocht, verklaren dan
ook dat het wat gehalte, kleur en duurzaamheid
betreft, niet afwijkt van de verfsoorten, die thans
in den handel zijn. De bewoners uit den omtrek
hebben zich dan ook reeds afgevraagd, of er met
deze door de natuur in groote hoeveelheden
gratis geleverde verf niets aangevangen kan
worden. Men is overtuigd, met een waardevol
product te doen te hebben, dat nu, zonder dat
iemand er eenig voordeel van heeft, nutteloos
wegstroomt.
Deze verf-geisers zijn niet de eenige natuur
wonderen! Op Trinidad bijvoorbeeld vindt men
een pek-meer. Het vormt een van de voornaam
ste hulpbronnen van het eiland. Ieder jaar voert
men meer dan twee honderdduizend ton asphalt
van de fijnste kwaliteit uit, die allemaal ver
kregen wordt uit dit natuurlijke reservoir. Het
wordt voor verschillende doeleinden gebruikt:
om straten te plaveien, om daken waterdicht te
maken, enzoovoort.
benutten zonder al te kostbare toestellen, dat
staat wel vast en zeer waarschijnlijk zullen we
dan over de goedkoopste drijf- en verwarmings-
energie kunnen beschikken, die men zich den
ken kan.
Wanneer we onszelf hebben afgeleerd
om te tobben of te piekeren, hebben we
een andere wereld aan ons bestaan toege
voegd, waarin geen plaats meer is voor
angst of geestelijke depressies.
Hoe kunnen we soms zelf er naar ver
langen, om niet meer te tobben! Tobben
drukt ons terneer, en in onze zwakheid
geven we er aan toe. Zoodra we dit doen,
hebben wij echter de macht over onszelf
verloren. Indien wij maar één oogenblik
toegeven en gaan piekeren, dan slagen we
er bijna niet meer in, om onze zwaar
moedige gedachten te verdrijven.
De mensch is een product van zijn ge
woonten, en wij vormen gemakkelijk ge
woonten, die niet goed vöor ons zijn. Pie
keren is er één van. Maar we kunnen ons
even gemakkelijk aanwennen om flink
te zijn. Probeer uw tobberijen van u af
te zetten, wil er niet meer aan denken en
dring ze met kracht terug, zoodra zij bij
u opkomen. Misschien is het moeilijk, maar
houdt vol! Dan zult ge zien, dat het op den
duur niet zoo moeilijk meer is, maar ge
onder alle omstandigheden uzelf zult blij
ven, en nuchter en opgewekt tegenover de
feiten zult staan, die uw leven opbouwen.
En danwel, dan zult ge eerst een
volwaardig, gelukkig mensch kunnen zijn!
I I et idee om onze weldoenster de zon tot
F 1 I heil van de menschheid aan het werk te
I I zetten, is niet nieuw. Reeds zijn er vele
pogingen gedaan om de zonnestralen in het
gareel te spannen. Onlangs nog hebben de
Fransche koloniale autoriteiten in Tunis, dat
bijna geheel en al woestijn is, ofschoon het aan
de Middellandsche Zee grenst, een prijs uitge
loofd voor het beste plan om de zonnehitte te
gebruiken om zeewater te distelleeren en het
land te irrigeeren. Er werden zeven plannen in
gediend van apparaten, die aan deze beide
voorwaarden zouden voldoen, maar toen men
ze op de keper beschouwde bleek, dat het meest
eenvoudige plan een toestel vereischte ter
grootte van ongeveer vijfduizend vierkante
meter en dat dit precies toereikend was om
een stuk land te irrigeeren vanook on
geveer vijfduizend meter!
Twee typen van zonnemachines werden in
Californië bedacht en gebruikt om water op te
pompen. Nuttiger effect sorteerde het omvang
rijke apparaat, dat in Egypte werd opgesteld.
Het bestond uit verscheidene rijen kolossale,
gebogen spiegels, die de zonnestralen terug
kaatsten op vlampijpketels en stoom verwekten.
Deze zonnemachine had een vermogen van 63
P.K., hetgeen niet meer dan drie procent vormde
van de zonne-energie, die er noodig was om de
machine te „stooken”.
Een uitstekend zon-kooktoestel is geconstru
eerd door dr. C. G. Abbot, den bekenden sterre-
kundige en autoriteit op het gebied der zonne-
energie. Hij heeft het geïnstalleerd op de Sterre-
wacht te Mount Wilson, in Californië, waar hij
gewoonlijk de zomermaanden doorbrengt. In
den afgeloopen zomer heeft hij door middel
van zijn apparaat alles gekookt, wat hij noodig
had. Brood werd gebakken, eieren werden ge
kookt en vleesch werd gebraden door dit zonne-
het Athabasca-district in Canada zijn verschil
lende barsten en scheuren in den aardbodem,
waaruit een natuurlijk gas ontsnapt. Indien men
er een brandenden lucifer bij hield, zou men
een vlam krijgen, die wellicht jaren lang zou
blijven branden. Men heeft de proef genomen
en twintig jaar geleden een vlam ontstoken, die
nu nog brandt en vooreerst nog geen teekenen
geeft om uit te dooven. De stad Medicine Hat
in Canada wordt uitsluitend door dit natuur
lijke gas verlicht. De gaslampen worden daar
nimmer uitgedraaid, want het is goedkooper
het voortdurend te laten doorbranden dan het
uit te draaien en het weer opnieuw aan te
steken.
