d
1DWAZ1E MOKIEIBS
Ki
PI
I
ALLERLEI
WETENSW AARDIGS
K
P.
i
I
wed-
MOOI MET ONZE OUDE
KLEEREN?
die, wanneer ze
iets te rooken
later
over-
Gezicht op de rivier de Semois en de Route de France te Bouillon (Belgische Ardennen).
15
VO
er be-
in Italië
zijn melancholie in rook te doen opgaan en ver
slond hiertoe iederen dag 300 sigaretten van
- -l was,
flarden, zijn baard-
waren zijn eerste
een sigaar!" Zwijgend zette hij zich
te rooken eri pas daarna kon hij
zijn redder zijn avonturen verhalen!
Behoeven wij alvorens dit artikel te mogen
besluiten nog eerst te herinneren aan de
voorbeelden van de talrijke gevangenen, die in
de laatste oogenblikken vóór hun terechtstelling
om een sigaar of sigaret vroegen, als het eenige
en laatste verlangen van hun leven, om te doen
begrijpen, hoe zeer sommigen aan rooken als
het ware verslaafd kunnen zijn?
nu als
Velen verkeeren in de meening dat de toren
van Pisa de eenige scheeve toren is, die
staat. Dit is echter niet het geval. Er zijn i
verschillende torens, waarvan de as niet lood-
recht is. Over het algemeen is dit niet de bedoe
ling van den bouwmeester geweest, maar toch
zijn er wel die het opzettelijk deden om een
bijzonder effect te verkrijgen.
Hoewel steeds meer menschen in dezen tijd
van gemakkelijke vervoermiddelen, de echt En-
gelsche gewoonte volgen om te „picknicken", zul
len er toch nog wel sommigen zijn die niet weten,
waaraan het woord picknick zijn ontstaan te
danken heeft.
Dat t woord „picknick" Engelsch is, is natuur
lijk bekend. Wanneer men vroeger met z'n allen
een dagje naar buiten ging, deed een lijst de
ronde, waarop alle dingen stonden die er dien
dag noodig zouden zijn. Een ieder koos nu uit
wat hij voor zijn rekening nam. Dit uitzoeken
noemde men in 't Engelsch „piek". Achter dat
gene wat men uitzocht zette men op de lijst een
teeken, („nicked"). Het openluchtvermaak kreeg
zoo den naam „Piek and nick" hetgeen
als „picknick" in vrijwel alle talen werd
genomen.
Vaak ook is rooken de aanleiding tot een
denschap geweest. Zoo slaagde bijvoorbeeld in
1860 een Franschman er in, in elf uur tijds
50 sigaren te rooken. Waarschijnlijk zal dit wel
een wereldrecord zijn geweest; lang hield hij
het echter niet op zijn naam, want eenigen tijd
later werd hij geslagen door een inwoner van
Roubaix, die bij een weddenschap in twaalf uur
tijds 86 sigaren rookte! Dat was meer dan zeven
sigaren per uur! Het is te begrijpen, dat derge
lijke dwaasheden niet zonder gevaar zijn. De
gevallen, dat iemand zich om een weddenschap
ie winnen, heeft doodgerookt, zijn daarom
heusch niet zoo sporadisch als men misschien
wel denkt! Zelfs zijn er voorbeelden bekend van
menschen, die door veel te rooken zelfmoord
hebben gepleegd. Zoo was er eens een Deen, die
t spleen had. Hij kwam op de onzalige gedachte
Toen Stanley zijn beroemde ontdekkingsreis
in Afrika deed, bevrijdde hij een landgenoot,
die er verscheidene jaren in zware gevangen
schap had doorgebracht. Toen hij Stanley zag
zijn kleeren aan flarden, zijn baard- en hoofd
haar verward waren zijn eerste woorden
„Alsjeblieft
toen neer om
van Romeinsche góden vervangen door
van Germaansche góden, waarvan onze
voor de dagen der week weer zijn af-
Wanneer we het enorme gewicht van kerk
klokken nagaan, dan begrijpen we, met welk een
ontzettende moeilijkheden het ophangen ervan
dikwijls gepaard gaat. Zoo weegt b.v. de Bigben,
de klok van de Westminster in Londen, 14 ton en
de Great Peter in de Kathedraal te York II ton.
Hoe de klok in den kerktoren te Peking is opge
hangen, blijft een mysterie. Deze klok is gegoten
in 1415, en weegt 53*/2 ton. Ze is 15 voet hoog,
9 duim dik en heeft aan den onderkant een om
vang van 34 voet.
n
Oostersché tabak, die zeer aromatisch was, de
z.g. latakieh. Hij hield 't 27 maanden vol. Gedu
rende dien tijd had hij 125.000 sigaretten ge
rookt. Toen werd hij ziek en overleed aan de ge
volgen van zijn onmatigheid.
Een Hongaar, uit de hoogste aristocratische
kringen van Boedapest, had zware geldzorgen
en was niet meer in staat op den ouden voet te
leven. Hij kwijnde weg en vermagerde met den
dag, zonder dat iemand er de reden van wist,
tot hij na ongeveer tien maanden overleed en
het geheim van zijn zelfgekozen lijdensweg werd
ontsluierd: hij had per dag niet minder dan 56 si
garen gerookt!
Oorspronkelijk een tijdverdrijf, is het rooken
voor velen langzamerhand een gewoonte en van
een gewoonte een behoefte geworden, die het
slachtoffer van zijn vrijheid en zijn rust berooft.
Gewoonte-rookers zijn gewoonlijk diep te bekla
gen wezens, vooral wanneer zij voor eenigen tijd
van hun rookmateriaal verstoken zijn. Ook van
dezulken zijn voorbeelden te over bekend.
George Sand, de bekende Fransche schrijfster,
bijvoorbeeld kon geen letter op het papier zetten
als ze niet rookte en wanneer ze tegenwoordig
was bij de repetitie van haar tooneelstukken
verkeerde zij in een regelrechten staat vgn ver-
dooving, omdat het reglement van den schouw
burg niet toeliet, dat zij rookte. Tenslotte werd
het zóó erg, dat men wel genoodzaakt was haar
een sigaret te geven.
Ook Napoleon III was
dat hij, wanneer hij op
Naar aanleiding van ons artikel „Wie zijn er
mooi met onze oude kleeren?" in een onzer vori
ge nummers, deelt men ons van bevoegde zijde
de eischen mede, die bij het opkoopen van ge
dragen kleeding voor den export, worden ge
steld. Al te oude afgedragen kleeding wordt ab-
soluut voor dezen handel afgekéurd en verhuist
naar den lompenhandel. Jassen en broeken die
nen dan ook in behoorlijken staat te zijn; de eer
ste moeten beide mouwen, de laatste beide pij
pen hebben.
Ook de voering mag niet al te versleten zijn;
komen er te groote gapingen in voor, dan wor
den ze afgekeurd voor den export. Alvorens deze
kleeren naar de plaats van bestemming worden
verzonden, worden ze eerst nog aan een reini
gingsproces onderworpen om daarna te worden
gerepareerd.
zoo n gewoonte-rooker
wanneer hij op een gegeven oogenblik
merkte, geen tabak bij zich te hebben niet meer
in staat was een gesprek te volgen!
Een dergelijke rooker kan buiten eten en drin
ken, maar niet buiten zijn „smokertje", of dit
sigaar, sigaret of pijp is. Er zijn gevallen bekend
van schipbreukelingen, die dagenlang niet ge
geten of gedronken hadden en
werden gered, het eerst om
vroegen.
De verdeeling der week in dagen stamt reeds
uit de grijze oudheid. Men geloofde toen dat de
planeten grooten invloed uitoefenden op het le
venslot van de menschen en dat elk harer op
vastgestelde tijden heerschappij voerde. Men
kende toen pas vijf planeten, maar rekende zon
en maan er ook bij, omdat men dacht dat dezen
eveneens aan geen vaste plaats gebonden waren.
Zoo kwam men tot het getal zeven. Hun volg
orde werd bepaald naar den afstand waarop men
meende, dat ze van de aarde verwijderd waren.
Deze volgorde werd nu als volgt: Saturnus,
Zon, Maan, Mars, Mercurius, Jupiter en Venus.
In de derde eeuw van onze jaartelling was
deze indeeling in het Westen overal in gebruik.
Bij de Germaansche volksstammen zijn deze
namen
namen
namen
geleid.
IK r zijn rookers enrookers. Er zijn er,
I die het Nicotiaansche kruid met mate sa-
1-voureeren de verstandigen; er zijn er,
die t onmatig doen de önverstandigen, en dan
zijn er, die zoo goed als niets anders doen dan
rooken. En dat zijn de dwazen, die kans hebben
door hun dwaasheid óf beroemd óf berucht te
worden.
Tot de dwaze rookers en over hén willen
wij het nu eens hebben behoorde o.a. generaal
Lasalle, de held van Wagram. Zijn pijp, die min
stens even beroemd is geworden als hij zelf, had
kolossale afmetingen. Boven op het deksel van
de „fornuis” was een zilveren adelaar geplaatst
en de steel had een lengte van zeventig centi
meter. Lasalle was in letterlijken zin onafschei
delijk aan zijn pijp verbonden. Zelfs in de hitte
van het gevëcht of in de hachelijkste omstan
digheden legde hij ze niet uit zijn mond. Napo
leon kon hem dat eeuwige „smoken' niet ver
geven, en hij stak dit niet onder stoelen of banken.
Op zekeren dag, toen generaal Lasalle zich
buitengewoon had onderscheiden, vroeg hij aan
Napoleon het bevel over een der cavalerie-regi-
menten van zijn garde. „Als generaal Lasalle
niet meer vloekt en niet meer rookt!” antwoordde
de groote keizer.
Voor zoover we weten, is dit de eenige tegen
slag, dien generaal Lasalle ooit aan zijn kolos
sale pijp te danken heeft gehad. Anders verging
het echter een Zouaaf, die eveneens in het bezit
van een enorme pijp was en ze ook nimmer uit
kijn mond legde. Zelfs in de loopgraven voor
Sebastopol pufte hij er dapper op los, daarbij
zulke groote rookwolken ontwikkelend, dat ze
door den vijand werden gezien! Onmiddellijk
werd hij onder vuur genomen. Gewond stortte
hij neer, de pijp vloog een eind wegen onze
Zouaaf jammerde en ging op de vreeselijkste
wijze te keer, niet omdat hij gewond was, maar
omdat ze hem naar de ambulance wilden
brengen voordat men zijn pijp had opgezocht!
WIE ZIJN ER
