S IH IE IP IE N
IDI1IE VIEIPIBWAAILI&IEN
OP
ZEE
DEN
VERKEERDEN
WEG
INGESLAGEN.
u
maar
er
Naar verteld wordt, had Abdoelhamid zijn goud én kostbaarheden in een gewelf
i de
ver-
DE VIJVER IN HET VOORMALIGE PALEIS VAN DEN TURKSCHEN SULTAN ABDOEL
HAMID II. l,.ol.„™u -"„...L -2’-
in den vijver verborgen, en liet hij, om zijn schatten te kunnen tellen, den vijver af en toe droogleggen.
- 15 -
ze en
en voer uit,
ben nagelaten. Men kan begrijpen, hoe die
goede Turken ontdaan waren, toen de volle be-
teekenis der ramp tot hen doordrong! Hevig
onder den indruk haastten ze zich naar Con-
stantinopel terug, waar de commandant van het
eskader onmiddellijk rapport uitbracht van zijn
droeve ervaring. Het nieuws kwam natuurlijk
ook den journalisten ter oore; dezen haastten
zich het wereldkundig te maken en zoo kwam
het, dat niet alleen het Britsche garnizoen van
Malta, maar ook de Maltezers zelf den volgen
den ochtend met begrijpelijk zeer gemengde
gevoelens in de couranten lazen, dat zij voor
de rest van de wereld van den aardbol waren
verdwenen.... Tot bleek, dat „de om vang der
ramp verschrikkelijk overdreven was” en
Turken zich bij de plaatsbepaling hadden i
gist.
I ladt u al eens gehoord, dat de Turksche
I—I vloot op een kwaden dag op zee verdwaald
I is geweest en, net als Klein Duimpje, een
verkeerden weg heeft ingeslagen?
Het gebeurde nog vóór den wereldoorlog, dat
zij met veel vertoon en praal uit de haven van
Constantinopel wegvoer om een bezoek te gaan
brengen aan de Britsche vloot, die in Malta ge-
stationneefd was. Dit was natuurlijk een groote
eer voor de Engelschen en heel Malta tr<?f dan
ook toebereidselen om de schepen der Turken
met de noodige onderscheiding en hartelijk
heid te ontvangen. Maar al wie er voor Malta
verscheen, de Turksche vloot niet. Deze had,
sinds zij den afstand van Constantinopel naar
Malta en nog iets meer had afgelegd, voort
durend naar de plaats harer bestemming uit
gekeken, doch hoe de officieren en matrozen ook
speurden, er was niemand, die 't eiland kon ont
dekken. Men kruiste geruimen tijd heen en weer
op de plaats, waar, naar zij dachten, Malta diende
te liggen en kwam tenslotte tot de conclusie, dat
het door de een of andere verschrikkelijke na
tuurramp getroffen en verdwenen was. Een ge-
heele eilandengroep want Malta bestaat
eigenlijk uit drie eilanden, namelijk Malta, Goz-
zo en Comino, een totale oppervlakte van 306
K.M.2 met een aantal welvarende steden, een
groot garnizoen en ruim tweehonderdduizend
inwoners, was in de diepte der Middellandsche
Zee verdwenen, zonder een enkel spoor te heb-
meer
in Algiers
Britsch kapitein te wachten op orders
reederij. Eindelijk kwamen
luidde naar Beni-Saf te varen.
De kapitein lichtte de ankers
kwam, toen hij eenmaal de Middelland
sche Zee had verlaten, tot de conclusie, dat hij
er niet het flauwste vermoeden van had, waar
Beni-Saf eigenlijk lag.
Zijn officieren tastten eveneens in het duister;
alle kaarten en atlassen en aardrijkskundige
woordenboeken werden er bij gehaald maar het
gaf allemaal niets, want nergens was Beni-Saf
te vinden. Niemand scheen te weten waar deze
plaats lag, behalve de lieden op het kantoor
der reederij, die de opdracht hadden verstrekt.
Het was een zonderlinge toestand, toen de
kapitein niet wist, of hij naar het Noorden,
Oosten, Zuiden of Westen moest varen. Ten
slotte kwam hij met zijn officieren tot de con
clusie, dat er in de spelling van den naam een
vergissing was gemaakt en dat er een andere
plaats werd bedoeld Men keerde dus terug
naar Algiers, doch kwam daar tot de ontdek
king, dat Beni-Saf wel degelijk goed gespeld
was. Waar ter wereld kon het echter uithangen?
Eindelijk vond de kapitein toevallig een in
boorling, die al eens in Beni-Saf was geweest
en deze gaf de plaats, waar het moest liggen,
met een kruisje op de kaart aan.
Nadere inlichtingen waren nergens te krijgen
en zoo zeilde ’t schip dus naar ’t kruisje, waarvan
men eigenlijk heelemaal niet wist, of het wel
op de juiste plaats was gezet! Eindelijk vond
men het echter: een havenhoofd, dat een eindje
in de Middellandsche Zee uitstak en dat als land
en losplaats diende voor een ijzermijn, die er
vlak in de buurt lag.
Beni-Saf is nu grooter, maar toch zullen
niet veel kapiteins zijn, die kunnen zeggen waar
het ligt zonder het eerst op de kaart te hebben
opgezocht!
Liverpool, dat wij allen op de kaart van Engeland
weten te vinden. Tegenwind en storm speelden
hem parten en daar hij geen radio aan boord
had, beschouwde zijn reederij hem na eenigen
tijd als verloren. Men wist niet, waar hij was
en indien men het wél geweten had, zou men
er toch niet erg vroolijk door hebben gekeken.
De dappere kapitein was namelijk intusschen de
rivier de Mersey opgevaren en te Liverpool van
boord gegaan, ten einde de agenten van zijn
reederij, Messrs Brown, Son en Timothy te
vragen waar de lading lag, die hij moest in
nemen. Maar hoe hij ook zocht, nergens kon
hij het kantoor der agenten vinden. Niet be
grijpend hoe dit mogelijk was, doorkruiste hij
de heele stad, overal informeerend naar het
adres der firma Brown, Son and Timothy. Er
was echter geen mensch te vinden, die ooit iets
van haar had gehoord en daarom besloot hij,
naar zijn reederij te telegrafeeren en om in
structies te vragen. De eigenaars van het schip
lazen het telegram en toen zij eenigszins be
komen waren van hun schrik, haastten zij zich
hem telegrafisch te vragen wat hij „voor den
duivel" in Engeland uitvoerde
De kapitein, die nu een vaag vermoeden
kreeg, dat er iets niet in den haak was, seinde
terug, waar Liverpool dan wèl lag, als het niet
was, waar hij zich op het oogenblik bevond
En toen kwam de waarheid aan het licht:
zijn bestemming was Liverpool in Nova Scotia
en niet Liverpool in Engeland geweest. Hij
lichtte daarom het anker en stak opnieuw den
Oceaan over voor zijn laatste reis in dienst
dezer reederij
Dergelijke voorvallen zijn natuurlijk niet alle-
daagsch, maar toch zijn ze wel meer gebeurd!
Eenige jaren geleden lag er in Algiers een
van zijn
de opdracht
Ja, er gebeuren wel eens eigenaardige din
gen op zee! Neem bijvoorbeeld maar eens dien
kapitein, die over een prachtig schip het com
mando voerde en die in Galveston (Texas, Ver.
Staten) lag te wachten, tot hij van zijn reederij
zou hooren, wat de eerstvolgende plaats zijner
bestemming zou zijn. Wel is waar was hij geen
dolende Turk, maar hij deed toch ook heel rare
dingen!
Na eenigen tijd kreeg hij order naar Liver
pool te vertrekken ten einde daar steenkool te
laden, die bestemd was voor New York. On
middellijk lichtte hij het anker en stoomde naar
