O
e-
an
V
en
ijn
(Wordt vervolgd).
ad
»te
hij
en
en
'al
en
>r
en
af.
'at
.ar
>te
ibt
>P
ik
d-
gt
e-
;r-
jn,
st.
!F"
at
v-
sn
el.
voor
uit te
woede op
dagen en nachten lang
ik beken eerlijk, dat ik
De Vuur-
er van?’
ze uit te
NEW YORK VOOR 25 JAAR EN THANS.Twee interessante foto's, die nog- een uitstekende
illustratie vormen van ons artikel „De schoonheid van den Wolkenkrabber" in ons vorige num
mer. Boven: Gezicht op Central Park te New York vijf en twintig jaar geleden. Beneden: Het
zelfde stadsgedeelte, zooals het er thans uitziet. Een beter bewijs voor den „groei” van den
wolkenkrabber is moeilijk denkbaar.
en scheen blij, dat
doodsbenauwd voor
vreesde, dat deze
van Grant kon
stak
Grant zijn sigaar, die was uitgedoofd, weer
aan, gaf order, dat Troman, als hij kwam, di
rect bij hem gelaten moest worden, en begon
toen zijn kantoor op en neer te loopen, woe
dend op zijn sigaar bijtend.
zoeken," verbeterde Troman zijn onmiddellijken
chef. „Want in werkelijkheid ben ik niets wijzer
geworden. Ik heb er dagen en
over gepiekerd, maar
ten einde raad ben.”
„Wat bedoel je precies, Troman?”
„We hebben de gangen van alle bekende leden
der onderwereld nauwkeurig nagegaan, en ik
weet zeker, dat geen van hen „De Vuurroode
Man” is. Ik ben overtuigd, dat hij niet alleen
ontzettend handig is, maar dat hij bovendien al
leen werkt, en wel op een wijze, die geheel
nieuw is in de geschiedenis der criminaliteit.”
„En dit maakt het zoo moeilijk hem te pak
ken te krijgen?"
„Juist. Ik weet niet, waar ik moet beginnen
naar hem te zoeken. Onze eenige kans hem te
arresteeren is gelegen in het feit, dat hij zijn
slachtoffers van te voren laat weten, dat hij hen
bestelen wil. Hierdoor heb ik nog een geringe
hoop, dat wij hem eens te pakken krijgen. Mis
schien maakt hij vandaag of morgen een fout
of wordt hij te overmoedig en dan is de kans
groot, dat wij hem te pakken krijgen."
zijn tanden geknarst en zich bezworen, zijn
kwelduivel levend of dood in handen te krijgen.
Maar zijn woede had hem niets gebaat, en hij
voelde zich als het ware aan handen en voeten
gebonden. Hij wist niet, waar hij moest begin
nen. De gebruikelijke methoden om een dief of
inbreker in een val te lokken en te arresteeren,
richtten bij „De Vuurroode Man” niets uit!
Hij zat toevallig op zijn bureau eenige rap
porten te bestudeeren, toen Grant telefoneerde
en de hoofdinspecteur riep Troman onmiddel-
lijk voor een bespreking bij zich en vertelde
hem, wat Grant had gezegd.
„We moeten „De Vuurroode Man” te pakken
krijgen, Troman!" zei zijn superieur. „Als hij
er in slaagt nu ook weer dien Clement Grant
te bestelen, zullen onze moeilijkheden niet te
overzien zijn! Grant mag zelf een schurk en een
oplichter zijn, maar ik hoef je niet te vertellen,
dat hij door zijn geld in bepaalde regeerings-
kringen heel wat invloed heeft.'
„Ik weet het,” antwoordde Troman kort.
„En hij zal zeker probeeren 't een paar van ons
bij Scotland Yard onmogelijk te maken, indien
we er niet in slagen hem en zijn geld te be
schermen. Wees eerlijk tegen me, Troman. Jij
hebt die ellendige geschiedenis met
roode Man" uitgezocht wat denk jij
„U bedoelt, dat ik heb geprobeerd
3
Inspecteur Troman genoot de reputatie een
zeer moedig speurder te zijn en een buiten
gewoon fijnen neus te hebben. Een paar jaar
tevoren had hij de aandacht van zijn superieuren
op zich gevestigd, doordat hij eenige ingewik
kelde en geheimzinnige moordzaken in zeer
korten tijd tot klaarheid had gebracht. Als een
gevolg hiervan, had hij een mooie promotie ge
maakt, en daar hij zich ook in zijn hoogeren
rang was blijven onderscheiden, hield men hem
algemeen voor een der knapste en gewiektste
detectives van Scotland Yard.
Toen was „De Vuurroode Man opeens ten
tooneele verschenen en had heel Londen door
i zijn gedurfde en vooraf aangekondigde dief
stallen versteld doen staan. Inspecteur Troman
had de opdracht gekregen, hem te arresteeren,
maar hoe knap en handig hij ook was, hij was
er niet in geslaagd een spoor van „De Vuur
roode Man” te vinden, dat hem eenig houvast
gaf, laat staan hem te arresteeren.
Toen „De Vuurroode Man zijn derden
al aangekondigden diefstal had weten
voeren, had inspecteur Troman van
„Hoe weet je, dat het mr. Jeudwine was?”
„Omdat het zijn stem was en hij zelf zei, dat
ik met hem sprak. Hij vroeg mij, hem direct
met uw privé-lijn te willen verbinden. Is het niet
goed, mijnheer? Ik heb order gekregen, u direct
met mijnheer Jeudwine te verbinden, indien hij
u opbelde!”
„Het is in orde. Je kunt gaan!”
Het verbaasde meisje haastte zich het kantoor
uit. Zoodra de deur achter haar dicht was,
draaide Grant zich met een ruk in zijn stoel om.
„En die kerel zei, dat hij „De Vuurroode Man”
was!” riep hij uit. „Begrijp je dat? Hij bootste
de stem van een van mijn ingenieurs na en mis
bruikte diens naam om op mijn privé-lijn met
mij te worden verbonden. Hij is handig, die
kerel!"
„De.... „De Vuurroode Man”?” vroeg Ca
melot hijgend.
„Ja. Hij zei, dat hij mij bestelen zou, indien ik
geen honderdduizend pond teruggaf aan de
schatkist. Ik zie mezelf al zooiets doen!"
„Als hij het op je voorzien heeftbegon
Camelot.
„Camelot, je maakt me ziek!” verklaarde
Grant. „Bezit je dan geen greintje moed?”
„Maar die kerel heeft al zoovelen bestolen en
de recherche schijnt er niets tegen te kunnen
doen.. Hij houdt ze gewoon voor den gek..
Als-ie het op mij voorzien had, zou ik
„Maar hij denkt nu, mij bang te kunnen
maken, en ik zeg je, Camelot, dat hij den ver
keerde voor heeft! Bovendien kan ik het nu aan
Scotland Yard zeggen, want ik hoef ze nu dien
brief niet te laten zien. Ik kan hun de anjers
toonen en hun vertellen van dat telefoonge
sprek. Wacht een oogenblik, Camelot!”
Clement Grant greep den hoorn van de tele
foon en vroeg verbinding met Scotland Yard.
Hij vertelde de geschiedenis aan den dienst
doenden hoofdinspecteur, hing den haak op'en
wendde zich toen weer tot Camelot.
„Denk er om, Camelot,” zei hij, „dat je alles,
wat je hier vandaag hebt gehoord, vergeet, tot
ik je zeg, dat het me niet meer schelen kan,
dat je er over spreekt. Direct komt- inspecteur
Troman het schijnt, dat die belast is met de
arrestatie van „De Vuurroode Man’ Ga nu
heen, en vergeet niet, Zaterdag over een week
met Brasov hier te zijn. En wat „De Vuur
roode Man” betreft wil je wel gelooven, dat
ik naar een ontmoeting met hem verlang?
Camelot knikte zwijgend
hij kon weggaan. Hij was
„De Vuurroode Man” en
ieder oogenblik op het kantoor
verschijnen. Nadat hij heen was gegaan,
