NIEUW-ZEELAND - T LAND DER NATUURWONDEREN
EEN VALLEI, WAAR DE AARDKORST SLECHTS EENIGE CENTIMETERS DIK IS.
expeditie
Reuzen
man,
- 15 -
heen ligt, heeft
en
pen,
gegeven.
De
was
die dit wonderland heeft ontdekt,
de Hollandsche zeevaarder Abel Tasman.
Hij zeilde er in 1642 langs, doch durfde niet
aan land gaan, omdat hij de woeste, krachtige
inboorlingen, die hij op de kusten ontdekte, niet
vertrouwde. Tot in het jaar 1769 schijnt nie
mand zich meer om deze eilandengroep te heb
ben bekommerd.
In 1769 landde de beroemde Engelsche ont
dekkingsreiziger James Cook er echter met een
en exploreerde bij die gelegenheid een
gedeelte van de kuststrook, hetgeen hij in de
jaren 1773, 1774 en 1777 herhaalde. Geduren
de de volgende zestig jaar werden de eilanden
slechts bezocht door walvischvaarders, tot er
in 1815 de eerste kolonie werd gesticht. De in-
heemschen, de Moari, waren, hoewel zeer in
telligent, echter kannibalen, zoodat de kleine
nederzetting herhaaldelijk door hen werd aan
gevallen, waarbij talrijke kolonisten het leven
lieten. Eerst in 1870 slaagde men er in, aan
dit bloedig bedrijf der Maori een einde te
maken. Er werd krachtig tegen hen opgetreden,
ten einde de orde te kunnen handhaven. Thans
zijn de bewoners van Nieuw-Zeeland een vrede-l
lievend volk, dat zelfs verscheidene zijner zo-*-;
nen tot hooge bestuursfuncties heeft zien op
klimmen.
derd meter) i$ de indrukwekkendste
wereld. Het prachtige landschap,
rt men om r'j
majestueuze, met sneeuw bedekte bergtop-
den naam „Sprookjesland der Reuzen”
?en heeft wel eens beweerd, dat men een
reis om de wereld zou moeten maken,
J wilde men alle vormen van natuurschoon
leeren kennen, die men op Nieuw-Zeeland, de
Britsche eilandengroep in het Zuiden van den
Grooten Oceaan, aantreft.
Inderdaad schijnt dit niet overdreven.
In Nieuw-Zeeland toch vindt men van alles
bijeen: bergketens, die bijna zoo hoog zijn als
de beroemde Rocky-Mountains in Noord-Ame-
rika, met pieken en kammen van buitengewone,
woeste schoonheid; meren zoo klaar als kristal
en met prachtige begroeide oevers; rivieren en
stroomen, die enorme watervallen vormen of
zachtjes ruischend voortglijden door ’n sprook
jesachtig schoon landschap; fjorden en baaien,
welke die van Noorwegen evenaren; zeeëngten
van den Grooten Oceaan, die mijlen diep het
bergachtige land binnendringen; weelderig met
gras begroeide valleien en vlakten, die zich on
afzienbaar ver uitstrekken en een wonder van
vruchtbaarheid zijn
Het imposantst van alles is echter de wijze,
waarop Nieuw-Zeeland getuigenis aflegt van de
verschrikkelijke krachten, die in het inwendige
der aarde woeden. Op het Noord-Eiland be
vindt zich een vulkanisch gebied, bezaaid met
meren, minerale bronnen, geisers en miniatuur
vulkanen met steeds opborrelende modder. Het
is daar een sprookjesoord met verrassende pa
norama’s en met maagdelijke wouden van steeds
groene struiken en planten, waartusschen stoom
wolken opstijgen, die ontsnappen aan een ge
heimzinnige onderwereld.
De „onuitsprekelijke” Whakarewarewa is
een vallei met geisers, die bijna even bizar is
als haar naam. Bezoekers worden steeds aan
geraden onder geen voorwaarde van de duide
lijk aangegeven paden af te wijken, want de
grond is zoo zacht en heet, dat onvoorzichtige
toeristen soms regelrecht door de korst der
aarde zijn heengestapt en daarbij verschrikke
lijke brandwonden opliepen. Zelfs een wandel
stok, dien men in den grond steekt, doet een
straal stoom opspuiten. In deze streek treft men
twee geisers aan, die onafgebroken kokend-heet
water tientallen meters hoog spuiten!
Er zijn ook geisers, die slechts met de regel
maat van een uurwerk spuiten, en als het ware
heete rivalen zijn van de beroemde fonteinen te
Versailles. Voorts wordt men af en toe verrast
door kleine bronnen, die prachtig gekleurde
modder de hoogte inwerpen, terwijl er een meer
is, in welks basin per dag millioenen liters wa
ter naar een onbekende diepte verdwijnen. De
laatste ernstige uitbarsting in dit gebied had
plaats in het jaar 1886, toen de beroemde
Pink-Terrassen, die om een prachtig klein meer
gelegen waren, vernield werden.
Van de fjorden op het Zuid-Eiland is de be
roemde Milford-Fjord, die soms niet breeder is
dan vijfhonderd meter, verreweg het schilder
achtigst. Zijn begroeide oevers rijzen loodrecht
tot een hoogte van bijna tweeduizend meter op
uit het water, terwijl machtige watervallen zich
steil naar beneden storten. De hoogste van-deze
watervallen, de Sutherlands Falls (ruim zeshon-
van heel de
dat er om
zijn talrijke gletschers
1. De Pohutu-geiser.
2. De Iwins-geiser.
3. De Wanganni-rivier.
4. De Cookberg.
5. Het dal aan het Wa-
katipu-meer.
6. In het hoogland.
