H M LEZER es H I F \A is et heefi die i EEN KERSTAVONTUUR IN DE CANADEESCHE BOSSCHEN n 1 KOM EENS HIER ALS JE DURFT! EEN Mer - 14 weer is nu nog goed, en teleurstellen. Als je direct kun je over anderhalf uur Mi mijl, zij t in d vind wel mijl ster het ster gust As om in t een dan derd het sten is ’n licht D< van het veer zijn, het nen stelli Ee ter i de zamt veer Verc zijn teles op l zout ken. sted nog verh dus. veer tijd dere Maa dit veer Zi oog jare gev. dien cate sie ken zou schi D zal nóg dez stel I PRETTIG SPELLETJE VOOR DE KOMENDE FEESTDAGEN en hij zei, dat de Sauter vol mooie Kerstge- er vanmiddag eens heen- voor moois hij allemaal tuig in de buurt geweest, dat een spoor had na gelaten, en het oude spoor was geheel onder gesneeuwd. Nadat hij xlojJ PREZERE blijf niet te lang naar de winkels kijken.” „Ik beloof het u, moeder,” antwoordde Jack. Hij ging met zijn broertjes en zusjes aan tafel zitten, terwijl zijn moeder de borden vulde met gestampte aardappelen, uien en schapenvleesch, een echt warme winterkost, die de kinderen zich goed lieten smaken. Na het middageten vertrok Jack, goed inge pakt tegen den feilen wind. Het weer was koud, maar mooi helder. In het eerst moest Jack zich zelf een weg banen. Verschillende boomen, van merkteekens voorzien, gaven hem de richting aan. Een weg was er eigenlijk niet, want sinds zijn vader drie weken geleden met de houtslee van huis was gegaan, was er geen enkel voer- Met dit spel, dat men heel juist aanduidt met den naam „Marentak- spel", kunnen we op Kerstmis en Oudejaarsavond, als we allemaal ge zellig bij elkaar zijn, veel genoegen hebben. De verklaring van dit spel is als volgt: Men begint met het bord en de negen schijven vier maal zoo groot te teekenen als ze hierbij zijn afgebeeld. Het spel moet worden ge speeld door negen personen; het kan echter ook door vijf, ja zelfs door drie personen worden gespeeld. Zijn we met ons negenen, dan neemt een van ons, bijvoorbeeld onze oudste zus, de schijf met de dame er op, de anderen elk een zwarte schijf. Bij vijf spelers krijgt elk der andere spe lers 2 zwarte schijven, bij drie spe lers elk vier. De bedoeling van het spel is, met de acht zwarte schijven de dame in te sluiten. Bij den aan vang van het spel bevindt de dame- schijf zich in het groote vak met de marentakken in het midden van het bord. De acht zwarte schijven wor den op de acht zwarte vakken ge plaatst. Elk der schijven mag beur telings slechts één vak worden ver schoven. Men mag echter naar elke richting schuiven, dus rechts, links, voor-, achterwaarts en schuin. Het passeeren van een der bruggen wordt oeder, Dick Johnson ging daar voorbij in de slee met zijn vader winkel van schenken is. Mag ik gaan om te kijken wat heeft?” Jack June trad, nog warm van ’t houthakken, de keuken van het Canadeesche huis binnen, waar zijn moeder druk bezig was het eten te koken. Zij keek hem met een liefevollen blik aan. „Zou je niet liever wachten tot morgen, jon gen?" vroeg ze een beetje bezorgd. „Morgen komt vader zeker thuis en dan kan hij je er heen brengen met de slee.” „Och moeder,” klonk het teleurgesteld van Jacks lippen. „Vader zal zeker niet vroeg thuis komen, en op Kerstavond zal hij natuurlijk niet veel zin hebben om van huis te gaan. Boven dien kan het morgen wel sneeuwen en dan gaat vader heelemaal niet. Ik heb vier gulden in mijn spaarpot om cadeautjes te koopen. Maak u maar niet bezorgd, de weg is immers veilig en ik ben toch al meer alleen naar de stad ge weest.” Moeder keek naar buiten. „Ja,” zei ze, „het ik wil je niet graag na het eten weggaat, in de stad zijn. Maar denk er om: vóór donker thuis, hoor jongen! Doe je boodschappen dus een beetje vlug en voor een keer schuiven gerekend. De dame schuift het eerst naar een der vier aan het groote vak grenzende vierhoeken. Telkens als een der zwar te schijven verschoven is, mag zij weer schuiven. De bruggen mogen worden gepasseerd zoo dikwijls men wil, doch alleen als de schijf zich op een der beide aangrenzende vakken bevindt. De dame mag zoo dikwijls als ze het noodig vindt naar het mid delste vak terug vluchten (steeds één vak verschuivende), maar moet dan aan elk van haar belagers een fiche betalen. De acht kleine vakken met marentakken mogen alleen door de dame worden bezet. Als een van de spelers haar dwingt, om zulk een vak te bezetten, dan ontvangt hij even eens een fiche. Als de dame een der vakken met F gemerkt bereikt, dan ontvangt ze een fiche van alle acht medespelenden en moeten dezen al len weer naar hun zwarte vakken te- rugkeeren. De dame wint het spel als ze alle bruggen is gepasseerd en weder in het middenvak is terugge keerd. De dame verliest het spel, als ze op een der kleine marentak-vakken door alle tegenstanders is ingesloten of als ze zich bevindt op een vak, grenzende aan een der breede dwarsbalken en door vijf tegenstan ders is ingesloten;. De acht tegen standers hebben niet elk een eigen schijf, ze kunnen dus als hun beirrt van schuiven is, naar keuze de schijt verplaatsen, die ze willen. eenige mijlen had afgelegd, werd de weg allengs beter, want er kwamen nu slee- en karresporen te zien. Jack marcheerde flink door, onderwijl een opgewekt deuntje fluitende, en zich verheugend op het vooruitzicht, voor zijn vader en moeder en broertjes en zusjes ge schenken te kunnen koopen. Eindelijk kwam het stadje in het zicht, waar hij wezen moest, en reeds van verre trok een groot bord in de hoofdstraat de aandacht. Met dikke letters stond er op geschilderd: Samuel Sauters Kerstbazar. Naar dit gebouw richtte Jack zijn schreden. Hij trad den winkel binnen en besteedde een genotvol half uurtje met naar alle mooie din gen te kijken, die werden tentoongesteld. Na lang aarzelen kocht hij een tabakspijp voor va der, een mooi speldenkussen voor zijn moeder en voor zijn broertjes en zusjes allerlei kleine snuisterijen en wat suikergoed. Hij voelde zich den koning te rijk toen hij alles voor zich zag staan op de toonbank. Terwijl de oude Sauters bezig was het voor hem in te pakken, zoodat hij het gemakkelijk zou kunnen meenemen, kwam Phil, het zoon tje van Samuel Sauters, den winkel binnen. Jack en Phi) kenden elkaar heel goed, want zij had den vaak samen gesleed. „Hallo, Jack!” riep Phil, toen hij zijn kame raad zag. „Ga eens mee! Ik heb van vader een mooien spoortrein op rails gekregen voor mijn Kerstmis. Kom eens mee kijken! Er zijn zulke leuke wachthuisjes en seintoestellen bij!" (Wordt vervolgd).

Tijdschriftenbank Zeeland

Zeeland. Geïllustreerd Weekblad | 1932 | | pagina 14