H
M
LEZER
es
H
I
F
\A
is et
heefi
die i
EEN KERSTAVONTUUR IN DE
CANADEESCHE BOSSCHEN
n
1
KOM EENS HIER ALS JE DURFT!
EEN
Mer
- 14
weer is nu nog goed, en
teleurstellen. Als je direct
kun je over anderhalf uur
Mi
mijl,
zij t
in d
vind
wel
mijl
ster
het
ster
gust
As
om
in t
een
dan
derd
het
sten
is ’n
licht
D<
van
het
veer
zijn,
het
nen
stelli
Ee
ter i
de
zamt
veer
Verc
zijn
teles
op l
zout
ken.
sted
nog
verh
dus.
veer
tijd
dere
Maa
dit
veer
Zi
oog
jare
gev.
dien
cate
sie
ken
zou
schi
D
zal
nóg
dez
stel
I
PRETTIG SPELLETJE VOOR DE
KOMENDE FEESTDAGEN
en hij zei, dat de
Sauter vol mooie Kerstge-
er vanmiddag eens heen-
voor moois hij allemaal
tuig in de buurt geweest, dat een spoor had na
gelaten, en het oude spoor was geheel onder
gesneeuwd.
Nadat hij
xlojJ PREZERE
blijf niet te lang naar de winkels kijken.”
„Ik beloof het u, moeder,” antwoordde Jack.
Hij ging met zijn broertjes en zusjes aan tafel
zitten, terwijl zijn moeder de borden vulde met
gestampte aardappelen, uien en schapenvleesch,
een echt warme winterkost, die de kinderen zich
goed lieten smaken.
Na het middageten vertrok Jack, goed inge
pakt tegen den feilen wind. Het weer was koud,
maar mooi helder. In het eerst moest Jack zich
zelf een weg banen. Verschillende boomen, van
merkteekens voorzien, gaven hem de richting
aan. Een weg was er eigenlijk niet, want sinds
zijn vader drie weken geleden met de houtslee
van huis was gegaan, was er geen enkel voer-
Met dit spel, dat men heel juist
aanduidt met den naam „Marentak-
spel", kunnen we op Kerstmis en
Oudejaarsavond, als we allemaal ge
zellig bij elkaar zijn, veel genoegen
hebben.
De verklaring van dit spel is als
volgt: Men begint met het bord en
de negen schijven vier maal zoo
groot te teekenen als ze hierbij zijn
afgebeeld. Het spel moet worden ge
speeld door negen personen; het kan
echter ook door vijf, ja zelfs door
drie personen worden gespeeld. Zijn
we met ons negenen, dan neemt een
van ons, bijvoorbeeld onze oudste
zus, de schijf met de dame er op,
de anderen elk een zwarte schijf. Bij
vijf spelers krijgt elk der andere spe
lers 2 zwarte schijven, bij drie spe
lers elk vier. De bedoeling van het
spel is, met de acht zwarte schijven
de dame in te sluiten. Bij den aan
vang van het spel bevindt de dame-
schijf zich in het groote vak met de
marentakken in het midden van het
bord. De acht zwarte schijven wor
den op de acht zwarte vakken ge
plaatst. Elk der schijven mag beur
telings slechts één vak worden ver
schoven. Men mag echter naar elke
richting schuiven, dus rechts, links,
voor-, achterwaarts en schuin. Het
passeeren van een der bruggen wordt
oeder, Dick Johnson ging daar voorbij in
de slee met zijn vader
winkel van
schenken is. Mag ik
gaan om te kijken wat
heeft?”
Jack June trad, nog warm van ’t houthakken,
de keuken van het Canadeesche huis binnen,
waar zijn moeder druk bezig was het eten te
koken.
Zij keek hem met een liefevollen blik aan.
„Zou je niet liever wachten tot morgen, jon
gen?" vroeg ze een beetje bezorgd. „Morgen
komt vader zeker thuis en dan kan hij je er
heen brengen met de slee.”
„Och moeder,” klonk het teleurgesteld van
Jacks lippen. „Vader zal zeker niet vroeg thuis
komen, en op Kerstavond zal hij natuurlijk niet
veel zin hebben om van huis te gaan. Boven
dien kan het morgen wel sneeuwen en dan gaat
vader heelemaal niet. Ik heb vier gulden in mijn
spaarpot om cadeautjes te koopen. Maak u
maar niet bezorgd, de weg is immers veilig en
ik ben toch al meer alleen naar de stad ge
weest.”
Moeder keek naar buiten. „Ja,” zei ze, „het
ik wil je niet graag
na het eten weggaat,
in de stad zijn. Maar
denk er om: vóór donker thuis, hoor jongen!
Doe je boodschappen dus een beetje vlug en
voor een keer schuiven gerekend. De
dame schuift het eerst naar een der
vier aan het groote vak grenzende
vierhoeken. Telkens als een der zwar
te schijven verschoven is, mag zij
weer schuiven. De bruggen mogen
worden gepasseerd zoo dikwijls men
wil, doch alleen als de schijf zich op
een der beide aangrenzende vakken
bevindt. De dame mag zoo dikwijls
als ze het noodig vindt naar het mid
delste vak terug vluchten (steeds één
vak verschuivende), maar moet dan
aan elk van haar belagers een fiche
betalen. De acht kleine vakken met
marentakken mogen alleen door de
dame worden bezet. Als een van de
spelers haar dwingt, om zulk een vak
te bezetten, dan ontvangt hij even
eens een fiche. Als de dame een der
vakken met F gemerkt bereikt, dan
ontvangt ze een fiche van alle acht
medespelenden en moeten dezen al
len weer naar hun zwarte vakken te-
rugkeeren. De dame wint het spel
als ze alle bruggen is gepasseerd en
weder in het middenvak is terugge
keerd. De dame verliest het spel, als
ze op een der kleine marentak-vakken
door alle tegenstanders is ingesloten
of als ze zich bevindt op een vak,
grenzende aan een der breede
dwarsbalken en door vijf tegenstan
ders is ingesloten;. De acht tegen
standers hebben niet elk een eigen
schijf, ze kunnen dus als hun beirrt
van schuiven is, naar keuze de schijt
verplaatsen, die ze willen.
eenige mijlen had afgelegd, werd
de weg allengs beter, want er kwamen nu slee-
en karresporen te zien. Jack marcheerde flink
door, onderwijl een opgewekt deuntje fluitende,
en zich verheugend op het vooruitzicht, voor
zijn vader en moeder en broertjes en zusjes ge
schenken te kunnen koopen.
Eindelijk kwam het stadje in het zicht, waar
hij wezen moest, en reeds van verre trok een
groot bord in de hoofdstraat de aandacht. Met
dikke letters stond er op geschilderd: Samuel
Sauters Kerstbazar.
Naar dit gebouw richtte Jack zijn schreden.
Hij trad den winkel binnen en besteedde een
genotvol half uurtje met naar alle mooie din
gen te kijken, die werden tentoongesteld. Na
lang aarzelen kocht hij een tabakspijp voor va
der, een mooi speldenkussen voor zijn moeder
en voor zijn broertjes en zusjes allerlei kleine
snuisterijen en wat suikergoed. Hij voelde zich
den koning te rijk toen hij alles voor zich zag
staan op de toonbank.
Terwijl de oude Sauters bezig was het voor
hem in te pakken, zoodat hij het gemakkelijk
zou kunnen meenemen, kwam Phil, het zoon
tje van Samuel Sauters, den winkel binnen. Jack
en Phi) kenden elkaar heel goed, want zij had
den vaak samen gesleed.
„Hallo, Jack!” riep Phil, toen hij zijn kame
raad zag. „Ga eens mee! Ik heb van vader een
mooien spoortrein op rails gekregen voor mijn
Kerstmis. Kom eens mee kijken! Er zijn zulke
leuke wachthuisjes en seintoestellen bij!"
(Wordt vervolgd).