JAN DE PRENTENKNIPPER
107
Afb. 6: HET HUIS.DAVIDS, STANDVADERS, met diverse tafereeltjes, zoals Daniël in de leeuwenkuil, Salomons oordeel, Bi-
leam, Mozes op de berg. Job en zijn vrouw, Elia en de raven. Abrahams offer, Daaronder zijn tafereeltjes te zien van Da
vid, als herder, bij zijn broers, de reus verslaand, en bij koning Saul. Afkomstig van de familie Risseeuw, Beerhoeve, Cad-
zand.
Aanbevelingen
Het lijkt waarschijnlijk dat Jan op recommandatie
van hofstede naar hofstede trok. Omdat al die
protestantse families in West-Zeeuwsch-Vlaande-
ren nauw geparenteerd waren, kreeg hij veel
klandizie. Met name de beide families Brevet en
De Bruijne hebben vele huwelijkscontacten met
elkaar gehad en dezelfde voornamen komen
steeds terug, ook lang nadat Jan de Prentenknip-
per een legende was geworden. Zo heeft Jo
hanna Jozina Brevet, kleindochter van Abraham
Brevet en Johanna de Bruijne, de prenten van
haar ouderlijk huis gekend en zelf een SDZ [Straf
Der Zonde] meegekregen, dat ze in haar bijbeltje
bewaarde. Zij trouwde in 1891 met Izaak de
Bruijne, die op De Knokkert was geboren, waar
de door zijn grootmoeder Anna de Bruijne-de
Hullu bestelde hofsteeprent hing. Het echtpaar
betrok De Knokkert in 1900.
Natuurlijk hoeven niet alle opdrachten die Jan
kreeg dank zij familierelaties tot stand te zijn ge
komen. Een grote hofstedeprent draagt het jaartal
1855 en stelt het hof Zaemslach uit Groede voor.
Verbanden tussen de toenmalige bewoners Jacob
Tromp en Johanna Jacoba van de Vijver met de
Brevets of de De Bruijnes waren er niet. Dat was
evenmin het geval met het echtpaar Lucier-Leen-
houts, dat in 1843 een prent liet maken van hun
hofstee in de St. Janspolder te Nieuwvliet (zie
Verhave, blz. 64).
Volkscultuur
Jan de Prentenknipper wordt door de Zeeuwsvla
mingen in ere gehouden; hij heeft gezorgd dat
hun boerenerven in detail werden vastgelegd. De
respectieve bezitters hebben ervoor gezorgd dat
zijn prenten bewaard zijn bleven, niet zelden op
de hofstee zelf. Musea zijn daar tot op heden niet
aan te pas gekomen. Dat is pas echt cultuurbe
heer! De bezitters waren gastvrij en toonden ons,
vreemden, hun prent met gepaste trots; sommi
gen schonken ons het vertrouwen om een geha
vende prent in goede staat te laten brengen, zo
dat die opnieuw het aanzien waard werd, ook
voor komende generaties. Daardoor leerden wij
