116
VERZAMELINGEN
Afb. 4a, b, c en cl: Foto's van de zonnewijzer, gezien vanuit de windstreken waarheen deze was gericht: zuid, west, noord
en oost. Foto: J.T.H.C. Schepman.
Conclusie
De maker van de stenen zonnewijzer moet op de
hoogte zijn geweest van de werking van zonne
wijzers, maar was zeker geen deskundige die zelf
een ontwerp kon maken. We hebben hier eerder
te maken met een werk uit de tweede hand, ver
vaardigd naar een voorbeeld of een afbeelding.
De steen is niet regelmatig gevormd: de hoeken
van de schuine vlakken zijn verschillend. De ver
ticale hoeken zijn 45 graden, maar de schuine
vlakken liggen niet onder de juiste hoeken. De
zonnewijzer is een interessante vondst die een
aantal raadsels heeft prijsgegeven, maar voorals
nog ook enige vragen onbeantwoord laat.
Noten
1. De Zonnewijzerkring; secretaris is F.J. cle Vries, Van Gor-
kumlaan 39, 5641 \vn Eindhoven.
2. A. Brookes en M. Sta nier. Cambridge sundials. Cam
bridge z.j. Hierin wordt onder meer een zeventienvlakkige
stenen zonnewijzer op een grasveld in Downing Site uit
19*13 beschreven.
3. Bulletin van De Zonnewijzerkringnovember 1983. Ver
melding van cle restauratie van de stenen zonnewijzer in
het Zuid-Limburgse Horn.
4. J.G. van Cittert-Eymers en M.J. Hagen. Zonnewijzers in
Nederland. Zutphen 1984. Op blz. 69 een zonnewijzer met
17 vlakken te Delclen, op blz. 87 een zonnewijzer te Doe-
tinchem en op blz. 162 een exemplaar te Vianen.
5. P. Terpstra, Zonnewijzers. Groningen/Djacarta 1953- Fi
guur 43: zeventienvlaks zonnewijzer.
6. F.J.R. Rohr, Die Sonnenuhr; Gescbichte. TheorieFunk-
lion. München 1982. Op blz. 86 en 89 een 25-vlakkige ta-
felzonnewijzer van verguld messing uit de werkplaats van
Hans Koch. München 1578.
