130
EXOTEN IN ZEF.I.A I)
A tlx 2: Jongen van een brai .1-
gans, inei 1994. Foto: P. M i-
ninger.
exemplaren Nederland zouden kunnen bereiken.
Bewijzen daarvoor ontbreken echter. De Euro
pese flamingo is te herkennen aan de lange
dunne hals en de lange, donkerroze poten, het
overwegend lichtroze verenkleed en de donker
roze snavel met zwarte punt. Europese flamingo's
mogen tegenwoordig niet meer verhandeld wor
den en in dierentuinen worden ze slechts zelden
gehouden.
De Chileense flamingo broedt bij brakke en
zoute bergmeren in Zuid-Amerika, vooral in Chili
en Argentinië. Vergeleken met de Europese fla
mingo is deze soort meer rood-roze getint en
heeft hij een korter postuur met dikkere hals en
kortere poten. Opvallend zijn de rode hielen en
zwemvliezen op de verder grijsgroen gekleurde
poten. De snavel is crème-wit met een zwarte
punt en de vleugels zijn opvallend rood ge
kleurd. Chileense flamingo's zijn de meest gehou
den flamingo-soort in dierentuinen, wildparken
en dergelijke. Ze worden ook geregeld verhan
deld.
De Caraïbische flamingo broedt op een aantal
Midden-Amerikaanse eilanden en lijkt sterk op de
Europese soort, maar heeft een meer oranjerood
lichaam, lichtroze poten met donkerroze hielge-
wrichten en zwemvliezen en een bleek oranje
rode snavel met een grote zwarte punt. De soort
wordt in gering aantal gehouden in dierentuinen
en dergelijke. Alleen met in gevangenschap ge
boren vogels mag - officieel - nog gehandeld
worden.
De Afrikaanse kleine flamingo broedt vooral in
grote zoutmeren in oostelijk en zuidelijk Afrika.
Deze soort is duidelijk kleiner dan de voorgaande
drie, heeft een rood-roze lichaam met helderrode
poten en een donkerrode snavel met kleine
zwarte punt. Van alle flamingo's heeft deze soort
het fijnste filterapparaat, dat zelfs eencellige kiezel
wieren en blauwwieren kan vasthouden, it s
waartoe de grote flamingo's niet in staat zij
Kleine flamingo's worden geregeld gehouden i
dierentuinen, wildparken en particuliere collectie
De oudst bekende waarneming van 'wilde' fl -
mingo's in de delta stamt uit 1958, toen rond c
Hompelvoet in de Grevelingen geregeld enkel
waarschijnlijk Europese, flamingo's gezien we -
den. De eerste waarneming van een groep Cl -
leense flamingo's dateert van 21 augustus 197
toen dertien exemplaren in het Verdronken Lan 1
van Saeftinghe vertoefden.
Vanaf het midden van de jaren zeventig na i
het aantal waargenomen flamingo's duidelijk t<
tot een aantal van circa 25 tot 35 exemplaren d
het hele jaar door in de Delta aanwezig ware
Het gros van de vogels betrof Chilenen. daarnaa
werden nu en dan Europese flamingo's gezie;
Begin jaren tachtig ging het om in totaal 30 tot
exemplaren, en sindsdien lijken de aantallen ni
veel meer toe te nemen. De Chilenen zijn no
steeds de belangrijkste soort, maar ook de ander
drie soorten worden geregeld opgemerkt.
De beste plekken om flamingo's te zien zijn cl
Grevelingen (vooral omgeving Hompelvoe.
Scharendijke en Bommenede), het Dijkwater, he
Krammer-Volkerak (vanaf de Philipsdam), d
Flaauwers- en Weevers-inlaag langs de Oostei -
schelde en het Zoommeer/Markiezaat (vanaf c
Molenplaat). Daarnaast worden regelmatig enkt -
lingen of kleine groepjes gezien in diverse Delt -
wateren, zoals het Veerse Meer en de Braakma
Sinds het begin van de jaren negentig lijken c
vogels het Krammer-Volkerak te verkiezen bove t
de Grevelingen en de Oosterschelde en omg- -
ving. Blijkbaar is de voedselsituatie in het sta; -
nant-zoete Volkerakmeer toch beter dan in c
stagnant-zoute Grevelingen. De rijke onderwate -
vegetatie met soorten als schedefonteinkruii
