HERINNERINGEN AAN MARINUS ADRIAAN GEUZE (1917-1998)
103
M P. de Bruin
'Ais Zeeuw, vriendboer, bestuurder of dichter... Zo hebt u hem gekend'. Dit staat op de kaart waarop
di nk wordt gebracht voor de betrokkenheid van velen na het overlijden van Marinus Adriaan Geuze op
1augustus 1998. De belangstelling bij de begrafenis was groot en gevarieerd. Hij was Zeeuw in hart
er nieren. Dat bleek onder meer ten tijde van zijn optreden als voorzitter van de Zeeuwsche Vereeni-
ging voor Dialectonderzoek. Hij kende vrienden uit vele milieus binnen en buiten de provincie.
M rinus Geuze werd als enig kind geboren op de
'Z andhoeve' onder Poortvliet op 22 februari 1917.
H was voorbereid om naar de H.B.S. in Bergen
oj Zoom te gaan. Hij was toen elf jaar oud. Je
gi ïg toen van Poortvliet met de bus naar Tholen
er vandaar over de pas klaar gekomen brug over
dt Eendracht naar Bergen. Die schoolgang stond
goed in zijn geheugen gegrift: het was de barre
w.nter van 1928 op 1929. De inkt in de porselei-
n< n potjes was bevroren.
Het was ook de tijd dat de tbc rondwaarde. Na
dt overgang van de eerste naar de tweede klas
gaat het mis met Marien. Een deel van de oudere
generaties zal zich de tentjes herinneren, die op
een draaischijf stonden om deze steeds naar de
z< nzijde te draaien. Het begon zo - ik hoor het
Marien nog zeggen: 'Die beroerde jongen wil
niks'. Hij was besmet en kwam thuis in een ka
rn sr te liggen, ramen open, winter en zomer. Op
het eiland Tholen heerste toen veel tbc. Marien
ad voorgelezen door zijn dikgeklede moeder
en tante, hijzelf onder een vracht dekens. Wat
was er voor lectuur? Karl May, Jules Verne, Van
der Hulst, Johan Been en een enkel boek van
Siamperius en Penning. Een oom die drukker
v as zorgde ervoor dat er altijd lectuur voorradig
w as. In ons gesprek kwam ook naar voren dat hij
dacht dood te gaan, maar hij heeft het als een ge
nade ervaren dat hij bleef leven. Zijn leven lang
is hij gelovig gebleven.
Bijna twee jaren heeft de ziekte hem gekost.
IV aar hij maakte de H.B.S. af. Van zijn ziekte hield
h j een verstijfde longader over. Het was geen be
letsel óm verder te gaan. In 1935 kwam het pro-
fa eem: hoe nu. De oom die hem van boeken
v rorzag raadde hem aan hoger ondeiwijs te gaan
volgen. De keuze viel op Wageningen. De studie
aan de Landbouwhogeschool legde de basis voor
zijn verdere leven. Eind 1939 deed hij candidaats.
Onder de baantjes die hem toevielen was het se-
c etariaat van de Wageningse afdeling van de Ne-
d erlandse Christen Studentenvereniging; later was
bij nog een jaar voorzitter van deze vereniging.
Hij kreeg er als het ware een leerschool voor zijn
1: tere zeer belangrijke voorzitterschappen. Op
een congres van de Vereniging van Natuurfiloso
fische Faculteiten in Nederland te Wageningen
leerde hij zijn latere echtgenote kennen, die far
macie studeerde in Groningen. Hij maakte kennis
met bekende theologen als Eykman, Jan Koop-
mans, Buskes en Smelik. Karl Barth was het ge
sprek van de dag. Marien hoorde ze aan zonder
hen te kunnen volgen. Vlak voor de oorlog werd
in Amsterdam het Wereldcongres van Christen-
Studenten gehouden met deelnemers van naam
als Niebuhr, Mare Boegner en Visser 't Hooft. Het
thema was actueel: de gemeenschap der Christe-
Afb. 1. M. Geuze in de herfst van zijn leven (part. coll.).
