BARRIÈRETRAKTAAT 101
fb. 2. De uitbreiding van Staats-Vlaanderen volgens het barrièretraktaat (tekening auteur).
laat, omdat de limieten in 1664 waren geregeld
en het traktaat over veiligheid ging. Verder achtte
Oostenrijk het ongewoon dat een land gebied
an een andere natie bedong.10
In het antwoord van de Republiek werd duide
lijk gemaakt dat de gebiedsuitbreiding juist met
et oog op de veiligheid werd gevraagd. Boven-
ien waren er sinds de limietscheiding van 1664
rote veranderingen opgetreden in de geografi-
:he gesteldheid: het Eiland van Cadzand en dat
an Biervliet waren verbonden geraakt met
laanderen, terwijl het Eiland van Axel en
I feusen nog slechts gedurende enkele uren rond
de vloed gescheiden was van Vlaanderen.
Daarom kon Staats-Vlaanderen slechts beveiligd
1 orden door inundaties, hetgeen een van de re
denen was om gebiedsuitbreiding te vragen. De
tweede reden was dat de Staatse forten volgens
et grenstraktaat van 1664 zeer dicht bij de grens
lagen, soms op niet meer dan 150-225 m af-
tand." Inmiddels had De Bruyn zijn werk afge-
lond en kwam hij, na op 15 oktober 1714 door
le Raad van State te zijn gemachtigd, met een
oorstel waarin als grens opnieuw voorzover mo-
telijk de waterlopen werden gevolgd.12
Met dit rapport als uitgangspunt moesten de
inderhandelingen beginnen. Daarbij werd direct,
>p 1 december 1714, de Engelse vertegenwoordi
ger Cadogan ingeschakeld om de Oostenrijkers
nog eens te wijzen op de redenen van het ver
zoek tot uitbreiding. Mogelijk heeft dit enige in
vloed gehad, want op 16 januari 1715 bleek de
keizer genegen enige uitbreiding van de limieten
toe te staan, mits daar geen grote dorpen of slui
zen bij betrokken zouden zijn." Vanzelfsprekend
was hiermee het laatste voorstel van 15 oktober
van de baan. In de resolutie van 2 mei 1715
moesten de Staten-Generaal met leedwezen con
stateren dat de Engelse onderhandelaar niet de
beoogde resultaten had kunnen bereiken.
Op 23 mei 1715 kwam de Republiek met een
nieuw voorstel, waarin veel water bij de wijn was
gedaan. Na nogmaals te hebben uiteengezet wat
de redenen waren om gebiedsuitbreiding te vra
gen, werd de nieuwe grens beschreven." Vanaf
een punt aan de zeekust tussen Blankenberge en
Heyst zou de grens het Groote Weegje volgen tot
de Driehoek. Vandaar zou de grens langs de
Zwarte Sluis lopen, de forten Sint-Donaas en Sint-
Job insluiten om bij Middelburg-in-Vlaanderen
weer te raken aan de bestaande limiet van 1664.
Die zou, langs de Zijdelingse Dijk, worden ge
volgd tot aan de Eeklose Watergang. Vandaar zou
de grens langs de Graaf Jansdijk lopen tot bij
Boekhoute om vandaar weer verder te gaan langs
de limiet van 1664. Eventuele inundaties moesten
