oprichting van de NYCS, was er steeds meer
sprake van netwerken en vond de correspon
dentie ook steeds meer plaats door middel van
beeldmateriaal.
Ray Johnson werd geboren in 1927. Werk van hem
bevindt zich in belangrijke musea zoals het
Museum of Modern Art en het Whitney Museum
in New York en natuurlijk in de archieven
van mailartnetwerkers over de gehele wereld.
In januari 1995 zag een havenmeester op
Long Island dat een man in het water viel.
Ray Johnson verdronk en het is tot op de dag
van vandaag niet duidelijk wat aan deze
verdrinkingsdood voorafging. In datzelfde jaar
bezocht ik Christo in New York. Hij had Ray
persoonlijk gekend en van depressies nooit iets
gemerkt. De buren van Ray, die na zijn overlijden
werden geraadpleegd, verklaarden dat naast
hen een rustige man woonde, die weinig bezoek
kreeg en zich met niemand bemoeide. Ze hadden
er geen vermoeden van dat Johnson dagelijks
in contact stond met honderden mensen over de
hele wereld verspreid.
Ulises Carrión (1941-1989) was een Mexicaan die
zich in Amsterdam vestigde en zeer belangrijk
is geweest voor de verdere ontwikkeling van het
netwerk in Nederland, vooral daar waar het de
techniek van artistbooks betreft. Carrión richtte
voor de verspreiding van artistbooks zijn
galerie annex winkel Other books and so op.
Later leidden zijn activiteiten tot galerie
Stempelplaats, waar exposities werden georgani
seerd van mailart en aanverwante kunstuitingen.
Jonge voor Professor Zeeman goes
erea.
Mailartprojecten
Figuur 4.
Een werk van Ko de
Foto: Alex Pothaar.
Rond 1977 was er op de wereld een netwerk van
duizenden mensen die zich bezighielden
met mailart en werden er grote projecten geor
ganiseerd. Onder de deelnemers aan door mij
georganiseerde projecten zoals Professor Zeeman
goes crea en Birds and Borders bevonden
zich vrienden en bekenden én mailartists,
waaronder kunstenaars en niet-kunstenaars.
Vermeldenswaard is dat sommige kunstenaars
met wereldfaam nog steeds inzenden voor
projecten. Onder hen Ben Vautier, Christo en
minimal-artist Carl André. Het netwerk dat in de
tweede helft van de jaren zeventig tot stand
kwam is nog steeds intact. Mailart-projecten en
tentoonstellingen, congressen en manifestaties
voedden en vernieuwden het netwerk.
Een mailartist besluit tot het organiseren van
een project en kiest een onderwerp. Bij de keuze
van het onderwerp valt nauwelijks te voorspellen
of veel kunstenaars zullen insturen. Er is
een veelheid van projecten en onderwerpen.
Ben Vautier schreef enkele jaren geleden in
een mai 1 art-tijdschrift dat hij met gemak een
tentoonstelling zou kunnen houden van
ontvangen uitnodigingen. Vervolgens ontwerpt
de organisator een uitnodiging, die wordt
verstuurd binnen het eigen netwerk. Daarna is
de komst van de postbode steeds weer een
spannende gebeurtenis.
Het succes van een project hangt af van vele
factoren. Gemiddeld wordt door 200 mailartists
gehoor gegeven aan een oproep. Het kunnen er
echter veel meer zijn. Veel hangt af van de
130
Mailart
