t* a» fc
DUE TO A CHRONIC
LACK OF
INSPIRATION
I AM NOW
RETIRING
FROM 'MAILART'
Fax-art. In de jaren negentig ontstond deze
nieuwe verschijningsvorm. Speciale fax-art-
projecten werden georganiseerd. Guy Bleus uit
Wellen (België) had de primeur. Tijdens de
opening van de tentoonstelling stond een rij
telefaxtoestellen opgesteld en de ene na de
andere bijdrage schoof de tentoonstellingsruimte
binnen. Met de uitbreiding van internet werden
de fax-artprojecten al snel verdrongen door
e-mailprojecten.
A joy for ever?
Wellicht heb ik tot nu toe de indruk gewekt dat
mailart gewoon een vrijblijvende, leuke bezigheid
is. Er zijn echter ook minder leuke en nuttige
aspecten. Een goed voorbeeld is het project
Padin vrij. Eén van de weinige mailartists
uit Uruguay is Clemente Padin. Zijn artistieke
activiteiten richtten zich tegen de dictatuur
hetgeen tot gevolg had dat hij in de gevangenis
belandde. Een actie binnen het mailart-netwerk
resulteerde in een waar bombardement van
postkunst richting Uruguay en binnen het
netwerk leeft de overtuiging dat Padin mede
daardoor eerder vrijkwam en tegenwoordig weer
in vrijheid leeft, werkt en acties voert via het
netwerk. De oorlog in voormalig Joegoslavië,
hongersnood in Afrika, acties tegen de doodstraf,
de roep om berechting van Pinochet: het zijn
allemaal voorbeelden die leidden tot mailart-
projecten. Regelmatig verschijnen in het netwerk
oproepen tot deelname aan projecten die
georganiseerd worden door werkgroepen van
Amnesty International. Juist politieke misstanden
in de wereld hielden vele mailartists binnen het
netwerk. In de jaren zeventig en tachtig bestond
het contact met postkunstenaars achter het
IJzeren Gordijn uit een interessante communi
catie en dat was natuurlijk wederzijds, dat wil
zeggen aan beide kanten van de Muur.
Ik herinner me de ontroerende mailart die ik
kreeg toegestuurd uit Roemenië toen Ceaucescu
nog volop aan de macht was. Zo ontving ik een
collage van Ferinka op kwalitatief slecht papier,
voorstellende Ceaucescu die in stukken was
gescheurd. Hoe het mailartist Ferinka later is
vergaan is mij helaas niet bekend. Voor mailart-
vrienden als Johan van Geluwe [The Museum
of Museums) en Kees Francke betekende de val
van de Muur eigenlijk het eind van mailart.
Onlangs stelde ik vast dat eens een mailartist altijd
een mailartist is. Francke, die zich in 2000
vestigde in Aardenburg, ovedeed plotseling in
juni 2002. Hij had tien jaar lang niet meer
deelgenomen aan mailartprojecten. Mailart-
vrienden uit Nederland, België en Duitsland
bewezen hem de laatste eer en ze verspreidden
het droevige nieuws binnen het netwerk.
Zijn eerder genoemde project The Workers
Paradise werd in augustus 2002 in Leipzig
wederom tentoongesteld.
Figuur 8.
Kees Francke postcard (19
De toekomst van mailart
'Maar mailart is dood', verklaarde Peter van
Beveren in 1992 op een mailartcongres in het
Postmuseum in Den Haag. Van Beveren zelf was
in de jaren zestig en zeventig zeer actief.
Eerdergenoemde Guy Bleus dacht er duidelijk
anders over. Hij verstuurde artistamps binnen wat
hij noemt The eternal network. Mailart is nog
Mailart
133