t* a» fc DUE TO A CHRONIC LACK OF INSPIRATION I AM NOW RETIRING FROM 'MAILART' Fax-art. In de jaren negentig ontstond deze nieuwe verschijningsvorm. Speciale fax-art- projecten werden georganiseerd. Guy Bleus uit Wellen (België) had de primeur. Tijdens de opening van de tentoonstelling stond een rij telefaxtoestellen opgesteld en de ene na de andere bijdrage schoof de tentoonstellingsruimte binnen. Met de uitbreiding van internet werden de fax-artprojecten al snel verdrongen door e-mailprojecten. A joy for ever? Wellicht heb ik tot nu toe de indruk gewekt dat mailart gewoon een vrijblijvende, leuke bezigheid is. Er zijn echter ook minder leuke en nuttige aspecten. Een goed voorbeeld is het project Padin vrij. Eén van de weinige mailartists uit Uruguay is Clemente Padin. Zijn artistieke activiteiten richtten zich tegen de dictatuur hetgeen tot gevolg had dat hij in de gevangenis belandde. Een actie binnen het mailart-netwerk resulteerde in een waar bombardement van postkunst richting Uruguay en binnen het netwerk leeft de overtuiging dat Padin mede daardoor eerder vrijkwam en tegenwoordig weer in vrijheid leeft, werkt en acties voert via het netwerk. De oorlog in voormalig Joegoslavië, hongersnood in Afrika, acties tegen de doodstraf, de roep om berechting van Pinochet: het zijn allemaal voorbeelden die leidden tot mailart- projecten. Regelmatig verschijnen in het netwerk oproepen tot deelname aan projecten die georganiseerd worden door werkgroepen van Amnesty International. Juist politieke misstanden in de wereld hielden vele mailartists binnen het netwerk. In de jaren zeventig en tachtig bestond het contact met postkunstenaars achter het IJzeren Gordijn uit een interessante communi catie en dat was natuurlijk wederzijds, dat wil zeggen aan beide kanten van de Muur. Ik herinner me de ontroerende mailart die ik kreeg toegestuurd uit Roemenië toen Ceaucescu nog volop aan de macht was. Zo ontving ik een collage van Ferinka op kwalitatief slecht papier, voorstellende Ceaucescu die in stukken was gescheurd. Hoe het mailartist Ferinka later is vergaan is mij helaas niet bekend. Voor mailart- vrienden als Johan van Geluwe [The Museum of Museums) en Kees Francke betekende de val van de Muur eigenlijk het eind van mailart. Onlangs stelde ik vast dat eens een mailartist altijd een mailartist is. Francke, die zich in 2000 vestigde in Aardenburg, ovedeed plotseling in juni 2002. Hij had tien jaar lang niet meer deelgenomen aan mailartprojecten. Mailart- vrienden uit Nederland, België en Duitsland bewezen hem de laatste eer en ze verspreidden het droevige nieuws binnen het netwerk. Zijn eerder genoemde project The Workers Paradise werd in augustus 2002 in Leipzig wederom tentoongesteld. Figuur 8. Kees Francke postcard (19 De toekomst van mailart 'Maar mailart is dood', verklaarde Peter van Beveren in 1992 op een mailartcongres in het Postmuseum in Den Haag. Van Beveren zelf was in de jaren zestig en zeventig zeer actief. Eerdergenoemde Guy Bleus dacht er duidelijk anders over. Hij verstuurde artistamps binnen wat hij noemt The eternal network. Mailart is nog Mailart 133

Tijdschriftenbank Zeeland

Zeeland | 2002 | | pagina 15