Moet uren in de rij gaan staan
Toch hebben wij hier nooit geklaagd
We werkten verder, onversaagd
Het vrije veer werd klein tarief
Dat namen wij hier maar voor lief
Nu wordt het ons toch echt te zwaar
Dat boksen wij niet voor elkaar
Wij eisen naast belastingplicht
dat Algera nu eind'lijk zwicht
Kom, Kijk, laat nu ook eens een veer
Geef ons de Vrije Veren weer.
Tijdens het gezang bemerkten slechts enkelen de
aanwezigheid van minister Algera, die vanachter
een raam de menigte gadesloeg. In het interview
van 1970 lichtte Colsen toe: "Ik was eens briefjes
voor de Vrije Veren-actie aan het ronddelen op
het veerplein van Perkpolder. Er kwam een man
op me toegelopen en ik stelde mezelf voor als de
voorzitter van het actiecomité Vrije Veren, maar
hij liep verder en ging vervolgens met enkele
PSD-mannen staan praten. De volgende dag zag
ik in de krant een foto van hem. Het was minis
ter Algera. Op de terugweg vanuit de wereldten
toonstelling in Brussel naar Den Haag wilde hij
kennelijk de veerhaven in Perkpolder passeren."
Op het Binnenhof traden de leden van het actiecomi
té de minister binnenshuis tegemoet. De hand
druk tussen Colsen en Algera werd talloze malen
gefotografeerd. Het gezelschap ging naar Algera's
werkkamer, waar de zeven leden thee kregen
geserveerd. "Voorzitter, ik stel voor dat we eerst
maar onze thee uitdrinken en dan maar zullen
beginnen. Maar, ik heb u toch al eerder ont
moet?", vroeg Algera zich plots af. Colsen beves
tigde Zijne Excellentie dat hij dat inderdaad in de
krant had mogen lezen. "Op het veerplein van
Perkpolder." "Ja juist!", reageerde Algera. Colsen
zei tegen de minister dat hij het onvriendelijk van
hem had gevonden, want hij had zich op het
veerplein al voorgesteld en dan hadden ze op
voorhand al even kennis kunnen maken. Honoré:
"Maar ja, die woorden waren natuurlijk allemaal
tegen het zere been, hè."
Alle comitéleden kwamen aan het woord om de
bezwaren naar voren te brengen die in hun res
pectieve branches speelden. Tot besluit kreeg
minister Algera een petitie aangeboden waarin
onder meer stond dat "invoering van nieuwe
veertarieven neerkomt op een nieuwe last voor
Honoré Colsen bij protestactie vrije veren.
Fotoarchief PZC. ZDC, ree.nr. 44215 (1958).
alle schakeringen van de samenleving, en met
name die van Zeeuws-Vlaanderen, welke zeer
remmend zal werken op de ontwikkeling van
deze streek." Volgens de petitie "kan het worden
aangetoond dat kostprijstechnisch deze streek
een nieuwe achterstand zal worden opgedrongen,
welke belemmerend zal werken op de verheugen
de vooruitgang der na-oorlogse jaren van land
bouw, handel, industrie, transport, middenstand,
sport en cultuur."
Naarmate de tijd vorderde verliepen de onderhande
lingen steeds stroever. Toen na drie kwartier
Algera het bezoek wilde afsluiten, zei hij dat het
laatste woord over deze kwestie nog niet was
gesproken. Daarop schoten de aanwezigen in de
lach. Algera, in ernst: "Wij hebben nu wel een
mondeling akkoord met Gedeputeerde Staten
maar nog niet op schrift." Colsen reageerde met
het gebaar van handjeklap onder veehandelaren:
"Excellentie, als wij veehandelaren mondeling
akkoord zijn met elkaar dan geven we een hand
jeklap en dan is het erdóór ook!" Colsen gaf later
toe toch iets te scherp te zijn geweest met zijn
volgende woorden: "Ja, excellentie, u wilt ons in
niets helpen, en de Kamers zullen het uiteindelijk
uitmaken en als de Kamers het hebben uitge
maakt dan zult u moeten verdwijnen!" Bij die
162
Vrije Veren
