Op het Binnenhof werd telkens de leus gescandeerd
"Brussel! Brussel! Brussel!", luidkeels gevolgd
door het Belgische nationale volkslied "de
Brabanqonne". Er waren spandoeken te lezen met
"Wat wordt onze hoofdstad? Amsterdam of
Brussel?"
Colsetr zei later dat ook hij zich persoonlijk heeft
ingespannen om Belgische vlaggen van auto's te
verwijderen. Het groeide hem echt boven het
hoofd. Colsen benadrukte dit soort separatistische
neigingen absoluut niet te zullen dulden. Als het
actiecomité in Zeeuws-Vlaanderen niet had
samengewerkt zoals nu was geschied, dan had
den er zeker vreemde uitwassen plaatsgevonden.
Ook de schrijvende pers had als stemmingmake
rij tje op voorhand het lezerspubliek al te proeven
gegeven dat er gewapende paramilitairen met-
Belgische vlaggen in Den Haag zouden aantre
den. Nog vóór de grote actiedag werd in Ouden
bosch een protestmars georganiseerd door
Zeeuws-Vlaamse studenten en daar was een van
de leuzen: "Geen vrije veren, dan in België stude
ren!" Ook de burgemeester van Biervliet liet zich
ludiek ontvallen dat Zeeuws-Vlaanderen "best
een potje met België wil vrijen, maar er niet aan
denkt om ermee te trouwen!"
Beschouwingen over Colsen
Tien jaar na Colsens verscheiden klinkt zijn naam
uit de mond van PvdA-politicus De Vries uit
Oostburg: "Als een heilige is hij voor Zeeuws-
Vlaanderen geweest, en een martelaar ook."
Politici van divers pluimage gebruikten jarenlang
zijn naam als voorbeeld van iemand die echt iets
voor elkaar kreeg, voor Zeeland en voor Zeeuws-
Vlaanderen. Te pas en te onpas roepen politici
dat er weer eens een nieuwe Honoré Josephus
Colsen zou moeten opstaan.
Thuur de Krijger, die ooit fungeerde als de public
relations-man van Honoré, gelooft niet dat er
nog mensen als Honoré geboren worden. Honoré
Colsen, held der Vrije Veren, werd in een kranten
kop ooit omschreven als "Rattenvanger van
Sluiskil bleek Tovenaarsleerling".
In veel beschouwingen in de landelijke en regionale
pers stelden journalisten vast dat Honoré Colsen
tijdens zijn acties doorgaans uit onbaatzuchtig
heid handelde. En wie hem in levende lijve heeft
meegemaakt weet dat Honoré zichzelf totaal niet
wegcijferde. Colsen neigde naar een haast mili
tante houding die ertoe leidde dat hij door zijn
directe omgeving gemakkelijk als leider werd
erkend. Maar bovenal moet Colsen een gevoels
mens geweest zijn, en die kom je niet vaak tegen
onder politici. Wellicht dat daar een groot deel
van zijn kracht in school om anderen te begees
teren. Uit zijn houding sprak niet altijd een even
grote mate van tact, maar wel van oprechtheid
en rechtschapenheid. Zijn houding was ondeel
baar opgebouwd uit een mengeling van zacht
moedigheid en felheid.
Phons Bakx
Met dank aan: Eric Colsen, Lodewijk Colsen, Theo
Colsen, Bert Gerestein, Loek van Hecke, Petrus
Luijks en Eric-Jan Weterings
Bronnen:
Loek van Heeke. Honoré Colsen, een geboren leider, in:
programmaboekje Gildefeesten Sluiskil (met informatie
afkomstig van Theo Colsen en Willy Colsen), 1989.
Sluiskil, p. 18-19, 22-23, 26-27.
Autocommentaar (opiniekolom), p. 523.
Vaktijdschrift Bedrijfsvervoer, 20 juni 1958, p. 596-597.
De Vrije Zeeuw, 14 juni 1958.
PZC: Streekeditie 'Geen opvolger voor activist Colsen', 3
april 1991, auteur Conny van Gremberghe.
De Post, 22 juni 1958, auteur M.A. Cageling, p. 991-994.
Interview op band met Honoré Colsen, opgenomen op 16
februari 1970 door archivaris M.P. de Bruin in het huis
van de geïnterviewde te Sluiskil.
'Honoré Colsen, een Leider van Nature', uitgezonden op
Omroep Zeeland op 15 mei 2005 (herhaald op 17 april
2006). Samenstelling Phons Bakx, presentatie Maricée Ten
Bosch.
'Vaarwel aan het Kielzog', deel 4: Historisch Perspectief:
De Passagiers van de PSD. Uitzending Omroep Zeeland,
30 maart 2003, op. cit. gesprek Marien Boonman.
Samenstelling/presentatie Phons Bakx.
Vrije Veren
173
