4 gedood zijn. Aan Belgische zijde zouden in totaal
46 doden gevallen zijn.
De geneesheer van Cadzand J.B. Kalschuer ont
ving achteraf een herinneringsmedaille wegens zijn
verzorging van de gewonde marinemensen. Tien
bemanningleden, waaronder Bouricius, krijgen de
Militaire Willemsorde. Van Maldeg'hem, die deze
orde al had sinds 27 oktober 1830, kreeg een aan
vullende eervolle vermelding.
De dramatiek van deze maritieme voetnoot hij
de geschiedenis van de Tiendaagse Veldtocht zou
bijna doen vergeten waar het hier om ging: het
veroveren van de Hazegrassluizen. Dat lukt kapi
tein Van Hopbergen met zijn infanteristen 's mid
dags om half zes moeiteloos. Daarmee was de stra
tegie van Ledel volkomen geslaagd. De inundatie
van Zeeuws-, West- en Oost-Vlaanderen kon des
gewenst ieder moment worden uitgevoerd.
Op 7 augustus vond hij Sint Anna ter Muiden
een gevecht plaats, waar de kapiteins Van Hopber
gen, De Greeff en Dominius met hun compagnieën
en twee stuks geschut de Belgische troepen, die
naar Sluis optrokken, trachtten tegen te houden.
Dat mislukte, maar de Belgische troepen hielden
halt voor Sluis en eerbiedigden de Zeeuwse gren
zen. De buitgemaakte stukken geschut werden
meegenomen en later op Belgische kanonneerboten
geplaatst.
Op 11 augustus was er een laatste bloedig ge
vecht bij Strobrugge aan het huidige Leopoldka-
naal, vijfhonderd meter ten zuiden van Eede op
Belgische bodem. Daarbij vielen aan Nederlandse
zijde zo'n veertig doden en gewonden. In totaal
vielen in augustus ongeveer 120 doden en gewon
den aan Nederlandse zijde in West-Zeeuws-Vlaan-
deren.
Toen de Franse legers de Belgen in de tweede
week van augustus te hulp snelden, was duidelijk
dat Nederland een militair en politiek verloren
strijd streed. Na 12 augustus 1831 vonden dan ook
geen oorlogshandelingen meer plaats.
Het beroemdste slachtoffer uit de Tiendaagse
Veldtocht was, zo bleek achteraf, het paard van de
kroonprins, de Engelse volbloed Alice. Op 12 au
gustus 1831 raakte in de Slag bij Bautersem Alice
haar rechter voorbeen kwijt door een voltreffer van
een Belgisch kanon. Dit dramatische moment wordt
o.a. door de Nederlandse historieschilders Nicolaas
Pieneman en Cornelis Kruseman en in ontelbare
anonieme gravures vereeuwigd."
Ledel bleef commandant van District IV en
overleed in Oostburg op 17 juni 1835. Op 22 juni
daaropvolgend werd hij 's avonds om negen uur op
het rooms-katholieke deel van de begraafplaats in
Oostburg begraven.2" Onder een rond 1970 nieuw
vervaardigde sarcofaag is zijn graf daar nog te vin
den, aan vier kanten ingesloten en ingebouwd door
andere graven.
Waardering
Achteraf is te reconstrueren waarom Ledel door ve
len niet naar waarde werd geschat.
- Zijn strategie lijkt laf in een tijdperk waarin on
besuisdheid en onbezonnenheid gelijkgesteld wer
den aan heldhaftigheid.
- Veel militairen hadden de Belgen graag mores
geleerd door een aanvalsoorlog op het grondgebied
van West- en Oost-Vlaanderen te beginnen en de
louter defensieve strategie van Ledel stuitte hen
daarom tegen de borst.
- De zittende - protestantse - regenten van District
IV vonden dat Ledel niks deed, terwijl actie en het
behalen van roem bij uitstek militaire waarden
heetten te zijn. Zij vonden zijn strategie apathisch
en de man geen vent. Bovendien waren ze toch een
beetje bang voor hem, omdat hij niet streefde naar
populariteit bij hen of bij wie dan ook.
- Regelmatig worden er ook klachten geuit dat de
regenten op bepaalde, naar hun mening 'strategi
sche' plaatsen geen troepen zien en dat Ledel 'net
ergens anders was' als er onveiwacht en onvoor
zien ergens gevechten uitbraken. Deze klachten lij
ken uitsluitend te wijten aan de angst onder de
protestante regenten voor hun eigen maatschappe
lijke positie, indien Zeeuws-Vlaanderen zou wor
den meegezogen in de maalstroom van de Belgi
sche opstand.
- Grég'oire29 en andere tegenstrevers hadden waar
schijnlijk graag gezien dat Ledel zich tot de partij
van de kroonprins zou hebben bekeerd, maar tot
zijn dood bleef hij vierkant achter koning Willem I
staan.
- Ledel, die katholiek was, werd mogelijk door de
katholieken in de regio ook nog verweten dat hij
recht-door-zee de belangen van de noordelijke ge
westen verdedigde, terwijl hij in zijn functie ook
aansluiting" van Zeeuws-Vlaanderen bij het zuiden
had kunnen bewerkstelligen.
- Het desavoueren van Van Andringa de Kempe-
naer op Java zal hem machtige vijanden in adel
lijke (vooral Haagse) kringen en onder Indische
Joseph Ledel
85
