minder tot leven als men onkundig' blijft over de
historische achtergrond van wat er allemaal te zien
is. Het best kunt u zich uiteraard met dit boek in de
hand naar het museum begeven en een uurtje of
wat voor de tapijten gaan zitten. Dan kunt u rustig'
de kanonnen zien bulderen, de schepen zien explo
deren en de her en der dobberende wrakstukken, de
hulpeloze drenkelingen en de rondvliegende lede
maten bekijken. Zo kunt u zich een indruk vormen
van de verschrikkingen van het krijgsgeweld aan
het einde van de zestiende eeuw. U zult dan ook
merken, dat De tapijten van Zeeland niet alleen een
heel g'oed boek is, maar ook een heel leuk boek.
Heyning heeft de tapijten minutieus bestudeerd en
alles toegelicht wat op grond van haar onderzoek
toegelicht kon worden. Uiteraard is dit deel van het
boek uitvoerig in kleur geïllustreerd.
Een contemporaine kaart van Zeeland waarop
men de locaties van de gevechten kan vinden, een
vertaling van de Latijnse teksten op de tapijten
(onduidelijk is overigens waarom deze niet bij de
behandeling van de afzonderlijke tapijten is opge
nomen) en een verantwoording van de gebruikte li
teratuur, de illustraties en de opzet van dit boek
besluiten deze mooie studie van enkele topstukken
van het Zeeuwse en het nationale erfgoed.
De vormgeving van het boek had beter gekund.
Er is gekozen voor een modern en sterk artistiek
ontwerp: de katernen zijn zonder rug' gebonden (in
uw boekenkast zult u dit boek daarom niet zo ge
makkelijk kunnen terugvinden) en het voor- en
achterplat worden gevormd door een transparante
folie die meegebonden is maar waarvan de andere
helft dus op een willekeurige plaats in het boek te
recht gekomen is (namelijk tussen het eerste en het
tweede katern en tussen het voorlaatste en het laat
ste katern). Voor de tekst is een schreefloze, in vet
gedrukte letter gekozen die maar weinig lezers zal
kunnen bekoren en die een lelijke, zwarte en zware
bladspiegel geeft en op den duur onprettig leest. De
noten en delen van de inhoudsopgave zijn daaren
tegen in een dun, iel lettertype gezet dat te sterk
contrasteert met de vetgedrukte letter van de
hoofdtekst. Dit ontweqr past in het geheel niet bij
de aard van het boek en doet bepaald afbreuk aan
het karakter van deze mooie studie van de Zeeuwse
wandtapijten. De vormgeving" van dit boek laat
zien, overigens net als het nieuwe museum zelf, dat
een overdreven hang' naar artisticiteit, esthetische
behaagzucht en een geforceerd modernisme de
(historische) functionaliteit in de weg kunnen
staan; in het museum dient de presentatie de col
lectie niet, maar de collectie de presentatie (die
overigens op zich zeer fraai is); voor de hier be
sproken publicatie g'eldt mutatis mutandis hetzelfde
(al is de 'presentatie' hier minder goed geslaagd).
Het ontgaat het Zeeuws Museum kennelijk dat de
dingen bij elkaar moeten passen. Positief is wel dat
het boek prachtige kleurenafbeeldingen van de
tapijten bevat, zowel van de kleden in hun geheel
(in het voorwerk, al hadden de foto's van het beleg'
van Zierikzee, de slag bij Bergen op Zoom en de
slag bij Rammekens beter niet gesplitst kunnen
worden) als van de becommentarieerde details. Ook
heeft het boek een prachtig ontworpen voorplat,
ondanks de dubieuze keuze van het materiaal. Dat
het Zeeuws Museum zich terdege bewust is van het
belang van de wandtapijten en de kwaliteit van dit
boek, blijkt uit het feit dat een Engelse en een
Duitse vertaling' beschikbaar zijn.
De kritische opmerkingen over het ontwerp
moeten de lezer er zeker niet van weerhouden deze
publicatie aan te schaffen. De tapijten van Zeekind
is waarschijnlijk de definitieve studie van dit vrij
wel unieke erfgoed en het is, zoals gezegd, een
voortreffelijk en een leuk boek.
Frits Smulders
120
Boekbesprekingen
