Ontpolderen
eeland 17.1
Dit woord valt in deze editie van dit blad voor de
eerste en de laatste keer. Reeds lang woedt de dis
cussie over de vraag of de Hedwigepolder en het
Zwin moeten worden 'teruggegeven aan de natuur',
zoals veel politici en andere belanghebbenden het
in hun dieventaaltje formuleren. Een belangrijke
rol in het debat spelen de Scheldeverdragen. Voor
malig Scheldeloods Doeke Roos onderzocht de
geschiedenis van die overeenkomsten, zonder
daarin het in de aanhef van dit stukje genoemde
begrip ook maar een keer te noemen.
Daarmee past zijn verhandeling prima in de
formule van dit blad: informatie bieden over Zee
land op een wetenschappelijk verantwoorde wijze,
zonder de actualiteit uit het oog te verliezen. Die
actualiteit mag echter geen alibi zijn om stelling te
nemen in actuele discussies. Roos verklaart in zijn
bijdrage dat hij hoopt daarmee 'Nederlanders en
Belgen nader tot elkaar te brengen'. Voor een
wetenschapper die de polemiek doorgaans niet
schuwt, is dat een opmerkelijke mededeling'.
De lezer oordele zelf in hoeverre Roos die stelling
waarmaakt.
Ook taalkundige Veronique de Tier schurkt met
haar bijdrage over de Zeeuwse Klapbank tegen de
actualiteit aan. Nog tot het einde van dit kalender
jaar reist deze expositie door Zeeland. Het artikel
gaat in op het hoe-en-waarom van deze 'Zeeuwse-
dialectenexpositie'. Aanvankelijk stond deze bij
drage gepland voor het laatste nummer van vorig
jaar. Omdat daarin een groot stuk verscheen van
lexicoloog Piet van Sterkenburg over de verschij
ning van het Zeeuws Etymologisch Woordenboek
leek het de redactie beter om de bijdrage van De
Tier een nummer op te schuiven. Uit reacties van
lezers blijkt dat ze liever een blad onder ogen
krijgen met verschillende onderwerpen, dan een
periodiek waarin een onderwerp domineert.
Over reacties van lezers gesproken. Het katern
met gedichten van Emma Burns en vormgeefster
Femke Gerestein in het vorige nummer leverde het
nodige commentaar op. Van 'prachtig' tot 'ik snap
het niet'. Helaas stelde geen van de respondenten er
prijs op zijn of haar reactie in dit blad te zien afge
drukt. Zeeuwen bin kennelijk nog steeds stug.
De door lezers gewenste variatie krijgt mede
gestalte in de rubrieken 'ruilverkeer', 'recensies' en
'genootschapszaken'. In laatstgenoemde rubriek
deze keer geen actuele zaken, maar een terugblik.
Het 'Zeeuwsch Genootschap' was ooit een door
Middelburgse notabelen gedomineerd gezelschap,
waarvan iemand pas na een strenge ballotage lid
kon worden.
Eertijds - en nog immer - bekende figuren als
wetenschapper Charles Darwin en literator Louis
Couperus stonden op de ledenlijst. Darwin voelde
zich vereerd te worden gevraagd, maar Couperus
had bij nader inzien bedenkingen. Bijdragen van
Jan de la Hayze en ondergetekende geven een
indruk van de manier waarop eertijdse Zeeuwse
notabelen omsprongen met hun prominente
leden.
De variatie aan onderwerpen blijkt verder uit
de besproken boeken. Over libellen in Zeeland,
buitgemaakte brieven uit Engelse archieven van
bemanningen van de vloot van Vlissinger Michiel
de Ruyter en de rol van landarbeiders op Noord-
Beveland in de vorige eeuw.
En in de 'signaleringen' wordt hard gevloekt in
de Zeeuwse wetenschappelijke kerk. In die rubriek
staat een (korte) bijdrage over de in Breskens
geboren voetballer Willem van Haneg'em.
Een boek over een voetballer in Zeeland1 Het
moet niet gekker worden. Woedende of instem
mende reacties ziet de redactie gaarne tegemoet.
Eric-Jan Wetering's
Voorwoord
1
