Geluidsisolatie tussen woningen
(van 1969 tot nu)
Ing. M.C. Louws
Geluidsoverlast tussen woningen is een probleem
waar veel Nederlanders mee te maken hebben. Iso
latie, op welke wijze dan ook, lijkt de oplossing van
dit probleem. De redactie van Zeeland ontving een
artikel van ing. M.C. Louws, van 1969 tot en met
1991 hoofd van de afdeling Bouw- en Woningtoe
zicht en Milieu van de gemeente Middelburg. Hij
zet daarin uiteen hoe hij zocht naar methoden om
dit probleem aan te pakken.
Een gelukkige vader vertelde mij onlangs bij een
toevallige ontmoeting': "Mijn zoon heeft in Nieuw-
Vennep een huis gekocht, in een rijtje, de woning
is nog' in aanbouw; je kan nu nog door de schei
dingsmuren met de buren heen kijken. Die twee
muren en de luchtlaag daartussen is om geluid van
de buren tegen te houden. Dat is beter geregeld dan
in mijn eig'en huis, want ik hoor nogal wat van
mijn buren en dat is niet altijd leuk."
Aanleiding
In 1958 verhuisden mijn vrouw en ik met ons
dochtertje, dat juist haar eerste stapjes kon zet
ten, in Vlissingen van een noodwoning' naar een
flatje op de eerste verdieping. Voor die tijd was
het een leuke woning, maar als ons meisje op haar
schoentjes over het linoleum op de betonnen vloer
tippelde, gaf dat overlast voor de bedlegerige oude
dame onder ons. Dus liepen wij op sokken en hiel
den ons zo stil mogelijk.
Driejaar later betrok ons gezin een leuke
nieuwe rijtjeswoning in Capelle aan den IJssel.
Voor pa, ma en drie kinderen precies op maat. Van
de ene kant hoorden wij echter van acht mensen
de vrolijkheid en de ruzies bijna woordelijk en van
de andere kant hoorden wij de pianolessen van
drie tieners en het overigens goede spel van pa. Ik
probeerde in die tijd nog wat dieper in de wiskunde
te duiken, maar door dat burengeluid lukte dat niet
altijd. Ik heb me toen vast voorgenomen aan dat
probleem in de toekomst wat te gaan doen.
In 1969 werd ik benoemd tot hoofd van de
afdeling Bouw- en Woningtoezicht en Milieu in
Middelburg. Dat was een kleine, overzichtelijke
afdeling en ik was in de gelegenheid om extra op
geluidsisolatie te letten. Wij betrokken een juist
opgeleverde, slecht geïsoleerde hoekwoning'. We
konden horen of de buurman of de buurvrouw het
toilet bezocht en ook hun meningsverschillen kon
den we bijna woordelijk volgen. Een collega ver
telde mij over de geluidshinder die hij ondervond
in een tussenwoning in een andere Middelburgse
wijk. Het verhaal van deze collega werd gestaafd
door een recent buurtonderzoek, waaruit bleek dat
te veel geluid de woningscheidende muren pas
seerde. Deze collega spoorde mij aan te proberen
'er wat aan te doen'. Hij wist zeker dat het in heel
Nederland (bar?) slecht was gesteld met geluidsiso
latie tussen woningen.
Zoeken en studeren
Slechte geluidsisolatie tussen woningen in Capelle
aan den IJssel en in Middelburg. Hoe zou het in
de rest van het land zijn? In Nederland werden
toen overal ongeveer dezelfde woningen gebouwd,
met grofweg dezelfde indeling' en ongeveer even
dikke muren en vloeren. Toch eens informeren bij
TNO. Een medewerker van de afdeling Geluid en
Licht vertelde mij dat de toestand vrijwel overal
hetzelfde is: "Als wij een enkele keer meten, spant
het erom of we klasse 'matig' halen, maar dikwijls
is de uitkomst lag'er." Ik hoorde dat de situatie in
de flatbouw even matig was als die bij laagbouw-
woningen.
De Bouwvoorschriften eisten dat voldaan werd
aan de minimumnorm van het Normblad NEN
1070, dat is de klasse 'matig' (is 0 dB)1. Mijn con
clusie was dat een deel van de, ook recent (1969)
gebouwde woningen, niet voldeed aan de bouw
voorschriften. TNO-ingenieurs2 beaamden dat. Ver
der hoorde ik van hen dat gemeenten vrijwel niets
deden aan controle (metingen). Verder deden de
verantwoordelijke ministeries niets aan bijstelling
van de normen.
Dat laatste was merkwaardig als je constateert
dat muren tussen woningen in 1969 even dik of
zelfs dunner werden gemaakt dan honderd jaar
geleden, terwijl de laatste twintig jaar veel 'harde'
Geluidsisolatie
147
