Zeeuwse Landschap aan het woord te laten, al was
het alleen maar voor een weerwoord. Ook van een
geëngageerd journalist mag op zijn minst enige
nuancering worden verwacht.
Verder heb ik moeite met de historische paral
lellen die de auteur trekt. Om aan te tonen dat
Zeeuwen in de regel gezagsgetrouw zijn en dat het
optreden van de Aktiegroep Oosterschelde Open
dus in zekere zin uniek is, kan hij slechts drie voor
beelden uit de geschiedenis noemen waaruit al eer
der opstandigheid onder de Zeeuwse bevolking
blijkt: 1572 (de oorlog tegen Filips II), 1778 (verzet
tegen de nieuwe psalmberijming) en 1922 (een
landarbeidersstakingj. De lijst van opstanden is
echter veel en veel langer. Kijk bijvoorbeeld maar
naar Vlissingen, waar de acties van de radicale
arbeidersbeweging' uitgebreid zijn geanalyseerd
door Bert Altena in zijn in 1989 verschenen proef
schrift Een broeinest der anarchie). En wat te den
ken van de staking bij De Schelde in 1928, ruim
veertig jaar later beschreven door L.W. de Bree? En
dan heb ik het nog niet eens gehad over de ontel
bare opstanden van arbeiders die betrokken waren
bij de inpolderingen en aanleg van kanalen en
spoorwegen in de negentiende eeuw. Ook van de
felle twisten tussen patriotten en prinsg'ezinden een
eeuw eerder schijnt de auteur geen weet te hebben.
Ten slotte nog een opmerking' over de bronver
melding. Ik vind het jammer dat in een uitgebreid
werk als dit de annotatie ontbreekt. We vinden
weliswaar een lijst van gebruikte (schriftelijke en
mondelinge) bronnen, maar deze g'even in tegen
stelling' tot een notenapparaat nooit de mogelijk
heid tot een nauwgezette verificatie van het feiten
materiaal. Verder doet de literatuurlijst wat
willekeurig aan. Waarom maakt de auteur wel
gebruik van een verouderd werk als dat van J.
Ermerins uit 1788, waarin het verdronken Reimers-
waal centraal staat, en waarom noemt hij het stan
daardwerk over de Ramp van Selma Leydesdorff
uit 1993 Het water en de herinnering. De Zeeuwse
watersnoodramp. Met een fotorapportage van Ed
van Wijkniet eens?
Albert L. Kort
Ellen de Vriend-de Jong, 100jaarScheldemond, Mid
delburg, Den Boer/De Ruiter 2008, 224 pp. 35,
ISBN 978-90-74576-94-9.
Wat tegenwoordig het Scheldemond College heet in
Vlissingen, bestond in 2008 honderd jaar. De hui
dige scholengemeenschap voor VMBO tot en met
Gymnasium heeft 1908 als 'stichting'sjaar'gekozen,
omdat toen in Vlissingen de hbs als een van haar
vele voorgangers werd opgericht. Dat heuglijke feit
was reden voor een reünie en de uitgave van een
jubileumboek. Een trieste uitgave. Scheldemond was
mijn school (in de jaren zeventig' van de vorige
eeuw), en ook die van mijn ouders, oom, zussen en
vele andere bekenden. Een boek daarover hoop je te
g'aan lezen met de glimlach der herkenning. Welke
leraren staan erin, wie herken ik op de klassenfoto's.
Voortgezet onderwijs in Zeeland in de vorige
eeuw was - althans in Vlissingen - vrij overzichte
lijk. Kort samengevat betekende het dat bijna
iedereen die na de lagere school kon 'doorleren', op
Scheldemond of op een van zijn rechtsvoorg'ang'ers
terechtkwam. Een kleine groep ging naar protes
tants of katholiek voortgezet onderwijs in Middel
burg of Goes.
Het boek hangt helaas van slordigheden aan
elkaar. Die beginnen al bij het eerste foto-onder
schrift, waarin wordt vermeld dat de hbs 'vanaf
1900' in het daarin vermelde gebouw was geves
tigd. 1900? Was de stichting van de hbs in 1908
niet de aanleiding' voor dit jubileum(boek)?
Veel bijdragen van oud-leerlingen lijken nau
welijks geredigeerd. Sommigen kunnen schrijven,
te veel anderen hakkelen maar wat. Veel bijdragen
besluiten na een 'en-toen, en-toen, en-toen'-ver-
handeling' met het besluit 'Nou, dat is alles wat ik
nog weet'.
Voor veel Zeeuwen was hun tijd op Schelde
mond een bepalende fase in hun leven. Ik denk met
warmte terug aan veel docenten die mij wijzer
maakten. Dat geldt waarschijnlijk ook voor de
auteur van dit flutboek. Zij had echter een ander
vak moeten kiezen.
Eric-Jan Weterings
48
Boekbespreki ngen
