rij en adel en Quintus trok gelijk partij voor de
Democraten tegen de aristocratische Whigs. Hij
schreef aan het beg'in van 1850: "...wij gelooven
dat elke lezer reeds lang' gevoeld heeft, dat wij de
leer van Jefferson zijn toegedaan en het dus
naauwlijks behoeft gezegd te worden, dat de
Nieuwsbode tot de partij der Democraten behoort...
Hij, de ware democraat, erkent alle klassen van
zijne medeburgers, en behandelt de arme met even
zooveel achting als de rijke... Hij verspreidt naar-
stig'lijk de waarheden van het democratisch geloof
en draagt zoo doende toe tot de instandhouding
van juiste principels en de altijddurendheid onzer
vrije instellingen en wetten."17
Naast een principiële kant aan deze politieke
voorkeur, zat er ook een zakelijk voordeel aan.
Plaatselijke Amerikaanse kranten overleefden
alleen dankzij subsidies van een politieke partij.
Dat gold ook voor Quintus, die zijn stempel als
redacteur op de inhoud drukte en zijn politieke
voorkeur breed uitmat. Hij drukte rapporten voor
de staat Wisconsin en handelde in koffie en Hol
landsejenever, totdat twee zakenlui op de verdie
ping onder de drukkerij een slijterij openden.18
Zelf deed hij geregeld een gooi naar een politieke
post, maar zonder succes. Hij begon als Demo
craat, gaf enige tijd het Engelstalige partijblad de
Democratie Secretary uit, maar liep in 1854 over
naar de Republikeinen uit frustratie over het toe
staan van slavernij in noordelijke staten, hopend
om via deze nieuwe partij een functie in de wacht
te slepen.19 Quintus werd tot secretaris van het
gerechtshof gekozen, maar verloor dat ambt twee
jaar later. Omdat de Republikeinse Partij nog
volop in de oprichtingsfase verkeerde, waarin
wilde ideeën over de vrijlating van slaven, angst
voor immigranten en persoonlijk opportunisme
de stabiliteit ondermijnden, keerde hij in 1857
terug in het kamp van de Democraten.
Deze dubbele oversteek maakte zijn abonnees
onrustig. Velen zegden hun abonnement op.
Inmiddels was Amerika in een economische
depressie terechtgekomen en raakte de gezond
heid van Quintus ook in een crisis. In het voor
jaar van 1858 verkocht hij zijn krant aan de Duit
ser A. Pott, die al driejaar als vertaler en mede
redacteur aan het blad was verbonden. De ver
koop ontsloeg hem van zijn redactionele ver
plichtingen zodat hij in de zomer een bezoek aan
zijn verwanten en vrienden in Zeeland kon bren
gen. Inmiddels had Jacob een eigen gezin.20
Verhuizing
Vlak voor de lancering van zijn krant in 1849
moet Jacob in het huwelijk getreden zijn met
Catharina Souffrouw. Hun eerste zoon John stierf
als kind en twee dochtertjes overleden voordat ze
een jaar oud waren. De omvang van het gezin
bleef beperkt tot een derde dochter Jennie, gebo
ren in 1854, en een tweede zoon John, die vijf
jaar later het levenslicht zag.
De zomer van 1858 was een keerpunt in het
leven van Jacob Quintus. Niet vaak keerden
immigranten zo spoedig terug voor een bezoek
van drie maanden. Op 3 juni 1858 arriveerde
Jacob Quintus met vrouw en vierjarig dochtertje
Jennie in Rotterdam om via Antwerpen de
(schoon-)familie in Oostburg en de maand daarop
Zierikzee te bezoeken. Op 28 augustus keerden ze
via Rotterdam, Hull en Liverpool naar New York
terug.21
Na deze reis verhuisde Quintus naar de stad
Grand Rapids in Michigan, waar hij meer econo
mische mogelijkheden vermoedde onder de dui
zenden landgenoten aldaar. In die plaats had zich
al eerder zijn zwager Leendert Dooge gevestigd.
Sinds 1854 was deze de eigenaar van een 'Nieuwe
Hollandsche Winkel' in het centrum van deze
jonge stad. Een bezoek aan Grand Rapids in mei
1857 had Jacob ervan overtuigd dat de stad zich
zou gaan ontwikkelen tot de tweede stad in de
staat Michigan, dankzij de overvloedige water
kracht, goedkope bouwmaterialen en de uitste
kende verbindingslijnen. Er waren drie spoor-
weglijnen in aanleg, die de stad met alle hoeken
van de staat zouden verbinden en die met land-
schenkingen door de deelstaatregering werden
ondersteund. Daarnaast stond het onderwijs er op
hoog niveau en was het winkelaanbod uitstekend.
Frans van Driele had er in 1849 de aanzet gege
ven voor een Nederlandstalige protestantse kerk.
Steeds meer Nederlanders vonden werk in de
grote en kleine fabrieken, de ommelanden bloei
den en een haven bij Holland zou de economische
positie van de streek nog verder versterken.22
Deze inschatting bleek juist. Quintus begon
opnieuw als uitgever, maar er was wel meer con
currentie in de stad. Hij publiceerde zeven jaar
lang het Democratische blad de Amerikaansche
Stoompost (1859 tot 1866). Ook op latere leeftijd
kon hij het krantenmaken niet laten. Nog in 1884
probeerde hij met De Nieuwe Courant een lezers-
108
Jacob Quintus
