Toen werd de tijd een rechte lijn:
de school gaat aan,
het licht gaat uit
en één plus één is twee
enabc...
daar schrijven we de waarheid mee.
De jaren gaan dan snel voorbij,
de tijd wordt strijd,
gaat heen en weer,
rekt als een veer
naar links, naar rechts
maar lineair en zonder keer.
Tot aan het eind de schommelstoel
het inzicht geeft
in het stiltepunt,
het evenwicht
en het besef dat het abc
slechts lineair een waarheid schrijft;
dan krimpt de tijd vanzelf ineen
en één plus één is één.
1È
