goed met kinderen omgaan: hij liet zijn leerlingen
in hun waarde, wist hen te motiveren (onder meer
met persoonlijke stukjes die hij voor hen compo
neerde en die vol grapjes zaten) en hij verloor
nimmer zijn geduld of zijn gevoel voor humor.
In januari 1977 werd Leen benoemd tot orga
nist van de Middelburgse Koorkerk (een vrijzin
nig-protestantse en remonstrantse gemeente).
Zijn spel werd gewaardeerd wegens het spirituele
en speelse karakter.
Beide reguliere taken, die van muziekpeda
goog en kerkorganist, heeft hij vervuld totdat zijn
ziekte, die zich in het voorjaar van 2009 open
baarde, het hem onmogelijk maakte om verder te
werken. Toen hij in april, op Witte Donderdag, te
horen kreeg dat hij ongeneeslijk ziek was, rea
geerde hij met de woorden dankbaar te zijn dat
hij zestig jaar lang gezond was geweest, en dit
tekende hem. Zijn vroege dood in de zomer van
dit jaar maakte een einde aan een veelzijdig en
vruchtbaar leven ten dienste van de muziek.
De uitvoerend musicus
Als uitvoerend musicus had Leen de Broekert een
drukke concertpraktijk. Behalve in eigen land
trad hij als pianist en organist op in Duitsland en
België, alsook in Engeland, Frankrijk, Italië en
Zweden. Hij gaf solorecitals en trad op met ande
ren, soms in kamermuziekensembles. Hij speelde
onder meer met de violisten Jo Juda en Johannes
Leertouwer, de hoboïst Frank de Bruine, de bari
ton Claus Ocker, de altmezzo Lucienne van
Deyck, de sopraan Marjanne Kweksilber en de
pianiste Janine Dacosta. Met cellist Martijn Kooi
man, fluitist Ferenc Hutyra en bariton Rob van
der Meule vormde hij vaste combinaties. Een
enkele keer concerteerde hij met het Zeeuws
Orkest, bijvoorbeeld in werk van Francis Poulenc.
Alleen al in het concertseizoen 2006-2007 ver
zorgde hij veertien concerten, als fortepianist of
organist of als pianist of klavecinist in een
ensemble. Deze concertpraktijk combineerde hij
nog eens met vier openbare lezingen over de lied
kunst in de winter van 2007.
Leen was een bevlogen en veelzijdig musicus.
Hij bezat een grote kennis van de muziekhistorie,
hij was door en door muzikaal en had een gewel
dige voordracht, zoals Jeanette Vergouwen in de
PZC van 17 augustus jl. schreef. Hij stond boven
de techniek en had een indrukwekkend stijlge
voel, voornamelijk voor de componisten die hem
het dichtst aan het hart lagen en die hij het liefst
vertolkte: Buxtehude, Bach, Scarlatti, Mozart,
Haydn, Beethoven en Schubert. Ook kon hij
geweldig improviseren op het orgel. De liefde
voor de toonkunst zat heel diep bij hem. Zijn
interpretaties waren persoonlijk en droegen een
eigen stempel zonder dat hij zich evenwel als
vertolker tussen de muziek en de luisteraar
plaatste en zij boeiden iedere keer weer. Onder
zijn handen zongen piano, klavecimbel en orgel.
Een recital van Leen was dikwijls een belevenis.
Opnamen en nalatenschap
De muzikale nalatenschap op geluidsdrager van
Leen de Broekert telt twee langspeelplaten en zes
eigen cd's (cd-opnamen van concerten die niet in
de handel zijn gebracht, blijven hier buiten
beschouwing). Zijn eerste opnamen dateren van
het midden der jaren zeventig: in 1976 en 1977
verschenen twee langspeelplaten waarop hij
samen met de fluitist Ferenc Hutyra werk voor
fluit en piano van Kuhnau, Chopin, Reinecke,
Hoffmeister en Reicha ten gehore bracht. Tussen
1996 en 2008 verschenen er zes cd's bij het label
Zefir. Hierop speelt Leen orgelwerk van de com
ponisten Bach, Buxtehude, Böhm, Couperin,
Daquin, Mozart, Mendelssohn, Beethoven, Ros
sini en Boëly, alsook eigen werk, en fortepiano-
werk van Mozart, Haydn en Schubert.1 De toe
lichtingen bij de muziek schreef hij zelf. Tot slot
werden in 2005 bij De Banier in Utrecht opnamen
van hem op drie Zeeuwse historische orgels uit
gebracht in de 20-delig"e cd-reeks Dutch Organs
1511-1896. Zijn laatste cd, die in 2008 ter gele
genheid van zijn dertigjarig jubileum als organist
van de Koorkerk verscheen, werd opgenomen op
het Van Vulpenorgel in die kerk. Het was de eer
ste keer dat dit instrument werd gedocumenteerd
op een geluidsdrager. Het carillon van de Abdij
toren werd ervoor stilgezet...
Leen was niet alleen uitvoerend musicus. Hij
componeerde ook zelf, zowel voor piano als voor
orgel. Tijdens de herdenkingsbijeenkomst op 16
augustus werden enkele werken van zijn hand
gespeeld, en menigeen zal verrast zijn geweest
door de muzikale kwaliteit van dit werk dat, wat
het orgel betreft, in een Frans, laatromantisch
idioom is geschreven. In zijn nalatenschap bevin
den zich een aantal onuitgegeven manuscripten.
146
In memoriam Leen de Broekert
