ten. Wellicht is hij al eerder opgekocht door een
van de vele koopjesjagers en oudheidkundigen
die de provincie afstroopten op zoek naar histori
sche voorwerpen. De schaal kwam uiteindelijk in
het bezit van jhr. Victor de Stuers en werd op de
veiling van diens bezit in Parijs in 1932 aange
kocht door de directeur van het Koninklijk Munt
en Penningenkabinet, A.O. van Kerkwijk. Daarna
verdwijnt de schaal uit het zicht.16
De lotgevallen van de tweede tazza van
Sophia Huydecoper (1739-1801) zijn eveneens in
nevelen gehuld. Van haar drie dochters kreeg de
oudste, Sophia Maria, de tazza die nu door het
Genootschap is aangekocht. Haar tweede dochter,
Anna Cornelia, trouwde in 1786 met mr. Jacob
van Ghesel. De jongste dochter, Johanna Con-
stantia Isabella, trouwde in 1801 met Everard
Rudolf Gerard Huydecoper.17 Het is alleszins
mogelijk dat de vierde tazza nog in het bezit van
een van hun nazaten is. De kans dat Sophia Huy
decoper deze tazza in 1798, toen in het hele land
zilver werd opgevraagd, heeft ingeleverd en doen
omsmelten, is echter minstens even groot.
Vervaardiging
Indien de informatie in de achttiende-eeuwse
familiepapieren correct is, werden de vier tazza's
Courten-tazza, zilveren drinkschaal op voet van onbekende
meester, 1597. Collectie Zeeuws Museum, collectie Zeeuws
Genootschap, G10-011. Foto: Ivo Wennekes, Middelburg.
in opdracht van Guillaume Courten zelfgemaakt:
'ten welken dankbare nagedachtenis door hem
zijn doen vervaardigen vier zilvere drinkschalen
onder zyne nakomelingen nog voorhanden'.18
Gezien de merken en onderlinge verschillen,
moeten de schalen op verschillende momenten en
door verschillende zilversmeden zijn gemaakt. De
tazza die zich in 1932 in de collectie van A.O. van
Kerkwijk bevond, droeg een Engelse keur en een
jaarletter voor 1582. Daarmee lijkt deze schaal de
oudste te zijn. De nu aangekochte tazza draagt
een Middelburgse keur, een jaarletter voor 1597
en een onbekend meesterteken (een naar links
gewend hoofd). De tazza in het Rijksmuseum is
alleen gekeurd met een meesterteken in de vorm
van een hart met drie sterren. De laatste twee
tazza's verschillen ook in de afwerking. De schaal
in het Rijksmuseum heeft een rijk bewerkte voet,
het Zeeuwse exemplaar een gladde, balustervor-
mige voet. In de inscriptie is het hoofdletter
gebruik anders, verschillende woorden zijn
anders gespeld en ook de details van het orna
ment verschillen.
Het feit dat de aangekochte tazza in Middel
burg vervaardigd is, maakt de schaal tot een bij
zonder stuk. Het meeste Middelburgs zilver van
rond 1600 is in de loop van de tijd omgesmolten.
Het weinige dat bewaard bleef, kwam om uiteen
lopende redenen buiten de provincie terecht.
Daardoor was tot nu toe in Zeeland in geen
enkele openbare collectie enig Middelburgs zilver
uit deze jaren te zien. Het meesterteken kon tot
nog toe niet worden geïdentificeerd. Het archief
van het Middelburgse zilversmedengilde ging bij
het bombardement op de stad op 17 mei 1940 ver
loren, evenals de twee platen met de namen en
meestertekens van de Middelburgse zilversmeden
uit de collectie van het Zeeuws Genootschap.
Systematisch onderzoek naar de merken op de
weinige resterende stukken Middelburgs zilver
uit de late zestiende en vroege zeventiende eeuw
zal, in combinatie met archiefonderzoek naar
opdrachten aan zilversmeden, wellicht meer licht
op de vervaardiger van deze drinkschaal werpen.
Belangrijke opdrachten, bijvoorbeeld van de Sta
ten van Zeeland en de stad Middelburg, gingen
rond 1595 naar de Middelburgse zilversmeden
Willem de Jonge19 en Laurens de Rasier.20 In de
eerste jaren van de zeventiende eeuw komen de
smeden Frederik Muntinek21 en Matthijs Molck-
man22 frequent in de rekeningen van de stedelijke
Een tazza van de familie Courten
85
