redden?' Tante Jo zei: 'Ja hoor Kees, ze komen
vast!' Op het laatst zei hij nog: 'Het duurt zo lang.
De Here Jezus zal ons toch wel helpen?' Tante Jo
zei: 'Ja hoor, de Here helpt ons.' Daarna was het
stil. De jongen is toen stilletjes verdronken. Het
water bleef nog steeds stijgen en het kwam tot
aan de lippen van tante Jo."
C. Puijpe, een van de reddingswerkers vanuit
Koudekerke, is vrij snel aanwezig om te helpen.
"Ze willen bij de molen aan de gang, maar dat
kan nog niet. Overal ligt modder, tot in de huizen
toe. Bij de dijk is alles omgeploegd." "We
overwogen de mensen uit de molen te bergen,
maar er was nog geen opruimploeg aangekomen
zodat we eigenlijk niets konden doen. Naast de
molen is de dijk tot aan de duinen weggeslagen.
Bij hoogwater stroomt de zee met grote kracht
naar binnen. Er liepen twee varkens, een geit en
een groot aantal konijnen tussen het puin in het
rond. Midden in de puinhopen springt opeens een
bom met een doffe knal. Er spuit een straal water
en modder omhoog. Later kwamen de auto's aan
en konden we beginnen met het vervoer van zie
ken, gewonden en ouden van dagen die we naar
Oostkapelle brachten."
Gelatenheid
De verhalen van 3 oktober en de dagen erna laten
zich lezen als een macaber boek. Van de maand
oktober zijn het voornamelijk herinneringen van
mensen uit Walcheren. Er is sporadisch inbreng
van Duitse of Engelse zijde. Wat opvalt is de gela
tenheid van de mensen en de stille vanzelfspre
kende manier waarop ze elkaar helpen.
Soms zijn er spannende momenten tussen de
bezetter en de burgers. Neeltje, 47 jaar oud,
schrijft erover op de tweede dag dat Westkapelle
wordt gebombardeerd. Zij is met haar familie
geëvacueerd en zit in Oostkapelle.
Neeltje, (17 oktober 1944): "Vandaag bombar
deren ze weer heel de kust. We lopen van huis
weg tot aan het water, ik kan niet verder. Einde
lijk komt vader thuis. Hij heeft een angstige reis
gehad en zegt: 'Nu ga ik niet meer.' Er komen ook
weer Duitsers op het Herenhuis. Ineens staat er
een roodharig kreng voor ons en zegt dat hij
meisjes moet hebben om de boel schoon te maken
op het Herenhuis. We zeggen dat wij allemaal
vrouwen zijn die voor ons gezin moeten zorgen.
Hij zegt: 'Breng me je persoonsbewijs.' Bie duikt
november 1944, rond li.30 uur. Collectie Royal Marines Museum Portsmouth.
134
Memories to Share
