die verschillende landen hebben doorgemaakt
met betrekking tot het in de media weergeven
van en omgaan met industriële gevaren. Er wordt
vooral gefocust op hoe men in de VS en Mexico
verschillend omging met de groeiende hoeveel
heid beschikbare informatie over de schadelijke
eigenschappen van lood. Het artikel poogt het
discours over industriële gevaren tot een punt te
brengen waar lokale en internationale gevallen
worden vergeleken, om zo een beter beeld te krij
gen van de invloed van verschillende factoren
zoals culturele en historische en, natuurlijk, op
het teweegbrengen van een algemeen begrip van
het gevaar van lood.
Het derde artikel richt zich op de ontwikke
ling van schoktherapie in de Deense psychiatrie.
De auteur komt tot de conclusie dat in Denemar
ken schoktherapie (cardiazoltherapie en elektro-
convulsietherapie) in vrijwel iedere psychiatri
sche instelling werd ingezet zonder veel tegen
werking van sceptici, in grote tegenstelling tot
andere landen met vergelijkbare ontwikkelingen
in de psychiatrie. De auteur roept op tot een ver
gelijkend onderzoek naar de geschiedenis van
schoktherapie om erachter te komen waarom de
ontwikkeling van schoktherapie in Denemarken
zo anders is verlopen.
De geneesheren in Egypte in de Ottomaanse
periode worden onder de aandacht gebracht in het
vierde artikel. De auteur laat zien dat de zeer ver
schillende genezers in die periode zorgden voor
een meervoudig medisch systeem. De studie duidt
erop dat het traditionele onderscheid tussen volks
genezers en opgeleide geneesheren niet altijd telde.
Beiden namen deel aan alle soorten medische the
rapieën. Als er maar genezing intrad, maakte het
de zieke niets uit welke genezer hem behandelde.
Toch bestonden er gilden die verantwoordelijk
waren voor de prestaties van hun leden, en die gil
den kunnen we beschouwen als de wegbereiders
voor de professionalisering van de medische
wetenschap in het negentiende-eeuwse Egypte.
158
Aanwinsten
