Zeeland 22.2
De Middelburgse jaren van Ina van der Beugel
Eric-Jan Weterings
Ina van der Beugel. Wie was dat ook alweer? Haar
naam lijkt thans door (te) velen vergeten, terwijl
deze journaliste en columniste (1914-2003) in de
tweede helft van de vorige eeuw tot het publieke
domein behoorde. Deze medewerkster van Elsevier,
het Handelsblad en later NRC Handelsblad werd
vooral bekend door de bundels van haar columns,
die tientallen drukken beleefden. Zij was een
meesteres van de lichte toon, een humoriste in de
school van Godfried Bomans en Simon Carmiggelt,
maar zonder enige literaire pretentie. Nog minder
bekend is dat zij haar eerste succesperiode (1946-
1964) beleefde in Middelburg, waar haar man
Johan Brokmeier directeur was van de Zeeuwsche
Confectie Fabrieken. De familie Brokmeier woonde
aan het Molenwater in Middelburg, waar de
fabriek grensde aan hun achtertuin aan de Brande-
rijmolengang. Een fabrieksdirecteur en een journa
liste, die als getrouwde vrouw in de jaren vijftig
zelfstandig over de wereld reisde, levert al een bij
zonder verhaal op. Nog mooier wordt het als dat
drukbezette echtpaar medio jaren vijftig een
'meisje voor dag en nacht' inhuurt om voor hun
dochter te zorgen. En dat 'meisje' bewaart thans
als oudere mooie herinneringen aan een bijzondere
vrouw.
Ina van der Beugel werd in 1914 geboren in een
'gegoede'joodse bankiersfamilie in Amsterdam.
Haar ouders scheidden in 1926, wat voor de toen
malige scholiere van de middelbaremeisjesschool
geen traumatische ervaring lijkt te zijn geweest.
In vraaggesprekken in de laatste jaren van haar
leven geeft ze er zelfs een positieve draai aan:
"Mijn vader en moeder hertrouwden allebei en zo
hadden we ineens vier ouders." Na nog een
spoedcursus huishoudschool vertrekt ze naar
Londen om een studie journalistiek te volgen.
Dankzij de vriendschap van haar vader met Piet
Bakker krijgt ze van deze schrijver van (onder
Op de pagina hiernaast: het voorwoord en een illustratie uit:
Ina van der Beugel, Een bosje van dit. Amsterdam, derde druk
1951. Tekening A. Siegenbeek-van Heukelom.
meer) Ciske de Rat de kans om stukjes te schrij
ven voor dagblad Het Volk. Van der Beugel over
leeft de oorlog door onder te duiken. Toch werkt
zij in deze jaren in een bloemenzaak, wat haar
stof oplevert voor een van haar eerste bundels,
Een bosje van dit. Behalve haar ouders en een
broer, is de rest van haar familie vermoord.
In 1945 is ze alweer gescheiden van haar eer
ste man, die - curieus feitje - later in de Ver
enigde Staten zou worden vermoord. Op 6 mei
van dat bevrijdingsjaar komt ze als enige vrouw
in dienst bij het pas opgerichte Elseviers Week
blad, alweer dankzij Piet Bakker. Daar komt ze in
een redactie terecht met grote namen als God
fried Bomans, Eduard Elias en Jo Spier. Van der
Beugel wordt verantwoordelijk voor de rubriek
'vrouwen', wat haar interessante reizen oplevert,
bijvoorbeeld naar de kroning van de Engelse
koningin Elisabeth in 1953 en (in 1956) het
'sprookjeshuwelijk' van de Amerikaanse actrice
Grace Kelly met prins Rainier van Monaco. Over
de kroning van Elisabeth zei ze in een vraagge
sprek: "Een van mijn mooiste opdrachten en dub
bel onvergetelijk omdat ik nog nooit zo ben nat
geregend als die keer en zelden in zo'n enorm
hoog tempo heb moeten werken."
Naar Middelburg
Na haar huwelijk met de Middelburgse onderne
mer Johan Brokmeier in 1946 verhuist Ina van
der Beugel naar de Zeeuwse hoofdstad. Daar
overkomt haar in 1947 een tragedie, als een
levenloos kind wordt geboren. Enkele jaren later
bevalt ze van een gezonde dochter. Haar werk
voor Elsevier is uiteindelijk niet te combineren
met wonen in wat dan nog een uithoek van het
land is. Vanaf 1954 schrijft ze wekelijks een
column voor het Handelsblad, veelal lichtvoetige
stukjes over het dagelijks leven, maar ook 'stevi
ger' epistels over bijvoorbeeld de man-vrouwver-
houding. In het Lectuur-Repertorium 1954 heet
het dat "haar 'moderne' opvattingen weieens irri
terend kunnen werken". Die opvattingen venti
leert ze ook in bundels als Een vrouw over man-
Ina van der Beugel
53
