zonder een vak geleerd te hebben, is dat inder
daad een misdaad tegenover haar zelf. Want als
de kinderen groot zijn, heeft ze meestal nog 25
jaar te goed."
Een dankbaar onderwerp is ook haar woon
plaats, waar ze in de krant over schrijft onder de
titel 'Een stedelinge in de provincie'. Als ze haar
column af heeft, leest ze die altijd voor aan Nel
Heins (toen nog Nel Jansen van Rosendaal), die
van 1954 tot en met 1956 'meisje voor dag en
nacht' is bij de familie Brokmeier. "Ik was een
boerenkind uit Oostkapelle, met weinig opleiding
en een streng religieuze achtergrond. Via-via
kwam ik intern te wonen aan het Molenwater, om
voor hun dochtertje Anne Jet te zorgen." Ina van
der Beugel speelt een grote rol in haar leven. "Ina
heeft mij gevormd. Zij was een engel op mijn
levensweg. Ze heeft me klassieke muziek en lite
ratuur leren kennen, ze leerde me wat het leven
werkelijk is. Ze was een bijzondere vrouw, die me
kennis liet maken met joodse humor. Niet dat ze
gelovig was, maar ze was wel met joodse tradities
opgevoed."
Een meisje voor dag en nacht
Nel woont intern en heeft een kamertje op de zol
der, aan de achterkant van het huis. "Over de
schutting van de tuin hoorde ik de muziek van de
fabrieksmeisjes." Elet huwelijk van de Brokmeiers
is er volgens haar een van "aparte tegenstellin
gen". "Hij was een degelijke man, wat afstande
lijk. Ina was lang, mager, rijzig en een enorme
flapuit. Ze was lelijk en dat wist ze, maar ze had
een enorme charme, warmte, om zich heen. Johan
noemde haar 'de haas' vanwege haar lange tan
den." Ina is niet de enige met een bijnaam in het
huis. Ze noemt Nel 'Sal' van salmon, omdat ze bij
het koken altijd zalmroze wangen krijgt van de
warmte. "Door het huis klonk vaak: 'Sal, kom
hier' en dan las ze me haar zojuist geschreven
column voor, vaak in bed. Middelburg was toen
nog een kleine wereld en als echtgenote van een
fabrikant hoorde ze veel. Dat schreef ze op en dan
mocht ik daar kritiek op leveren. Dat kon ik
natuurlijk niet, meestal vond ik die verhalen
prachtig."
De voornaamste taak van Nel Heins is de zorg
voor dochtertje Anne Jet. Als fabrieksdirecteur is
Brokmeier een drukbezet man en Ina is als jour
naliste vaak op pad. Soms een dag of enkele
Ina van der Beugel, ca. 1948.
dagen, maar ze maakt ook een wekenlange repor-
tagereis door de Verenigde Staten. "Anne Jet en ik
waren gewoon vriendjes, ik was ook nog maar
een jonge meid. Ik haalde haar van school, ik las
haar voor. Vader en moeder waren vaak weg, we
waren hele dagen samen. En als ze weg waren
sliep ik vaak in het ouderlijk bed. Dat klinkt nu
heel vreemd, zeker voor die tijd, maar het tekent
wel de ontspannen verhouding."
In haar Middelburgse jaren is Van der Beugel
erg productief. Regelmatig verschijnen bundels,
onder lichtvoetige titels als Papieren harten. Een
zeer onserieuze studie, Herinneringen van een
niemendalletje, Een snufje van dat en Welkome
wenken voor wie bloemen wil schenken. Het is
moeilijk daaruit te citeren, want Van der Beugel
schrijft met een prettige cadans, waarin de ene
zin de volgende lijkt uit te lokken. In de loop der
jaren halen veel bundels tientallen herdrukken.
In onder meer Duitsland zijn vertalingen van
haar werk ook erg succesvol. Dat vertaalt zich
anno 2013 in het merkwaardige gegeven dat er op
online-encyclopedie Wikipedia wel een Duitse
pagina over Van der Beugel bestaat, maar geen
Nederlandse.
Nel Heins vertrekt eind 1956 uit huize Brok
meier, min of meer gedwongen door haar werk
geefster. "Sal, jij moet hier weg, je moet verder
Ina van der Beugel
55
