BPBHf
tfïJJt&ttnh
AS cGjï vanprowand ward faa/?, J ft drirmen fóingewelb dér mud
(u dêm aueSweSr vmipu/iwr Sj?. ^Darturrjeie ader Gib vnd~guGr
Anna Dm. a» D. r,x JOir v. AuquG:
%rSiefiren,^eSenJneJuS baGfr
A(ur tSefem Saujl ins Trmcen spaaG
Inneming van het fort Rammekens door de geuzen op 5 augustus 1573, 16de eeuw. Kopergravure, ingekleurd, z.n., z.j., 21,2 x 29,5
cm. Uit: Hogenbergs plaatwerk [ill. 45].
de Zweedse vloot in de gaten te houden. Zijn
schip liep echter vast en werd door een aantal
Zweedse schepen omsingeld. Banckert, die ken
nelijk over te weinig munitie beschikte, zag zich
gedwongen om met keien op de vijand te schie
ten: "Wy haelden keyen van lant om schroot van
te maecken." Na zware gevechten trokken de
Zweden zich uiteindelijk terug. De koning van
Denemarken was onder de indruk van de moed
van Banckert en verleende hem zelfs audiëntie.
Banckert zelf was bescheiden. Tegenover de Sta
ten van Zeeland verklaarde hij dat "Godt gaf dat
wy 't geluk hadden, dat sy moesten al wijeken".
Tijdens de Tweede Engelse Oorlog (1665-1667)
deed Banckert, die inmiddels was gepromoveerd
tot vice-admiraal, wederom van zich spreken. In
figuurlijke zin dan welteverstaan, want in een
brief aan de Admiraliteit van Zeeland schreef hij:
"lek sal Godt bijden dat ick het ampt als een eer
lick soldaet mach uitvoeren; doen is beeter als
veel seggen."
In de Vierdaagse Zeeslag tegen de Engelsen
wist hij tot tweemaal toe door de vijandelijke
linies te breken en ook zijn prestaties in de Derde
Engelse Oorlog (1672-1674) mochten er zijn. Het
was mede aan zijn optreden te danken dat de
Zeeslag bij Kijkduin (1673) door de Nederlandse
vloot werd gewonnen waardoor ons land voor een
complete ineenstorting werd behoed.
De erkenning bleef echter uit. Niet hij, maar
Tromp, De Ruyter en Van Nes werden door de Sta-
ten-Generaal overladen met roem. Een zelfstan-
Boekbesprekingen
77
