Ze
Laverend door de wrede uren.
Droomde dat ik wakker was,
dat ik wist,
slaap versluiert slechts wat willens en wetens is -
wat niet verdwijnen wil
uit het zicht van de nacht,
wat van iris in iris op het netvlies beklijft.
Het dronken schip voer traag door de Taag,
door het stedelijke landschap van versteende beelden -
dageraad schudde het blauw achteloos uit de mouw.
De Ouden riepen de Muzen aan.
Wij roepen onszelf aan.
Ach Fernando.
De cursieve regels zijn citaten van Fernando Pessoa, in de vertaling van August Willemsen.
t»
Tekst: Rob van Hese
Fotografie Lissabon: Ton Stanowieki
