overzeese gebieden katholieke drukkerijen een
goede broodwinning verschaften.
Ook schilderijen, aardewerk, hele kunstcollec
ties werden vanuit de Zuidelijke Nederlanden
geëxporteerd, zoals blijkt uit 'Exports of Flemish
Imagery to the New World; Guilliam Forchondt
and his Commercial Network in the Iberian Pen-
insula and New Spain, 1644-1678' (auteur S. van
Ginhoven). Guilliam Forchondt was in de zeven
tiende eeuw een van de succesvolste Antwerpse
zakenlieden van zijn tijd, daarnaast schilderde hij
zelf. Aan de hand van zijn bewaard gebleven
archief, aangevuld met bronnen in Sevilla, lezen
we wat hij allemaal verhandelde en waar het van
daan kwam.
In de Verslagen Mededelingen van de Konink
lijke Academie voor Nederlandse Taal- en Letter
kunde te Gent (2013, 1) een interessant artikel
over de in 2003 overleden dichter Willem Wil
mink (auteur W.P. Gerritsen). Uitgaande van de
door Wilmink geschreven 'mini-opera' Hoffmanns
verhalen, uitgevoerd in 1996, behandelt de auteur
de thematiek van Wilmink. In veel van zijn werk
blijken de herinneringen aan zijn Twentse jeugd
een grote rol gespeeld te hebben. De melancholie
en de humor, maar zeker zijn talent om zich te
verplaatsen in de denkwereld van kinderen, han
gen samen met die jeugdherinneringen.
L. De Potter schreef 'Franjes en flarden. Hugo
Claus' reprise van Genesis (1969) in Heer Ever
zwijn (1970) en verzamelbundels'. Hugo Claus
was een notoir herschrijver van teksten van
andere auteurs. Ook zijn eigen werk herschreef
hij verschillende malen. De auteur wil laten zien
dat bestudering van verschillende versies van een
gedicht de interpretatie ervan kunnen verhelde
ren. Hij komt tot de conclusie dat door de her
schrijving van de Genesis-gedichten de betekenis
ervan verschuift van artistiek-poëtisch naar
algemeen-existentieel en het perspectief van de
kunstenaar naar de tragische mens.
Liesz ein Papst den Koran verbrennen? Mutmaszun-
genzum Venezianer Korandruck von 1537/38,
geschreven door H. Bobzin van de Bayerische
Akademie der Wissenschaften (2013), gaat over
vermoedens van een verbrande, in Venetië
gedrukte koran uit 1537/38. In 1984 werd door H.
Küng het boek Christentum und Weltreligionen
opnieuw uitgegeven, waarin hij schrijft dat "de
Paus" een koran uit Venetië liet verbranden. Dat
was in die tijd zo'n opzienbarende gebeurtenis dat
dat in bepaalde bronnen vermeld zou zijn. Ver
brandingen zouden - zeker na het optreden van
Maarten Luther - door paus Leo X zijn geregeld.
Zo zijn verbrandingen van de Talmoed uit 1553
en 1568 in Venetië bekend, en koranverbrandin
gen in Spanje, maar in Italië is er in officiële
bronnen niets bekend van een koranverbranding.
Ook is het vreemd dat Küng geen plaatsnaam of
de naam van de paus noemt. Na veel onderzoek
durft de auteur te concluderen dat de bewuste
koran zeker niet door welke paus dan ook ver
brand is. Ook het feit dat er in het Vaticaan in die
tijd grote interesse bestond in bestudering van de
islam spreekt een verbranding tegen.
Aanwinsten
73
