Rinus Spruit, Een dag om aan de balk te spijkeren,
Cossee, Amsterdam 2013, 208 pp., ISBN 978-90-
5936-448-6. 18,90
Ik kan niet zegt de trage
En daarom kan hij niet!
Ik kan wél zegt de vlugge
En deinst voor niets terugge
Het werk is hem een spel!
In Een dag om aan de balk te spijkeren leeft de
lezer het leven van Maarten Rietgans. Maarten is
opgegroeid in het Zeeuwse Zevenkoten, heeft
gestudeerd in Rotterdam en keert na een tijdje
terug naar Zeeland. Zijn vader is boer, zijn moe
der is overleden. Maarten wil verpleger worden.
Hij is ambitieus en werkt in het ene na het andere
verpleeghuis. Hij ontmoet een vrouw, Aagje, op
wie hij niet verliefd is, maar zonder wie hij niet
kan leven.
Maar op een dag kan hij niet meer. Hij kan
niet meer werken, hij kan niet meer bij Aagje
zijn. Hij stopt met allebei. Hij zou de beste verple
ger worden die ooit op Gods aardbodem had
rondgelopen, maar hij stopt.
Hij verdiept zich in fotografie, komt erachter
dat hij vrij veel geld kan verdienen door zijn
foto's op te sturen naar ansichtdrukkers. Het
werkt, hij boekt succes. Maar dan dient het digi
tale tijdperk zich aan en geeft hij zijn bestaan als
fotograaf op.
Hij leert andere vrouwen kennen: Mathilde,
een mooie advocate, lachwekkend onbereikbaar.
"Omgaan met haar is een beetje sterven." En
Magalie uit Brussel, na twee afspraakjes is ze
verdwenen. "Meneer, hoeren zijn altijd ineens
weg."
Maarten keert terug naar zijn basis. Het liefst
is hij bij zijn vader, in Zevenkoten. Zijn vader, die
na iedere mislukte baan van Maarten zegt: "Jon
gen, jongen, jongen." Het liefst werkt hij op het
land, wroet hij met zijn vingers in de grond waar
ook zijn vader en zijn moeder in hebben gewerkt.
Zijn vader overlijdt. En Maarten schrijft een
boek, een succesvol boek. Vervolgens denkt hij
aan doodgaan: "Maar Maarten is daar nog niet
aan toe. 0 God, nee. Zijn leven begint pas. Hij wil
zich nog onderscheiden. Hij wil nog iets presteren
dat vóór hem nog nooit iemand is gelukt. Hij wil
de beste zijn. Hij wil onsterfelijk worden. Negen
veertig is hij nu. Hij wil een vrouw. Hij wil een
kind. Een zoon."
Maarten wil hoog springen, maar wanneer
dat lukt, trekt hij zich terug. Hij kan geen keuzes
maken. Is nooit tevreden. En weet niet waar hij
tevredenheid zou kunnen vinden. Hij heeft kwa
liteiten, maar hij blijft zoeken. En op de momen
ten dat men van hem verwacht dat hij doorzet,
doet hij dat niet.
Maarten leert zichzelf steeds beter kennen en
weet daardoor steeds minder goed wie hij is en
wat hij wil. Dit is geen boek over slagen in het
leven. Dit is een boek over leven. Het kabbelt
voort, het hapert, het blokkeert, het begint
opnieuw. Het laatje achter met een gevoel van
onbehagen, maar tegelijkertijd met een gevoel
van berusting. Het is zoals het is. Het is het leven.
Eigenlijk is Een dag om aan de balk te spijke
ren zo vanzelfsprekend dat het niet besproken
hoeft te worden.
Lotte Gerestein
Boekbesprekingen
83
