Verdwenen landschap
Ik hou van fietsen in de mist.
Het inademen van vochtige lucht
die waterdruppels aan mijn wimpers
vormt en mij in wollige cocon omsluit.
Er doemt een medefietser op.
Dichtbij het trieste loeien van een koe.
Een schip laat eenzaam van zich horen.
Dan kom ik waar ik zijn moet.
In een ruimte die er niet was
maar er de hele tijd
toch is geweest.
