JURGENS
i
MARGARINE
Gevelreclame, Zuidstraat 12, Dreischor, februari 2015. Foto Anneke de Vries.
twintig bladzijden een heldere geschiedenis van
de polder en het dorp Dreischor gegeven. Weten
de schrijvers dat het donkere vlekje bij de streep
op de stormvloedsteen 1953 is veroorzaakt door
de mensen die met hun wijsvinger steeds de steen
aanraken?
Daarna volgt de kern van het boek met 150
bladzijden, waarin telkens een markante plek in
het landschap wordt beschreven. Het woord
"ankerpunt" vind ik nogal modieus voor deze
twaalf landschapselementen. De behandeling
begint steeds met een interview met een bewoner.
Daarna volgen een of twee wetenschappers, zoals
een vegetatiekundige, archeoloog of historicus,
die hun specialisme toepassen in Dreischor.
Het boek is geïllustreerd met zeer fraaie kleu
renfoto's van Wim van der Ende en Joop Schami-
née. Deze aanpak blijkt een aantrekkelijke for
mule en verbindt stellig het publiek met weten
schap. Achtereenvolgend worden beschreven:
vlasschuur, kreek, museum, Hooge Hoeve,
beeldje, akkers, begraafplaats, wijnhoeve, molen,
houtzagerij, pakhuis en Solo-margarine.
Zoals gezegd ontbreekt een geograaf, maar
dat wordt goedgemaakt door een landbouweco
noom, een bodemkundige en een socioloog. De
sociaal geograaf Frans Thissen (UvA) zou hierbij
zeker op zijn plaats zijn geweest, want hij schreef
een proefschrift over bewoners en nederzettingen
in Zeeland (1995) en is als geen ander op de
hoogte van veranderingen in de bevolking van de
Zeeuwse dorpen. Hij viel kennelijk buiten het
blikveld van de Wageningers. Ook bij Scoop in
Middelburg is veel kennis in huis.
De tekst is goed geredigeerd, een enkele keer
frons ik de wenkbrauwen. Een schor loopt niet
42
Boekbesprekingen
