Zeeland 24.2
Den strijd gewijd - in oorlogstijd!
Val vreemden heerschers nooit ten knie.
Wees onbekwaam tot compromis.
Geef geen respijt - zoo lang gij zijt.
Schuw felle pijn - noch wrang verdriet.
Bezie de dingen in het groot:
Zoo velen boetten met den dood,
Waarom zij wèl - waarom gij niet?
Vraag niet hoe lang men leeft, doch hoè!
Wat men presteert, wat men volbrengt,
Wat men bewust de menschheid schenkt,
Het tijdsbestek doet er niet toe.
Wanneer het eindsignaal weerklinkt,
't Zij vroeg - 't zij laat, ontplooi de vaan.
Maak dat gij fier van hier kunt gaan:
"Present! ik heb mijn plicht gedaan!"
Clandestien werk
In die laatste twee bezettingsjaren schreef Elisa-
beth van Maasdijk nog meer gedichten waarvan
ettelijke clandestien verschenen, soms onder haar
Uit: Van vier vroolyke klantjes in het Zouteland.
met Lijs, en hij heeft Guus Reitsma bij de groep
gehaald.
Elisabeth Hannema-van Maasdijk heeft
zodoende in de Tweede Wereldoorlog via haar
kinderen intensief met het verzet meegeleefd. Ze
was zo goed als zeker op de hoogte van de ille
gale activiteiten van Guus, die ze tijdens het
enige toegestane bezoek na het proces en voor de
executie een gouden medaillon had gegeven. Die
had hij in zijn handen bij de executie en die werd
later door een Duitser bij het ophalen van de
spullen door de dochter teruggegeven. Kort na de
executie van haar jongste in de duinen bij Over-
veen, onbekend met het lot van haar aanstaande
schoonzoon en nagenoeg zonder contact met haar
twee andere kinderen, schreef Elisabeth van
Maasdijk enkele gedichten. Ze werden gepubli
ceerd in de illegale pers. In het Geuzenliedboek
dat in het najaar van 1943 onder de titel 'Geuzen
liedboek, eerste vervolg' gereed was, was van de
moeder van Guus Reitsma anoniem een gedicht
opgenomen. Zoals het opschrift aangeeft - "op
dracht van een gefusilleerde, geschreven door een
moeder wier zoon gefusilleerd werd" - sprak in
het gedicht de gefusilleerde de achterblijvers toe:
El isabeth Reitsma
51
