26-jarige Campert, die zich zo nu en dan nog
schaamt voor een vroeg geschreven gedicht.
Amper vijfjaar na zijn schrijven in Ons Zeeland
bracht Campert eerst in 1934 Die in het donker en
in 1935 de streekroman Wier uit, welke laatste in
de omgeving van Zoutelande en de lichtwachters-
woning bij het Kustlicht speelt, maar waarvoor
ook zeker gebeurtenissen en personen in Westka-
pelle en elders op het eiland model hebben
gestaan. Wier werd in 1955, 1970 en 1974 in een
herziene versie als Kerend getij uitgebracht. De
distinctie tussen de notabelen van het dorp en de
oorspronkelijke inwoners blijft net als in het
echte leven van Campert, ondanks de liefde voor
het dorp, toch merkbaar, en ook al zegt hij over
Walcheren en in het bijzonder Westkapelle: "Geen
land en geen volk is mij liever", het is duidelijk
dat hij het Zeeuws en de lokale varianten daar
van nooit goed beheerst heeft.
Anders dan we tegenwoordig helaas bij te veel
regionale publicaties zien is deze uitgave wel bij -
zonder verzorgd, en dat komt omdat zowel uitge
ver, beeldredactie als tekstredactie nauwgezet te
werk zijn gegaan. Ans Dingemanse-Dieleman
schreef een korte inleiding en zocht de treffende
foto's die passen bij het feuilleton van Campert
bij elkaar, waarbij ze er vaak in geslaagd is
bepaalde landschappen, huizen en andere zaken
die ook exact dateren van de tijd die Campert
beschreef terug te vinden in diverse beeldbanken.
Aad de Klerk verzorgde niet alleen de 'verant
woording en toelichting', maar typte woord voor
woord de originele teksten over uit Ons Zeeland
van 1928 en 1929. Uitgever Adriaan Langendonk
bracht de partijen bijeen en zorgde voor het con
tact met Remco Campert. Hoewel deze afzag van
het schrijven van een voorwoord bevat het boekje
hierdoor wel een zeer passend gedicht van Remco
Campert dat gewijd is aan diens vader en enkele
van zijn gedichten. Het boekje werd in het voor
jaar gepresenteerd in de Kloveniersdoelen in Mid
delburg, waarbij Remco Campert helaas verhin
derd was.
Is er dan helemaal niets op te merken aan dit
boekje? Weinig. Graag had ik meer toelichting en
verantwoording bij de teksten gezien, maar het
moet gezegd dat dit persoonlijk is, en het wellicht
dubbelop was geweest met het oog op de biografie
van Renders. Ook zijn de noten bij de tekst op een
nogal vreemde manier in de pagina's geland.
Minieme kanttekeningen dus bij een prachtboekje
dat iedereen die van het Walcherse landschap en
zijn bewoners houdt gerust kan aanschaffen,
want met deze uitgave krijgt Jan Campert de
plaats in de Walcherse samenleving terug die hij
verdient. Al was het alleen maar omdat hij de lof
zang over het vooroorlogse Walcheren bezingt:
"Daar is geen als dit mijn land, besloten tusschen
zee en strand" (uit: Lof van Walcheren).
Johan Francke
Patrick Meire, Dinska Amery en Misjel Decleer, De
Schelde, van bron tot monding. University Press
Antwerp 2015. 264 pag., ISBN 978-90-5718
380-5. Prijs 29,95
Patrick Meire is als hoogleraar verbonden aan de
Universiteit van Antwerpen voor de disciplines
ecologie, milieuwetenschappen en integraal
waterbeheer; Dinska Amery is natuur- en stads-
gids te Damme en Misjel Decleer is natuurfoto
graaf te Brugge. Tezamen hebben ze een prachtig
boek over de Schelde gemaakt, waar werkelijk
alles overzichtelijk in staat.
De Schelde is eigenlijk maar een kleine rivier,
die nauwelijks stroomt. In het Franse deel stroomt
het water nog een beetje. Maar vanaf de Frans-
Belgische grens tot aan de monding is het verval
over zo'n 250 kilometer maar 16 meter. Dat is dus
6 centimeter per kilometer. Het belang van de
Schelde zit hem dus niet in de eigenschappen van
de rivier, maar veeleer in het prachtige gebied
waar hij doorheen stroomt: Vlaanderen.
Het boek is heel logisch opgebouwd. In de
inleiding wordt aandacht geschonken aan de
Schelde in vroegere geologische tijden en na wat
algemene gegevens wordt de huidige rivier de
Schelde en alles wat erbij hoort uitgebreid door-
Boekbesprekingen