schilder-entomoloog Maria Sibylla Merian. Maar
dat wist Boie niet.
Kees Zwakhals
Medewerker Kenniscentrum Ongewervelden (EIS), Naturalis,
Leiden
Henk Saeijs, Stormloper in een delta. Opgetekend
door Leo Santbergen. Uitg. Eburon, Delft 2015.
384 pp., twee katerns illustraties. ISBN 978-94
630-1010-8. Prijs 24,99
Bibliothecarissen en titelbeschrijvers zullen enige
moeite hebben met het classificeren van dit boek.
Wie is de schrijver en wat is precies de titel? Het
probleem wordt nog gecompliceerder door de ver
melding in het colofon dat het auteursrecht
berust bij Leo Santbergen en Henk Saeijs, in deze
volgorde.
Voor wie het boek openslaat wordt de situatie
al spoedig duidelijk. Het is geheel in de ik-vorm
geschreven. Henk Saeijs is dus aan het woord. Het
is een autobiografie. Het co-auteurschap van
Santbergen wordt verklaard door het feit dat
Saeijs vanwege zijn delicate gezondheid (Parkin
son) fysiek niet meer in staat was om het verhaal
zelf op te schrijven. Maar het is zijn verhaal en
zijn boek.
Wie in Zeeland heeft Henk Saeijs niet gekend?
Een spraakmakende en spraakzame persoon, die
tal van discussies in het Deltagebied op gang
heeft gebracht en in deze discussies zelf een sub
stantieel aandeel had. Hij was de eerste bioloog
die in dienst van Rijkswaterstaat trad en een top
positie veroverde in dit bolwerk van civiel inge
nieurs. Daarmee heeft hij een belangrijk aandeel
gehad in de vormgeving van de Delta, van com
partimentering tot ontpoldering.
De eerste 35 levensjaren van Henk Saeijs zou
den niet doen vermoeden dat het zover zou
komen. Henk werd in 1935 in Nederlands-Indië
geboren, op het eiland Borneo. Met zijn moeder,
twee zusjes en een broertje overleefde hij ternau
wernood het Jappenkamp. De repatriëring naar
Nederland was van korte duur, want het gezin
vertrok in 1947 weer naar Nieuw-Guinea. Een
tweede Hollandse periode volgde, waarin Saeijs
tropische landbouwkunde studeerde in Deventer.
Vervolgens trok hij voor een derde termijn naar
Indonesië, nu als rubberplanter op Sumatra. In
1958 kwam aan dit tropisch bestaan een einde
door de confiscatie van de plantage door de Indo
nesische regering. Na een studie biologie werd hij
leraar in Nederland. Pas in 1971, hij was toen 35
jaar, kwam hij in dienst van Rijkswaterstaat, bij
de pas opgerichte afdeling voor milieuonderzoek
van de Deltadienst.
Tot bladzijde 77 reikt dit verhaal over de
lange aanloopperiode van Henk Saeijs. Het leest
soms als een spannend jongensboek. Daarna
volgt een kort intermezzo, waarin een beknopt
verslag wordt gegeven van het persoonlijke en
gezinsleven van de auteur, tot op de huidige dag.
B o e k b espreki n g e
